Όταν είμαστε παιδιά, παίζουμε με διάφορα παιχνίδια που αναδεικνύονται για το πόσο καλοφτιαγμένα κι όμορφα είναι. Την παιδική ηλικία κάθε παιδιού συνοδεύει συνήθως το παιχνίδι της Barbie, της όμορφη, ξανθιάς, καλλίγραμμης κουκλίτσας με τα γαλάζια μάτια και το λαμπερό πρόσωπο.
Δεν είναι λίγες οι φορές όμως που τα μικρά παιδιά περνούν τις περισσότερες ώρες τους παίζοντας με την κούκλα αυτή και θέλουν να της μοιάσουν. Η Barbie ανέκαθεν υπήρξε το πρότυπο της απόλυτης ομορφιάς, της αψεγάδιαστης κοπέλας και της τελειότητας. Το πρότυπο που επηρέαζε τα παιδιά.
Για αυτό, όταν ήμασταν μικρά θέλαμε να της μοιάσουμε. Πολλοί έπαθαν εμμονή μ’ εκείνη κι άλλαξαν την εξωτερική τους εμφάνιση, με παρεμβάσεις, κομμωτές και δίαιτες. Άλλοι πάλι -οι περισσότεροι-, που δεν μπορούσαν να μοιάσουν στην αγαπημένη τους κούκλα λόγω κάποιας ιδιαιτερότητάς τους, πλημμυρίζονταν με αρνητικά συναισθήματα και βίωναν την απογοήτευση.
Τα τελευταία χρόνια η εταιρεία της Barbie προχωρά σε μια καινοτομία που αποτελεί επανάσταση στον χώρο της βιομηχανίας και της ομορφιάς και παράγει Barbie και Ken με ιδιαιτερότητες. Η Barbie είναι πλέον η αψεγάδιαστη κούκλα γιατί έχει καταλάβει ότι κανείς άνθρωπος στη γη δεν είναι αψεγάδιαστος. Τα πρότυπα ομορφιάς αλλάζουν κι η ίδια ανοίγει τον δρόμο στην αποδοχή του διαφορετικού και στη δημιουργία όμορφων συναισθημάτων στα μικρά παιδιά.
Έτσι, έχουμε Barbie με ακουστικά βαρηκοΐας, με τεχνικό πόδι, σε αναπηρικό καροτσάκι, με σκούρο χρώμα δέρματος, πιο εύσωμη, μελαχρινή, ξανθιά με φουντωτό μαλλί και χίλια δυο άλλα χαρακτηριστικά που δεν είχε μέχρι πρότινος. Αντίστοιχα, έχουμε και τον πρώτο Ken με λεύκη.
Οι δημιουργοί της πασίγνωστης κούκλας τονίζουν ότι είναι σημαντικό για αυτούς τα παιδιά να κρατούν κούκλες που αντικατοπτρίζουν στοιχεία του εαυτού τους μαθαίνοντάς τους έτσι την ανεκτικότητα και τη συμπερίληψη. Η συμπερίληψη μας οδηγεί στην ισότητα και την κατανόηση ότι όλοι οι άνθρωποι -όσο διαφορετικοί κι αν είναι- έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες ελευθερίες και θα έπρεπε να απολαμβάνουν τις ίδιες ευκαιρίες.
Ένα παιδί που φοράει ακουστικό δε θα νιώθει άσχημα πλέον παίζοντας, ούτε θα αισθάνεται απελπισία επειδή δε θα μπορέσει να φθάσει την άφταστη τελειότητα της Barbie, αλλά θα βλέπει ότι κι η κούκλα του φοράει ένα διακριτό ροζ ακουστικό έχοντας τα μαλλιά της μαζεμένα. Ένα παιδί που κινείται με αναπηρικό καροτσάκι θα μπορέσει να βρει στοιχεία του εαυτού του στην αντίστοιχη κούκλα, αισθανόμενο έτσι την αποδοχή της κατάστασής του.
Θα σταματήσουν τα παιδιά να παλεύουν να μοιάσουν σε κάτι που δεν είναι εφικτό να μοιάσουν και θα αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι το διαφορετικό είναι όμορφο κι αποδεκτό. Θα καταλάβουν ότι δεν πειράζει αν έχει κάποιος μια ιδιαιτερότητα, μια ειδική ανάγκη. Θα δουν πως η κοινωνία δεν τον αποκλείει, δεν τον θεωρεί ανάξιο να έχει παιχνίδια που ταιριάζουν στην κατάστασή του, γιατί η κατάστασή του δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό, κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται.
Όμως η Barbie δε σταμάτησε εκεί, αφού πλέον εμφανίζεται να κάνει διάφορα επαγγέλματα θέλοντας να δείξει ότι οποιαδήποτε εργασία επιλέξει κάποιος στη ζωή του, είναι μια εργασία που θα έπρεπε να νιώθει περήφανος γι’ αυτήν, γιατί κανένα επάγγελμα δεν είναι ανώτερο από κάποιο άλλο, γιατί όλοι έχουμε ίσες ευκαιρίες στην εργασία.
Η Barbie, το απόλυτο σύμβολο ομορφιάς και τελειότητας, κατεβαίνει από το βάθρο της για να διδάξει σ’ όλους μας -μικρούς και μεγάλους- ότι όλοι είμαστε όμορφοι∙ κοντοί, ψηλοί, ξανθοί, μελαχρινοί, με διαφορετικά μάτια, με κάποια ιδιαιτερότητα κ.λπ.. Μας χαρίζει τη δυνατότητα να βρούμε ο καθένας αυτό που του ταιριάζει και να παίξουμε με μια κούκλα που θα μας μοιάζει. Έτσι, ίσως η δική μας Barbie γίνει κούκλα μέσα κι έξω.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
