Όταν αντικρίζεις το γυμνάσιο που φοιτούσες νοσταλγείς όσα έζησες

Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε και πόσα ακόμα θα περάσουν; Όχι τόσο αριθμητικά, σε αυτή την περίπτωση είναι μοναχά ένα διψήφιο νούμερο, αλλά περισσότερο εμπειρικά. Αντικρίζεις το πρώτο μέσο εισόδου σε μια «μικρή» μα απαιτητική κοινωνία, το γυμνάσιό σου. Έτυχε να βρεθείς εκεί, χωρίς να το προσδοκούσες κι όμως πιάνεις τον εαυτό σου στα πράσα να αναρριχάται σε αναμνήσεις. Μπορείς να το πεις και συναισθηματικό δέσιμο. Κάτι σε προκαλεί να πατήσεις το κουμπί που κάνει το χρόνο να τρέχει αντίστροφα και να σταματά σε εκείνη τη χρονική περίοδο.

Όλα ήταν διαφορετικά τότε, δεν μπορείς να το αρνηθείς. Από πού να ξεκινήσω και πού να τερματίσω. Το στάδιο μετάβασης στην αρχή σου φάνηκε κομματάκι δύσκολο, μα έπειτα το συνήθισες και άρχισε να σου αρέσει με ένα περίεργο τρόπο. Ξεκίνησες αγνός και καθαρός, δίχως φορτίο στην πλάτη. Παρ’όλα αυτά οι αλλαγές ήρθαν καταιγιστικές. Συνήθως δε ζητούν την άδειά σου.

Ποιος ήθελε να σηκωθεί τόσο πρωί; Κανείς νομίζω. Ανέκαθεν η δεύτερη ώρα περνούσε βασανιστικά. Κοιτούσες το ρολόι αχόρταγα, λεπτό προς λεπτό. Αλλά εκείνο σου έμοιαζε σταματημένο, σαν να μην ήθελε να κάνει τη δουλειά του. Σκέψεις περπατούσαν στο μυαλό σου. Μήπως κόλλησε; Περιμένω άδικα, λες. Ξαφνικά ακούγεται ο ήχος της ελευθερίας σου, αυτός ο ήχος που σου προκαλούσε κάθε φορά την ίδια απεριόριστη ευτυχία. Σε έκανε να αναπηδάς από το θρανίο σου και να τρέχεις προς τα έξω. Επιτέλους το κουδούνι.

Στα διαλείμματα, θυμάσαι, μικρές και μεγάλες παρέες στο προαύλιο. Καμία φορά πηγαίνεις και σε τάξεις μεγαλύτερων να κάτσεις. Γέλια, παιχνίδια, κουτσομπολιό. Κάποιοι παίζουν βόλεϋ, άλλοι ποδόσφαιρο. Βέβαια αυτές οι μπάλες δυσεύρετες, με το ζόρι βρίσκεις μια να παίξετε. Οριακά παρακαλάς το γυμναστή σου. Αν είναι χειμώνας μπορεί να προτιμάς να πας μέσα στην«μεγάλη» αίθουσα, όπως τη λένε, για πινγκ πονγκ ή αν είσαι θαυμαστής του θεάματος να παρακολουθούσες το παιχνίδι. Αν αυτός ή αυτή που παίζει είναι κάποιος ή κάποια που σου αρέσει ακόμα καλύτερα. Ευκαιρία για πειράγματα και λοξές ματιές. Διότι τότε ντρεπόσουν. Σε ρωτούσε «θέλεις να τα φτιάξουμε;», απαντούσες θετικά και μετά πιανόσασταν χέρι-χέρι. Άντε και κανένα πεταχτό φιλάκι πού και πού. Μπορεί να βαριέσαι όλα τα παραπάνω κι απλά να κάθεσαι με την παρέα σου, πάντα σε ένα συγκεκριμένο σημείο αναφοράς. Συζητάτε τα νέα της εβδομάδας. Άντε και μια βόλτα γύρω από το σχολείο για αλλαγή.

Η πρώτη επιτυχημένη κατάληψη ήταν στην πρώτη γυμνασίου. Τότε τη νιώθαμε δική μας, την πιστεύαμε από την αρχή μέχρι το τέλος. Θα μου πεις τι μπορεί να ξέρεις για τις καταλήψεις σε τόσο μικρή ηλικία. Και το συναίσθημα μόνο φτάνει. Τώρα πλέον λαμβάνουν χώρα τυπικά και συνήθως σπάνε τα δεσμά μετά από μια-δυο μέρες. Μια ομάδα ατόμων έμπαινε μπροστά και εσύ ακολουθείς. Κάθεσαι στο σχολείο μέχρι το απόγευμα, παίζετε χαρτιά, ακούτε μουσική δυνατά και προκλητικά. Κάποιος δίνει την ιδέα να παραγγείλετε φαγητό. Κατά κάποιο τρόπο αυτή η διαδικασία σε μυεί στην ομαδικότητα. Έχεις μια άποψη και παραμένεις πιστός σε αυτή. Ζητάς επίμονα κάτι που ίσως να σου στέρησαν. Ακολουθείς εν ολίγοις τα πιστεύω σου, έστω και με λάθος τρόπο, αλλά το κάνεις.

Νομίζω η τριήμερη ήταν ό,τι περίμενες δυο χρόνια στο γυμνάσιο. Ευκαιρία για να ερωτοτροπήσεις, να δοκιμάσεις αλκοόλ και τσιγάρο, να μείνεις με τους φίλους σου στο ίδιο δωμάτιο. Στο πούλμαν τραγουδάτε όλοι με μια φωνή, χορεύετε στο διάδρομο. Είχες κανονίσει και ποιος θα είναι ο συνεπιβάτης σου. Το ξενοδοχείο είχε άλλη χάρη. Δεν είχες ζήσει την εμπειρία ως τώρα οπότε σε έχει συναρπάσει. Ομολόγησε. Έπαιρνες τηλέφωνα στα διπλανά δωμάτια και άλλαζες τη φωνή σου, τάχα να μη σε καταλάβουν. Καλές κι οι έξοδοι το βράδυ αλλά σε κέρδισε περισσότερο το ξενύχτι στο διάδρομο ή στο δωμάτιο που μαζεύεστε όλοι μαζί. Εκείνο θυμάσαι έντονα και νοσταλγείς.

Στέρεψαν οι αναμνήσεις και πρέπει να πατήσεις το κουμπί ξανά να τρέξει ο χρόνος στο κανονικό ρυθμό του.  Για μια στιγμή δεν επιθυμείς να το κάνεις, ξέρεις όμως πως δε γίνεται. Πού να φανταζόσουν τότε πως θα σου έλειπαν εκείνες οι μέρες, οι μέρες της αγνότητας. Μεγάλωσες και αυτός ο κόσμος θέλει να σε καταπιεί, να σε ρίξει στον πυθμένα του όσο εσύ θα προσπαθείς να αντισταθείς. Μεγαλώνεις και μεγαλώνεις γρήγορα.

Φεύγεις από το γυμνάσιο σου λέγοντας ένα αντίο στην παιδικότητά σου και ένα ευχαριστώ για όσα έζησες εκεί. Έμαθες πολλά και θα τα θυμάσαι για πάντα.