Ας κάνουμε τον αμοιβαίο, μόνιμο και τρελό έρωτα και πάλι μόδα!

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι είναι αυτό που πραγματικά μας κάνει να ερωτευτούμε έναν άνθρωπο; Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να περνάς χρόνο μαζί του, να του μιλάς συνέχεια και να επιδιώκεις την παρουσία του στη ζωή σου; Μια πρόχειρη απάντηση- άκρως επιστημονική κι αντικειμενική- θα ήταν ότι όλα αυτά δημιουργούνται εξαιτίας της υπόφυσης στο κέντρο του εγκεφάλου. Όμως δε θα είμαστε τόσο κυνικοί. Καμιά φορά παίρνουμε ως δεδομένο τον έρωτα στη ζωή μας και δεν αναρωτιόμαστε τι έχουμε κάνει για να αξίζουμε την ευτυχία που συνήθως αυτός φέρνει μαζί του στη ζωή μας. Μπορεί να ακούσεις πολλές ιστορίες ανθρώπων που κάποιο τυχαίο βράδυ ή ένα πρωινό καθόντουσαν και χάζευαν το έτερον ήμισυ σκεπτόμενοι πόσο τυχεροί είναι που βρέθηκε στο δρόμο τους αυτός ο άνθρωπος αλλά ίσως ποτέ δε βρεθήκαμε στη θέση τους- ακόμα. Δε  βρίσκονται εύκολα, ξέρετε, οι άνθρωποι στον δρόμο μας κι αν βρεθούν δεν είναι πάντα βέβαιο ότι θα μείνουν εκεί και δε θα ξεστρατήσουν. Όσο αλλάζουν οι εποχές τόσο αλλάζουν μαζί τους και οι ανθρώπινες σχέσεις και λίγο- πολύ τη βλέπεις τη διαφορά, τη νιώθεις.

Μπερδεμένος ο πρόλογος, ε; Ε, μπερδεμένα δε νιώθεις ότι τα λένε κι οι γύρω σου; Πάμε να τα ξεμπερδέψουμε μαζί- όσο μπορούμε.

Μεγαλώνοντας πιστεύουμε ότι ο έρωτας είναι δεδομένο ότι θα έρθει στη ζωή μας. Μεγαλώνουμε με την πεποίθηση ότι όλα στη ζωή μας ως κάποια ηλικία πρέπει να μπουν σε τάξη- σπουδές, δουλειά, γάμος, παιδιά, βαθιά γεράματα- και κάνοντας όντως αυτό παραλείπουμε την εκτίμηση που θα μπορούσαμε να νιώσουμε για όλα αυτά τα μικρά και τα μεγάλα που μπορούν να συμβούν στη ζωή μας κι ας μην είναι στο αρχικό μας πρόγραμμα. Ο άνθρωπος που γνωρίζεις χρόνια, που ενδέχεται να είστε μαζί χρόνια μπορεί να σε κάνει να νιώσεις λιγότερα από έναν άνθρωπο που θα έρθει στη ζωή σου και θα σου δείξει ότι το πρόγραμμα που θεωρητικά είχες δημιουργήσει δε σημαίνει τίποτα μπροστά σε αυτό που θα δημιουργήσετε μαζί. Όλα γίνονται μικρά κι ανήμπορα μπροστά στα συναισθήματα. Το έχεις συνειδητοποιήσει πια αφού ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να επιβληθούν σ’αυτά που νιώθουν και να τους επιβάλλουν κάτι άλλο- ελάχιστοι κι αμφιβόλου ευτυχίας, θα πω εγώ.

Κοιτάζοντας τον άνθρωπο που επέλεξες πλάι σου νιώθεις ότι δεν μπορείς να απαντήσεις στο «γιατί νιώθεις έτσι; τι συνέβη και σε έκανε να θέλεις;» κι ίσως τότε είναι που καταλαβαίνεις ότι ο έρωτας σου χτύπησε την πόρτα κι εσύ άνοιξες μέχρι και το παράθυρο- όταν δεν μπορείς να εξηγήσεις. Δεν έχεις λόγια να περιγράψεις και μπορεί να μη νιώθεις και την ανάγκη να τους απαντήσεις σε κάτι τέτοιο. Εξάλλου, δεν αφορά κανέναν άλλον πέρα των δυο σας! Χαζεύοντας τον άνθρωπο σου σκέφτεσαι μόνο ότι δεν έχουν όλοι την τύχη- ειδικά σε μια εποχή που επικρατεί ο κυνισμός, η αδιαφορία θεωρείται cool κι η σχέση θεωρείται φυλακή- να βρουν έναν άνθρωπο που να επιδιώκει με κάθε μέσο να είναι παρών στη ζωή σου, να σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια και σιγουριά στο πλάι του, να μην είσαι σε survival mode ούτε να προσέχεις τι λες και πώς θα το πεις για να μη δείξεις παραπάνω συναίσθημα και φρικάρει. Είναι σπάνιο επειδή θεωρείται ντεμοντέ.

Κάντε επανάσταση και φέρτε πίσω τον ρομαντισμό! Ας κάνουμε τον αμοιβαίο, μόνιμο και τρελό έρωτα και πάλι μόδα!