Διεκδικούμε μια σχέση με ελευθερίες, μια σχέση που δε θα μας στερεί το οξυγόνο, θα μπορούμε να είμαστε ένα με τον σύντροφό μας αλλά ταυτόχρονα και δύο ολόκληρες ξεχωριστές οντότητες. Στη σχέση αυτή -αν καταφέρουμε και την κάνουμε πραγματικότητα- ξεχνάμε πάντοτε να πούμε ότι τις ελευθερίες τις θέλουμε κυρίως για μας, τις διεκδικούμε για τον εαυτό μας και θυμώνουμε αν ο άλλος δεν τις σεβαστεί. «Είχα ζωή και πριν από ‘σένα. Πρέπει να το καταλάβεις. Θέλω τον χώρο και τον χρόνο μου.» θα πούμε και θα τα γκρεμίσουμε όλα αν τολμήσει το άλλο μας μισό να φέρει αντίρρηση. Αλλά αν τολμήσει να θέλει κι εκείνο τις ελευθερίες που ζητάμε κι εμείς; Θα γίνει το σώσε.
Όχι, όχι. Μη μου ταράζεστε! Κανείς μας δεν είναι διχασμένη προσωπικότητα. Ό,τι λέμε το εννοούμε, απλά το εννοούμε μόνο για μάς, για τους συντρόφους μας ισχύουν άλλα. Σαφώς και θέλουμε το άλλο μας μισό να είναι ευτυχισμένο, να νιώθει ότι μπορεί να μας εμπιστευτεί τα πάντα κι εμείς θα σταθούμε δίπλα του κεράκια αναμμένα, θέλουμε να πάει μπροστά στη ζωή του και να κάνει όλα όσα έχει ονειρευτεί, απλά τηρώντας κάποια μέτρα.
Είναι άλλο να πάει σ’ ένα επαγγελματικό ταξίδι με σκοπό την επαγγελματική του άνοδο, καθ’ όλη τη διάρκεια του οποίου θα είναι κλεισμένο με τους συναδέλφους του και θα εργάζεται πυρετωδώς κι άλλο να πάει σ’ ένα επαγγελματικό ταξίδι με σκοπό την επαγγελματική άνοδο, κατά τη διάρκεια του οποίου θα έχει ελεύθερο χρόνο να βγει έξω. Δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά; Μα, ο ελεύθερος χρόνος φυσικά.
Δε μας ενοχλεί να χαρίζει μεγάλο μερίδιο του χρόνου του στη δουλειά ή στην οικογένειά του, αλλά μας ενοχλεί να χρησιμοποιεί αυτόν τον χρόνο για να δει τους φίλους του, να κάνει κάτι που θέλει ή απλώς να περάσει χρόνο με τον εαυτό του. Θα βιαστούμε όλοι να το δικαιολογήσουμε λέγοντας πώς το κάνουμε από έρωτα, αγαπιόμαστε και δεν αντέχουμε μακριά από τον άλλον, αλλά η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή και κυνική. Το κάνουμε λόγω εγωισμού. Θέλουμε όποιος χρόνος του περισσεύει να είναι πάντοτε αφιερωμένος σ’ εμάς κι εννοείται ότι θα θυμώσουμε και θα δημιουργήσουμε καβγά μεγατόνων αν κάνει διαφορετική επιλογή.
Δεν είναι κτητικότητα, δεν είναι έρωτας. Είναι ξεκάθαρος εγωισμός που κάνει φανερή την ασέβειά μας προς το πρόσωπο και τις ανάγκες του ανθρώπου που επιλέξαμε ως σύντροφο. Καμία σχέση δε θα καταστραφεί αν τα άτομα που την απαρτίζουν αποφασίσουν να βγουν χωριστά με τους φίλους τους, ή κάνουν ένα ταξίδι αναψυχής που δε θα εμφανιστούν ως ζευγάρι. Ίσα-ίσα, όλα αυτά θα ανανεώσουν τη σχέση και θα την κάνουν πολύ καλύτερη.
Δεν πρέπει να είστε όλοι μέρα μαζί για να είστε ερωτευμένοι, δε χρειάζεται να κάνετε τα πάντα από κοινού για να είστε καλά μαζί, ούτε φυσικά να μην αφιερώνετε χρόνο σε τίποτα άλλο για να είναι ικανοποιημένος ο ένας σύντροφος με τον άλλον. Είναι όμορφο να είστε διαφορετικοί, να έχετε ενδιαφέροντα και πράγματα που θέλετε ακόμη να κάνετε χωριστά. Είναι εντάξει αν έχετε διαφορετικές παρέες και βγαίνετε χωριστά, it’s ok αν δεν είστε μαζί 24/7. Τον έρωτα τον ζούμε με τις ελευθερίες του. Κι όσο περισσότερο νιώθουμε ο εαυτός μας σε μια σχέση τόσο περισσότερο θέλουμε να είμαστε σ’ εκείνη τη σχέση.
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
