Τσώρτσιλ-Κλημεντίνη: Ένα ζευγάρι ρομαντικό μέσα στον ρεαλισμό τους

Ένα ζευγάρι έξω από τα πρότυπα του 1900, η Κλημεντίνη και ο Τσώρτσιλ ήταν σαν γροθιά στο κατεστημένο. Όντας ασυνήθιστα και αντισυμβατικά όμορφος ο Ουίνστον και πέρα για πέρα ντροπαλός, πράγμα που βασίζεται σε αναφορές στενών του φίλων με το πέρασμα των χρόνων. Από την άλλη, η Κλημεντίνη έρχεται από μια ήδη αντισυμβατική οικογένεια, πράγμα που μας κάνει να καταλαβαίνουμε το ποιόν του χαρακτήρα της και κατ’ επέκταση του μελλοντικού τους γάμου.

Ανήκαν και οι δύο στην ανώτερη βρετανική κοινωνία, αλλά δεν ήταν πλούσιοι, όπως οι άλλοι μεγάλοι Βρετανοί αριστοκράτες. Ο πατέρας της Κλημεντίνης, sr Henry Hozier, δεν ήταν ευγενής και είχε πάρει διαζύγιο, κάτι που για τα δεδομένα της εποχής σήμαινε βεβήλωση του θεσμού του γάμου και προσβολή προς την εκκλησία, που στη Βρετανία, ακόμη και σήμερα κατέχει τη μία από τις τρεις εξουσίες. Ήταν κόρη της λαίδης Blanche Ogilvy, μιας γυναίκας που την άφησε ο άντρας της κι ήταν δακτυλοδεικτούμενη από ορισμένους της τότε καλή κοινωνίας. Η Κλημεντίνη υπήρξε επαναστάτρια και ταραχώδης προσωπικότητα στην εφηβεία της. Συνεχώς αναζητούσε την εσωτερική της βελτίωση και οτιδήποτε δεν ήταν τετριμμένο και στερεοτυπικό της κινούσε το ενδιαφέρον. Σε ηλικία 25 ετών, γνώρισε τον Τσώρτσιλ· δεν είχε ποτέ γνωρίσει άλλον και δεν είχε αρραβωνιαστεί, λόγω του ατίθασου (για τα τότε δεδομένα) χαρακτήρα της. Ήταν όμορφη και το κοφτερό μυαλό της φόβιζε τους νέους της εποχής. Πράγμα ασυνήθιστο στην εποχή της ήταν το ότι η Κλημεντίνη σπούδασε στο πανεπιστήμιο Berkhamsted και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στη Σορβόννη, μιλώντας πια άπταιστα γαλλικά.

Ο Τσώρτσιλ γεννήθηκε στο Ανάκτορο Μπλενχάιμ της κομητείας της Οξφόρδης και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας ευγενών, δευτερότοκος γιος του πολιτικού Ράντολφ Χένρι Σπένσερ Τσόρτσιλ και της Αμερικανίδας Τζένης Τζέρομ (κόρης του Λέοναρντ Τζέρομ, τραπεζίτη και ιδιοκτήτη των New York Times). Ήταν εσωστρεφής κι άτολμος με τις γυναίκες όπως αναφέραμε και γοητεύτηκε από την αντισυμβατική προσωπικότητα της συζύγου του. Ζήτησε από τη μητέρα του να του την παρουσιάσει το 1904, σε έναν χορό στο Crewe House, στον οποίο δεν τόλμησε να της πει ούτε μία λέξη· καθήμενος από μακριά αγνάντευε την αλαβάστρινη ομορφιά της νεαρής Κλημεντίνης, κερδίζοντάς τον το όλο σπιρτάδα βλέμμα της.

Η πρώτη και ουσιαστική γνωριμία έγινε τέσσερα χρόνια μετά, το 1908, σε ένα δείπνο που παρέθεσε η θεία της Κλημεντίνης. Ο Τσώρτσιλ, νεαρός υπουργός εκείνη την εποχή, έφθασε καθυστερημένος -κάτι που συνήθιζε να κάνει έτσι κι αλλιώς- και κάθισε δίπλα της στο τραπέζι. Έτσι ξεκίνησε η κοινή ζωή τους. Μια ζωή με την Κλημεντίνη, πρότυπο συζύγου, να στέκεται κοντά στον Τσώρτσιλ και στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα. Χωρίς να κατέχει πρωταρχική θέση, ήταν πάντα εκεί, συμβουλεύοντας με περίσσιο θάρρος τον πρωθυπουργό, αργότερα, της Αγγλίας.  Οι δύο σύζυγοι δεν είχαν τις ίδιες πολιτικές ευαισθησίες. Η Κλημεντίνη ήταν ριζοσπαστικά φιλελεύθερη, υπέρ των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που άρχιζαν να μεταμορφώνουν τη βρετανική κοινωνία. Πιο κλασικό πνεύμα, αρκετά μέτριος φοιτητής, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ δεν ενδιαφερόταν για τις κοινωνικές αλλαγές. Έπαιρνε υπόψιν του τις συμβουλές της, αλλά παρέμεινε συντηρητικός πολιτικός, με βασικό του μέλημα το μεγαλείο της βρετανικής αυτοκρατορίας.

Από το 1908 που έγινε η γνωριμία κι ακολούθησε ο κοινός βίος αυτών των δυο προτύπων, φαίνεται πως το ζευγάρι αντάλλασσε εκατοντάδες χιλιάδες γράμματα (υπολογίζεται κοντά στα 1500). Τα γράμματα αυτά δείχνουν ότι η Κλημεντίνη δεν παρενέβη ποτέ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής ή σε στρατιωτικά θέματα. Ωστόσο, ο Τσώρτσιλ την άκουγε στα κοινωνικά θέματα. Οι βιογράφοι αργότερα και μετά τον θάνατο του πολιτικού και ηγέτη, αναφέρουν ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός δεν ήταν ιδιαίτερα καλός ψυχογράφος κι είχε ανάγκη την σύζυγό του για να αποφεύγει τις παγίδες και να «διαβάζει» τα πρόσωπα των συναδέλφων του.

Ένας άντρας, θα μου πείτε, που γράφει γράμματα δεν είναι και ρομαντικός; Μα φυσικά και είναι! Όταν μιλάμε για τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, εκτός από πολιτικό μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε συγγραφέα, ζωγράφο και λάτρη της γλυπτικής. Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πως και οι δυο αποτέλεσαν πρότυπα για τα δεδομένα του 20^ου αιώνα. Ένας πρωθυπουργός που πέρασε 2 Παγκόσμιους Πολέμους, έστελνε ο ίδιος ρομαντικές επιστολές στη σύζυγό του, η οποία με τη σειρά της ήταν μια ανεξάρτητη γυναίκα με ελεύθερο πνεύμα και βούληση. Ο γάμος τους αποτέλεσε μπούσουλα για πολλούς άλλους- ακόμη και σήμερα και είναι ο ορισμός του «πίσω από έναν δυνατό ηγέτη άντρα κρύβεται μια ανεξάρτητη και εξίσου δυναμική γυναίκα».

Όπως είπε και η Mary Soames, στενή φίλη του ζευγαριού, στα 71α γενέθλιά της στο WSC, το  30 Νοεμβρίου 1945: «Κάθε φορά που έβλεπα τον Ουίνστον και τη σύζυγό του μαζί σε εξοχικά σπίτια, πομπώδη ή μποέμ, εμφανίζονταν μια λαμπρή επιτομή του επιτυχημένου γάμου.»