Λίγο μετά την εμφάνιση της χρυσής εποχής της ελληνικής τηλεόρασης το 1990, ξεκίνησε να λάμπει το άστρο του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Τη δεκαετία 1999-2010 έγραψε 5 δικές του σειρές και κάποιες από αυτές σκηνοθέτησε. Από τότε δεν άλλαξαν και πολλά για τον ίδιο, καθώς τερματίζει ακόμη την τηλεθέαση σε ό,τι κι αν δημιουργήσει, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία.
Μία εξ’ αυτών των σειρών που προβλήθηκε την περίοδο 2002-2004 ήταν και το «Κλείσε τα μάτια» σε σκηνοθεσία αρχικά του Βασίλη Τσελεμέγκου και στη συνέχεια του δεύτερου και τρίτου κύκλου του ίδιου του Παπακαλιάτη, ο οποίος ήταν κι ένας εκ των πρωταγωνιστών της σειράς. Στην κεντρική της ιδέα θύμιζε λίγο μια ανάλογη σειρά της περιόδου 1993-1994, την «Αναστασία» με άλλο σχήμα ατόμων. Στην προκειμένη, είχαμε ένα ερωτικό τρίγωνο μεταξύ μάνας και κόρης για τον ίδιο άντρα. Τον ρόλο της μητέρας ενσάρκωσε η εξαιρετική Πέμη Ζούνη, ίσως και σ’ έναν από τους καλύτερους της καριέρας της.
Στον ρόλο της Μαρίας, λοιπόν, ως μια κλασσική μητέρα τριών παιδιών και σύζυγος, κάνει τις διακοπές της στη Σύρο όπου γνωρίζει τον Φίλιππο, ένα νεαρό συνομήλικο των παιδιών της. Ερωτεύονται με την πρώτη ματιά. Καθώς διάφορες συγκυρίες αναγκάζουν τον Φίλιππο να φύγει από το νησί, καιρό μετά που ξανασυναντιούνται, ζουν τον έρωτά τους. Εκείνη κάτω από το βάρος των ενοχών βάζει ένα τέλος κι ο Φίλιππος αναχωρεί για την Αγγλία όπου, χωρίς να το ξέρει, καταλήγει να κάνει έρωτα με την κόρη της Μαρίας, τη Χριστίνα. Ο έρωτας της Μαρίας όμως ήταν πιο δυνατός απ’ όσο μπορούσε να αντέξει κι έτσι, καθώς είναι αμοιβαίο, ξανασυναντιούνται υπό την απειλή αυτή τη φορά του άντρα της. Η Χριστίνα μαθαίνει για τη σχέση της μητέρας της και του Φιλίππου. Η επαφή τους για άλλη μια φορά διακόπτεται όταν ο άντρας της Μαρίας απειλώντας πως θα σκοτώσει τον Φίλιππο, έρχεται σε σύγκρουση μαζί του κι ο δεύτερος τον τραυματίζει. Μια ερωτευμένη γυναίκα, όμως, δε σταματά πουθενά, οπότε η Μαρία εμφανίζεται πάλι μετά από καιρό κι αφού έχουν συμβεί διάφορα σε όλους, να τον διεκδικήσει. Λίγο πριν το τέλος της σειράς, ο Φίλιππος πεθαίνει και ‘κει που όλοι θεωρήσαμε πως ζήσαμε το χειρότερο τέλος, ο Παπακαλιάτης έρχεται στην τελευταία σκηνή του έργου να δώσει το δικό του απρόσμενο φινάλε, όπως κάνει συνήθως. Ό,τι αφηγήθηκα παραπάνω δεν ήταν παρά ένας κακός εφιάλτης που υποτίθεται πως έζησε η Μαρία μέσα στον ύπνο της. Ένα άσχημο όνειρο. Μέχρι που χτυπάει το κουδούνι, εκείνη ανοίγει, κι ένας νεαρός της συστήνεται: «Γεια σας. Με λένε Φίλιππο.»
