Λίγο-πολύ, όλοι έχουμε την τάση να χωρίζουμε καταστάσεις και συμπεριφορές ως εξής· σ’ αυτές που θα κάναμε, σ’ αυτές που δε θα κάναμε με τίποτα και σ’ αυτές που πάντα θέλαμε να κάνουμε αλλά δεν έχουμε το θάρρος.
Ας σταθούμε λοιπόν στη δεύτερη περίπτωση κι ας θυμηθούμε τι λέει ο λαός μας· «ποτέ μη λες ποτέ». Πράγματι, είναι πολλά τα «εγώ ποτέ δε θα» που ειπώθηκαν απόλυτα, τα οποία όμως τελικά δεν τηρήσαμε κι όχι μόνο αυτό, αλλά τα χαρήκαμε κιόλας όσο τίποτα άλλο όταν τ’ αναιρέσαμε. Ας δούμε μαζί δέκα απ’ αυτές τις περιπτώσεις όπου πάει γάντι άλλο ρητό, το «είπα, ξε είπα και γαμώ τον λόγο μου».
Ποτέ δε θα έβγαινα με μικρότερο/μεγαλύτερο άτομο
Έλα πες το. Πόσο απόλυτα διατύπωσες αυτήν τη δήλωση και τελικά έμπλεξες με αρκετά μικρότερο ή μεγαλύτερο άτομο κι αποδείχθηκε η καλύτερη εμπειρία σου; Δεν μπορείς να ελέγξεις ποιος θα σου κάνει κλικ και για ποιον θα νιώσεις ότι θέλεις να προσπαθήσεις μαζί του, ανεξαρτήτως των κριτηρίων που τυχόν έχεις στο μυαλό σου. Τα «εγώ δε θα» στον έρωτα είναι σαν τα «δε θα ξανά πιω» μετά το μεθύσι.
Ποτέ δε θα έχω ερωτικές περιπτύξεις σε δημόσιο χώρο
Για πολλούς ανθρώπους, αυτό είναι ένα όριο που θεωρητικά δε θα ξεπερνούσαν ποτέ, ή αν το ξεπερνούσαν ίσως το άφηναν στ’ ανείπωτα. Δεν είναι όμως κακό να δοκιμάζεις νέα πράγματα και σίγουρα οφείλεις στον εαυτό σου να ξεφύγεις από ταμπού όσο γρηγορότερα μπορείς, για να νιώσεις ελεύθερος και ν’ αποφασίσεις ανεπηρέαστος στη συνέχεια τι σου αρέσει και τι όχι.
Ποτέ δε θ’ άλλαζα μέρος
Δεν είναι κατακριτέο να σου αρέσει η πόλη στην οποία ζεις, να μη θέλεις να φύγεις και να επιθυμείς να χτίσεις τη ζωή σου εκεί, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά. Όμως, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα -ειδικά στην εποχή που ζούμε- να μην υπάρχει αυτή η δυνατότητα και να πρέπει να ψάξεις αλλού για την επαγγελματική σου αποκατάσταση. Ακόμη, μην ορκίζεσαι για κάτι τέτοιο, αφού μπορεί να συναντήσεις τον μεγάλο έρωτα στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που μένει σ’ άλλη πόλη και να θελήσεις τελικά να τον ακολουθήσεις.
Ποτέ δε θα γινόμουν vegetarian ή vegan
Είσαι απ’ αυτούς που τους αρέσει το κρέας και το ψάρι, τα έτρωγες από όταν ήσουν παιδί και πιστεύεις ότι δε θα μπορούσες ποτέ να τ’ αποχωριστείς. Δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις που άτομα με την ίδια πεποίθηση, μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησαν ότι δε θέλουν να συμμετέχουν, με κανέναν τρόπο, σε ό,τι προκαλεί πόνο στα ζώα κι επέλεξαν έτσι να τρέφονται μόνο με ό,τι δεν παράγεται ή προέρχεται απ’ αυτά. Έτσι, άλλαξαν τις διατροφικές τους συνήθειες, παρόλο που κάποτε δεν άντεχαν αν δεν έτρωγαν μπριζολίτσα ή σνιτσελάκι δύο φορές την εβδομάδα -και βάλε.
