Λες πως είσαι χαλασμένος. Και ποιος σου είπε ότι ήρθα για να σε φτιάξω; Και ποιος σου είπε ότι εδώ φτιάχνονται τρύπιες ψυχές; Και ποιος σου είπε πως εδώ δε θα χαλάσεις κι άλλο; Το τελευταίο το σκέφτηκες καθόλου; Ή μήπως βρήκες απλώς κάποιον να ταιριάξεις και δε βλέπεις καθαρά μπροστά σου; Αν πάρεις το ρίσκο, να ‘σαι έτοιμος για νέα χαλάσματα. Δεν υπόσχομαι τίποτα. Δεν είμαι ούτε άγγελος, αλλά ούτε και διάβολος. Οι πληγές, όμως, ίσως γίνουν κι απ’ την αρχή. Ξέρεις, μέχρι να γνωριστούν τ’ άτομα μεταξύ τους, δεν ξέρουν τι πονά και τι όχι.
Είσαι χαλασμένος λες. Εμένα με ρώτησες αν είμαι; Ξέρεις ποια πόρτα χτυπάς; Ξέρεις τι βράδια πέρασα μέχρι να ‘ρθεις; Κι αν εγώ περίμενα κάποιον άλλον να φτιάξει τα δικά μου χαλάσματα; Ξέρεις αν έχω το κουράγιο και τη δύναμη να σε φτιάξω εσένα; Πώς μπορεί κάποιος με δικό του φορτίο να καταφέρει να κουβαλήσει κι άλλο; Εύκολο στα λόγια, μα δεν είναι.
Έχω κι εγώ τις ανάγκες μου, έχω κι εγώ τις σκέψεις μου, οι οποίες μπορώ να σου πω, πονάνε πολύ, βαραίνουν. Μεγάλα φορτία κι αυτές και τα προβλήματα που κουβαλάνε μαζί τους.
Εγώ είχα ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα νομίζεις; Χαλασμένη δεν είμαι κι εγώ; Χαλασμένοι δεν είμαστε όλοι μας; Για δες γύρω σου. Αν βλέπεις άτομα γερά και δυνατά και πιστεύεις ό,τι βλέπεις, τότε λανθάνεις. Μάλλον κατάφεραν καλά να σε ξεγελάσουν. Αυτό που προσπαθούσαν να κάνουν το πέτυχαν. Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να κρύβονται τόσο καλά, που δεν μπορείς να υποψιαστείς τι συμβαίνει μέσα τους. Αλλά υπάρχουν κι οι άνθρωποι που μέσα απ’ την εργασιοθεραπεία τους δεν αφήνουν χρόνο ελεύθερο για να σκεφτούν κι έτσι σου φαίνονται υγιείς.
Κι αν εσύ δεν μπορείς να φαίνεσαι δυνατός σαν υπερήρωας, τότε απλά προσπάθησέ το. Και να ‘σαι σίγουρος, δεν προσπαθείς μόνο εσύ. Όλοι προσπαθούν να φαίνονται κάτι άλλο, πιο δυνατό. Δεν είσαι μόνο εσύ χαλασμένος αλλά κι όλοι οι άλλοι γύρω σου. Τουλάχιστον πάρε το θετικό μήνυμα που σ’ αφήνει όλο αυτό το θέμα. Πάρε δύναμη κι εσύ να φτιαχτείς μόνος σου, ίσως έτσι βρεθείς κοντά σ’ εκείνους που θέλεις, πιο καταξιωμένος. Για να παλέψετε μαζί τα χαλάσματα σας και τότε θα φαίνονται πιο μικρά, δε θα μοιάζουν με ψηλά βουνά. Βρες κι εσύ τον τρόπο σου για να τα καταφέρεις.
Όλοι χαλασμένοι είμαστε. Άκου εμένα που σου λέω. Εγώ τα μάτια διαβάζω. Αυτά και μόνο. Κι όλα τους ρωγμές έχουν μέσα. Μόνο που κάποια μάτια κοιτάνε τον ήλιο κι άλλα το σκοτάδι. Ε ναι λοιπόν, κι εγώ χαλασμένη είμαι. Δε θα με δεις να το παραδέχομαι εύκολα. Εξάλλου, πάλεψα πολύ για να το καταφέρω αυτό. Δε θα τα γκρεμίσω όλα τώρα, μπροστά σου.
Όλοι χαλασμένοι είμαστε. Γιατί δεν τα βρίσκουμε πρώτα με τον εαυτό μας; Γιατί να μη γαληνεύουμε μέσα μας και μετά να βάζουμε νέα άτομα στη ζωή μας; Τι φταίνε οι άνθρωποι που τώρα έρχονται στις ζωές μας και δεν ξέρουν τα ερείπια που θα βρουν; Που ξέρεις πόσο χαλασμένοι ήταν εκείνοι πριν φτάσουν στο δικό μας νησί; Ας μην τα ρίχνουμε όλα πάνω τους. Σκέφτηκες πως αυτό ίσως και να τους τρομάζει λίγο; Για προσπάθησε λίγο να φτιαχτείς μόνος σου. Ψάξε και βρες τον δικό σου τρόπο. Κι αν τον βρεις, υπόσχομαι να ‘μαι εκεί από μια γωνία να σε χαζεύω που θ’ αφήνεις πίσω σου όλα εκείνα τα ερείπια και θα μπορούμε να συνεχίσουμε μαζί κι όπου μας βγάλει, σ’ ερείπια ή σε σύννεφα.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Χρυσοστόμου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Μαρία Χρυσοστόμου