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης κι η Πέμη Ζούνη έμελλε να ταράξουν τα νερά της ελληνικής κοινωνίας για δύο χρόνια. Εκείνη, για πρώτη φορά μέσα από την τηλεόραση και τον ρόλο της καταρρίπτει τα στερεότυπα σχέσης με μικρότερο άνδρα κι εκείνος αποδεικνύει πως όλα είναι εφικτά χωρίς την ηλικία ως κριτήριο. Ο έρωτάς τους μέσα από το σκηνοθετικό μάτι του Χριστόφορου Παπακαλιάτη ήταν πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Κάθε φορά που έσπαγε, εκείνοι ξαναμαζεύαν τα κομμάτια του και το ενώνανε. Η Μυρτώ Κοντοβά αποτύπωσε τη σχέση τους ακριβώς μέσα από τους στίχους του τραγουδιού “Τράβα Σκανδάλη” το οποίο έπαιξε στη σειρά.
Η Πέμη Ζούνη απέδειξε πως το πάθος κι η τρέλα μέσα από τα μάτια του έρωτα είναι ικανά να υποκινήσουν τις ζωές μας σε τέτοιο σημείο, που ξεχνάμε τα πάντα γύρω μας, ακόμη και την ίδια μας την οικογένεια. Πέρασε από μια ζωή βουτηγμένη στην καταπίεση, στο να κάνει ακριβώς ό,τι της έλεγε η καρδιά της και μάλιστα σε μεγάλη κόντρα με το μυαλό της. Οι σκηνές του έρωτα αυτών των δύο ήταν ένα κράμα πάθους, συγκίνησης, φροντίδας. Όχι, δε βλέπει στα μάτια του τον εαυτό της νεότερο. Βλέπει την πραγματικότητά της και απλώς «δανείζεται» τη νιότη του για να μπορέσει να του αποδείξει τα αισθήματά της. Εκείνος από την πλευρά του, γίνεται ένας ώριμος άντρας για χάρη της αποδεικνύοντάς της πως ο έρωτας κρύβεται στις λεπτομέρειες που εκείνη δεν είχε γνωρίσει ποτέ της, μέσα στον συναισθηματικά κακοποιητικό γάμο της.
Μέσα από τον ρόλο της Μαρίας μας έπεισε πως ο έρωτας δεν κολλάει σε κοινωνικά στερεότυπα. Πως η φτιαγμένη τέλεια οικονομικοκοινωνκά ζωή της δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αψεγάδιαστη εικόνα μπρος στα μάτια των άλλων και πως μπορεί να γκρεμιστεί μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Τσάκισε όλους εμάς όταν μας έβαλε απέναντί της, όταν ως μητέρα υπέφερε στη σκέψη του πώς είναι δυνατόν να λειτουργεί έτσι, ξέροντας τον έρωτα της κόρης της, αλλά ταυτόχρονα κατάφερε να μας πείσει πως όλοι βρίσκουν τον δρόμο τους και ξεχνάνε, εκτός από τον έρωτα που σε γυροφέρνει και δε σ’ αφήνει ποτέ μόνο σου.
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, ως Φίλιππος, δε στάθηκε στιγμή στην ηλικία. Τη διεκδίκησε απόλυτα, της έμαθε πως η ζωή κρύβει χαρές και δεύτερες ευκαιρίες. Τη φλέρταρε με κείνο το νεανικό αθώο τρόπο κι ένα απίστευτα γοητευτικό θράσος. Και την κέρδισε. Κέρδισε τον έρωτά της. Γιατί αυτόν ήθελε κι όχι την επιβεβαίωση της νίκης.
Στην πραγματικότητα, στο σήμερα, υπάρχουν κι αυτές οι σχέσεις, χωρίς το δράμα του ερωτικού τριγώνου, με τη φρέσκια ανάσα του παθιασμένου νεανικού έρωτα. Του έρωτα σαν του Φιλίππου και της Μαρίας, που καθημερινά παλεύουν ν’ αποδείξουν σε όλους τα αυτονόητα. Πως στη ζωή μας μπορούμε να ονειρευόμαστε και με ανοιχτά τα μάτια μας.
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