Ποτέ δε θ’ άλλαζα αντικείμενο δουλειάς
Και τελικά άλλαξες. Όσο κι αν αγαπάς το επάγγελμα που έχεις επιλέξει, χρειάζεται και το κατάλληλο εργασιακό περιβάλλον ώστε να μπορέσεις ν’ ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις αλλά και να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό, διατηρώντας την ψυχική σου ηρεμία και δημιουργικότητα. Όταν λοιπόν αυτός ο συνδυασμός δε συμβαίνει ή νιώθεις ότι έσβησε η αρχική φλόγα, ίσως είναι αναγκαίο να δοκιμάσεις κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, κάτι που εκφράζει μιαν άλλη κλίση ή ταλέντο σου.
Ποτέ δε θα επέστρεφα σε πρώην
Κι οι πρώην γέλασαν, γιατί ξέρουν. Οι πρώην σχέσεις λοιπόν, αποτελούν ένα κεφάλαιο στο οποίο βάζουμε τα περισσότερα «εγώ δε θα». Ποτέ δε θα γυρνούσες έλεγες, αλλά γύρισες τελικά, είτε γιατί κατάλαβες το λάθος σου αφού ήταν αυτό που έψαχνες, είτε γιατί δεν κατάλαβες ακόμη το λάθος σου την πρώτη φορά κι είπες να το επαναλάβεις. «Δε θα γυρνούσα» έλεγε κι η Jlo και μέχρι γάμο έκανε τελικά -Να μας ζήσουν παρεμπιπτόντως.
Ποτέ δε θ’ απατούσα το έτερον ήμισυ
Στο μυαλό των περισσότερων, η απιστία είναι κάτι το απαγορευτικό, κάτι το οποίο ούτε θα ήθελαν να κάνουν ούτε και να τους κάνουν. Αν όμως τύχει και το κάνεις; Αν τα φέρει έτσι η ρημάδα η ζωή; Να μην τύχει, θα μου πεις. Αλλά έλα που τα πάντα στη ζωή είναι απρόβλεπτα και δεν μπορείς να πεις με βεβαιότητα ότι δε θα συμβεί ποτέ, γιατί τότε είναι που η ζωή θα στο φέρει.
Ποτέ δε θα γίνω σαν τους γονείς μου
Έτσι δεν έλεγες όταν ήσουν παιδί; Έτσι ακριβώς, αφού όλοι το έχουμε δηλώσει, έστω και πάνω στα νεύρα μας. Μεγαλώνοντας όμως, αντιλήφθηκες ότι όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερο τους μοιάζεις και μάλιστα φτάνει στιγμή που δε σ’ ενοχλεί κιόλας, γιατί έμαθες να εκτιμάς τα καλά τους χαρακτηριστικά και τις αξίες που σου μετέδωσαν. Κι αν έχουν και μερικά αρνητικά, έμαθες να τα προσπερνάς ή να τα διαχειρίζεσαι.
Ποτέ δε θα ταξίδευα μόνος μου
Οι περισσότεροι, στα ταξίδια έχουμε συνηθίσει να έχουμε παρέα κι έτσι το να πάμε κάπου μόνοι μας φαντάζει κάτι το φοβερό και δύσκολο. Μια ιδέα είναι όμως όλα τελικά. Αν το έχεις ήδη τολμήσει, είμαι σίγουρη ότι άλλαξες γνώμη κι ότι συνειδητοποίησες πως τελικά δεν έχεις ανάγκη να σε συνοδεύει κάποιος. Πήγες, πέρασες υπέροχα, έκανες ό,τι ήθελες, με τον ρυθμό και τον τρόπο που ήθελες κι υποσχέθηκες να το ξανά κάνεις. Αν πάλι δεν το έχεις δοκιμάσει, τόλμησέ το.
Ποτέ δε θα συγχωρούσα μια απιστία
Κάτι ανάλογο με το παραπάνω που αφορούσε την απιστία είναι κι αυτό που αφορά τη συγχώρεσή της. Μπορεί να έχεις απόλυτες σκέψεις σχετικά μ’ αυτήν, για το πώς θ’ αντιδράσεις αν σου συμβεί ποτέ, αλλά αν τελικά τύχει -που δεν το εύχομαι-, τότε ίσως καταλάβεις πως όλα είναι ρευστά και πως πράγματι μπορεί κάποιος να τη συγχωρέσει, αν νιώθει ότι ο άνθρωπός του είναι ειλικρινής και μπορεί να τον εμπιστευτεί ξανά.
Όλα τα «εγώ δε θα» μας έχουν την τάση να πραγματοποιούνται, αφού η ζωή έχει τη συνήθεια να μας αποδεικνύει ότι τα μεγάλα λόγια περισσεύουν και πρέπει να την αφήνουμε να μας παρασέρνει χωρίς να της θέτουμε αυστηρά κι απόλυτα όρια.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Πακιακιό
