Εκφραζόμαστε με χειρουργική ακρίβεια μην τυχόν και μας ξεφύγει κανένα συναίσθημα

Από την ώρα που γεννιόμαστε μαθαίνουμε να ακούμε και να καταλαβαίνουμε λέξεις, που κάθε μια τους σημαίνει κάτι διαφορετικό. Ακούμε και προσπαθούμε να καταλάβουμε μέχρι να μπορέσουμε να τις χρησιμοποιήσουμε κι εμείς. Να τις χρησιμοποιήσουμε για να εκφραστούμε, για να δημιουργήσουμε, να επικοινωνήσουμε. Καθένας με το λεξιλόγιό του, με τη μητρική ή ξένη γλώσσα που μιλάει, προσπαθεί να πει αυτό που σκέφτεται, να πει την άποψη του, να δείξει τι νιώθει και γενικότερα να επικοινωνήσει σε μια εποχή που η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων δυσκολεύει όλο και περισσότερο.

Αμέτρητες προσπάθειες κάνουν γονείς κι εκπαιδευτικοί από τα πρώιμα στάδια της υπάρξής μας, να μας βοηθήσουν να αντιληφθούμε τον κόσμο γύρω μας καλύτερα, να μας διδάξουν τρόπους επικοινωνίας με τους γύρω μας, ώστε να μπορέσουμε να αποκτήσουμε κι εμείς επαφή με τον κόσμο. Ο λόγος κι οι λέξεις λοιπόν είναι εκεί από την αρχή κι αυτό αποδεικνύει τη σπουδαιότητα που έχουν στη ζωή μας.

Φύσει κοινωνικό ον ο άθρωπος έψαχνε πάντα διέξοδο δημιουργώντας λέξεις που θα του δώσουν την ευκαιρία να βγάλει προς τα έξω όλο αυτό που συμβαίνει μέσα στο κεφάλι του. Δημιούργησε μικρές και μεγάλες, απλές και σύνθετες λέξεις προκειμένου να χτίσει τον δρόμο προς την επικοινωνία. Έκτοτε οι λέξεις του εξελίσσονται συνεχώς. Έγραψε ποιήματα για την ανθρώπινη ύπαρξη και τις απορίες του, μυθιστορήματα για ραγισμένες καρδιές, τραγούδια για να αφιερώνει στους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του και χίλια δυο άλλα προκειμένου να επικοινωνήσει όλα αυτά που ίσως δε λέγονται σε έναν απλό καθημερινό διάλογο.

Έπεα πτερόεντα, λέει η λαϊκη ρήση και δεν έχει κι άδικο. Καθημερινά λέμε λέξεις, λόγια του αερά που πολλές φορές ούτε εμείς οι ίδιοι αντιλαμβανόμαστε τη βαρύτητά τους. Χάνεται ο ήχος μόλις βγει από το στόμα μας, πετάει προς τα αυτιά και το μυαλό του άλλου ατόμου κι είναι πλέον στο χέρι του το αν θα επιλέξει να ακούσει, τι θα επιλέξει να ακούσει και πώς θα αντιδράσει. Υπάρχουν και φορές βέβαια, που ο πομπός γνωρίζει πολύ καλά τι συναισθήματα θα προκαλέσει στον δέκτη με τα λόγια του, κι ίσως τότε αποφασίσει να μην αφήσει τα λόγια του να πετάξουν.

Μάθαμε να χρησιμοποιούμε εκατομμύρια λέξεις, γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες, επικοινωνιακές περιστάσεις και κειμενικά είδη, ανάλογα με το τι θέλουμε να εκφράσουμε. Οι μικρές κι οι μεγάλες λέξεις που γνωρίζουμε, δε θα είχαν όμως λόγο ύπαρξης αν δεν είχαμε το θάρρος να τις ξεστομίσουμε ή να τις γράψουμε στο χαρτί. Και το βασικότερο μάθημα που αγνοήσαμε μεγαλώνοντας είναι πως για να εκφραστούμε σωστά, πρέπει οι λέξεις να αντικατοπτρίζουν το μέσα μας.

Συνηθίσαμε να χρησιμοποιούμε το λεξιλόγιό μας τόσο προσεκτικά και προστατευτικά για να μη χρειαστεί ποτέ να νιώσουμε ότι έχουμε ανοίξει πολύ την πόρτα της ψυχής μας. Μην τυχόν και ξεγλιστρήσει κανένα συναίσθημα, καμία νέα, απρόσκλητη σκέψη που ίσως ταράξει τα ύδατα του μυαλού και της ψυχής μας. Δεν είναι αυτό που μας διδάξανε οι μεγάλοι, αλλά είναι αυτό που μάθαμε μόνοι μας να κάνουμε μεγαλώνοντας, νομίζοντας πως έτσι προστατεύουμε τον εαυτό μας!