Καλύτερος φίλος είναι πρώτα ο εαυτός σου

Ξημερώνει μία συνηθισμένη ανοιξιάτικη μέρα και έχεις μία τάση για κάποιο ανεξήγητο λόγο να καταμετρήσεις τους ανθρώπους που βρίσκονται στη ζωή σου. Μετράς τους γνωστούς και τους φίλους σου. Ύστερα προσθέτεις, όμως το μέτρημα είναι λανθασμένο. Βγαίνει αρνητικό και απορείς. Το ξανακάνεις μία ακόμη φορά, πάλι το ίδιο. Κόβεις βόλτες μέσα στο σπίτι και αναρωτιέσαι. Μήπως ξέχασες κάποιον; Πηγαίνεις στο δωμάτιο σου και κοιτάς ξανά τις πράξεις σου. Φεύγει το μάτι και τρέχει να αντικρίσει τον καθρέφτη σου. Εκεί στέκει το είδωλό σου. Και τότε συνειδητοποιείς ποιος σου διέφευγε τόσο καιρό. Ο εαυτός σου. Δεν ήταν γραμμένος στη λίστα των φίλων σου.

Γιατί τον ξέχασες ; Εσκεμμένα ή άθελα σου ; Πόσο καιρό έχεις να το δεις καθαρά χωρίς φόβους και δικαιολογίες; Μήπως αρκετό; Και με τη σχέση σας τι γίνεται; Σταθερότητα μεν, αδράνεια δε. Τον άφησες μόνο και τώρα δεν τολμάς να κοιτάξεις πώς είναι, δε σου αρέσει αυτό που έχει γίνει. Ξέρεις πως πρέπει να προσπαθήσεις ξανά για να τον κερδίσεις και αυτή η προσπάθεια για σένα είναι μία μεγάλη ανηφόρα που πρέπει να ανέβεις.

Καλύτερος φίλος είναι πρώτα ο εαυτός σου. Όλα εκεί ξεκινάνε και εκεί θα τελειώσουν. Να τον προσέχες και να τον αγαπάς όταν το χρειάζεται, να τον περιθάλπτεις όταν είναι χτυπημένος και πονάει. Μην τον αφήνεις ανεξέλεγκτο να τον παίρνει ο άνεμος. Μη σκίζεις κομμάτια του και τα διασκορπάς εδώ κι εκεί, χάρισέ τον εκεί που πραγματικά θέλεις, που νιώθεις ότι αξίζει.

Είναι το δυνατό σου χαρτί , ο πιο πολύτιμος σύμμαχός σου γιατί σε δυσχερείς καταστάσεις μπορείς πάντα να πηγαίνεις σε εκείνον. Εκείνος ξέρει τι είσαι, γνωρίζει να σε κάνει καλά, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα. Χρειάζεται να επενδύσεις σε αυτή τη σχέση, να τη χτίσεις μέρα με την μέρα, σαν ένα παζλ με πολλά κομμάτια. Στην αρχή το παζλ είναι ανάκατο, επιφέρει κόπο και χρόνο για να ενώσεις όλα τα κομμάτια όμως όταν το τελειώσεις, τότε φαίνεται το μυστήριο που κρυβόταν πίσω από την ακαταστασία του, αυτή η απέραντη ομορφιά του.

Να μιλάς μαζί του, να βρίσκεις τρόπους να τον κάνεις καλύτερο. Πώς θα το κάνεις αυτό; Να θέτεις στόχους για τον ίδιο, βήμα-βήμα, ένα σκαλοπατάκι τη φορά. Όσο θα ανεβαίνει αυτός, τόσο πιο ισχυρός θα γίνεσαι και εσύ με περισσότερες φιλοδοξίες και όνειρα για τη ζωή. Πολύ απλά, χωρίς να το καταλάβεις θα την αντιμετωπίζεις διαφορετικά, μπορεί να σε ρίξει κάτω αλλά θα είσαι έτοιμος με ένα άλμα να σηκωθείς.

Φυσικά να έχεις και φίλους και παρέες. Δεν μπορείς να ζεις μόνος. Ξέρεις, είναι λεπτό θέμα η φιλία οπότε προτιμώ να χωρίζω σε μία μεριά την οικογένεια και στην άλλη ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν. Στη δεύτερη μεριά, το έφεραν οι καταστάσεις και είστε κοντά, σας ενώνουν σίγουρα στιγμές αληθινές, αναπτύσσονται συναισθήματα ανθρώπινα.

Κάποιοι θα φύγουν, άλλοι θα μείνουν για λίγο ή για πολύ. Μεγαλώνοντας αναπόφευκτα αλλάζουμε και αλλάζουμε γιατί γνωρίζουμε καλύτερα το ποιοι είμαστε. Ως συνέπεια αυτού, διαφοροποιούνται και οι άνθρωποι που διαλέγουμε να είναι κοντά μας. Είναι η φυσική ροή.

Και αν κοιτάξεις πίσω σου και οι περισσότεροι σε έχουν αφήσει, μη στεναχωρηθείς. Ένας είναι εκεί, σε κοιτάει και σου χαμογελάει. Αυτό το είδωλο του καθρέφτη που σου μοιάζει. Ο εαυτός σου. Πίστεψε σε αυτόν, όπως και να είναι. Πίστεψε και θα πιστέψουν και οι γύρω σου. Πίστεψε και θα τους κερδίσεις ξανά. Πίστεψε και θα έρθουν καινούργιοι να σε συντροφεύσουν.

Μεταξύ μας, έχεις ήδη την πιο όμορφη συντροφιά. Τα υπόλοιπα έρχονται.