Ένα ταίρι που να ταιριάζει γάντι πάνω σου

Ζήτησες πολλές φορές έναν μεγάλο έρωτα και τελικά σε βρήκε. Απροσδόκητα. Δυνατά. Έφερε τα πάνω-κάτω στη ζωή σου κι εσύ απολάμβανες και χαιρόσουν τις αλλαγές. Δε σε πείραζε το έτερον ήμισυ να ζηλεύει γιατί έδειχνε ότι νοιαζόταν. Δε σε πείραζε να έχει απαιτήσεις γιατί έτσι έδειχνε ότι σε ήθελε πολύ. Δε σ’ ενοχλούσε να πηγαίνει τη συζήτηση μόνιμα στο ερωτικό κομμάτι γιατί έτσι φανέρωνε το πάθος του για σένα. Πότε αλήθεια μια σχέση γίνεται από δεσμός, δεσμά που σε τραβούν στον πάτο; Πότε ξεκινάς να κόβεις πράγματα και συμπεριφορές από τον χαρακτήρα σου ώστε να μη χαλάνε τον άνθρωπό σου;

Πολλοί- ακόμα κι εμείς που φωνάζουμε «εγώ ποτέ»- μπαίνουν σε μια σχέση και θέτουν ως σκοπό της ζωής του να αλλάξουν τον σύντροφό τους. Να τον μεταποιήσουν με τέτοιο τρόπο που στο τέλος να είναι πιστός ακόλουθός τους. Μας ενδιαφέρει πολύ το άτομο που έχουμε δίπλα μας να κάνει και να λέει όλα όσα μάς ευχαριστούν, να μη μάς στεναχωρεί, να μη μάς λέει «όχι», να μάς κάνει να μη βαριόμαστε ποτέ‧ να είναι το ονειρικό πλάσμα που θα περηφανευόμασταν να έχουμε δίπλα μας. Μήπως, όμως, έτσι αποκτούμε ένα πιστό ρομπότ κι όχι έναν σύντροφο;

Όταν τον γνώρισες τον άνθρωπο αυτό, δεν ήταν έτσι, δεν έκανε όλα όσα τώρα σε ενοχλούν. Τώρα όμως, που πιθανόν αποκτήσατε περισσότερη οικειότητα, άρχισε να νιώθει πιο άνετα ώστε να δείξει ακόμη και τις όχι τόσο ελκυστικές πτυχές του εαυτού του, όπως κι εσύ άλλωστε. Ξαφνικά, παίρνεις την απόφαση να αλλάξεις το άτομο που μέχρι πρότινος θεωρούσες την προσωποποίηση της παραμυθένιας έκδοσης του έρωτα που θα μπορούσε να σε πάει στα ουράνια γιατί συνειδητοποίησες ότι δεν είναι όλα όσα θα ήθελες και δεν ταιριάζει τόσο σε αυτό που είσαι ή θέλεις να γίνεις. Νιώθεις ότι όσα σε κολάκευαν, τώρα σε πνίγουν. Η πίεση που τότε είχε συγκαλυφθεί σαν ένα προσποιητό ενδιαφέρον, άρχισε να έρχεται στην επιφάνεια και να σε κάνει να χάνεις όλο το ενδιαφέρον που έτρεφες για το πρόσωπο απέναντί σου. Ίσως θεωρούσες χαριτωμένα όλα εκείνα που τώρα πασχίζεις να αντικαταστήσεις με συμπεριφορές και ιδέες πιο «ευπρεπείς», που να ταιριάζουν σε αυτό που έχεις στο μυαλό σου.

Όλοι οι άνθρωποι μάς δείχνουν κομμάτια του χαρακτήρα τους από την πρώτη κιόλας στιγμή που τους γνωρίζουμε. Πολλές φορές κάνουμε πώς δεν τα βλέπουμε, κάνουμε πώς δε μας ενοχλούν και στο τέλος καταλήγουμε να θέλουμε απεγνωσμένα να τα αλλάξουμε επειδή μάς προκαλούν δυσφορία, ή τα διακρίνουμε από την αρχή και προσπαθούμε με αμφίβολη ηθική να τους δείξουμε ότι πρέπει να τα αλλάξουν «χάριν του έρωτά μας».

Με την πράξη μας αυτή -που συχνά γίνεται εμμονική- θέλουμε να «φτιάξουμε» τον άλλον όπως ακριβώς επιθυμούμε, ακυρώνουμε τους αρχικούς λόγους για τους οποίους μάς άρεσε και μάς προσέλκυσε κοντά του, ακυρώνουμε και τον δήθεν σεβασμό που τρέφαμε στο πρόσωπό και τα ιδανικά του. Γινόμαστε δεσποτικοί και κλείνουμε τον άνθρωπο που μάς έφερε τον έρωτα σε κλουβί δικών μας στερεοτύπων και συνεχόμενων αλλαγών. Ξεχνάμε μια για πάντα την πεποίθηση ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του παραμένοντας ο εαυτός του.

Η ύπαρξη μιας σχέσης -οποιαδήποτε μορφή σχέσης- δεν επιτρέπει σε κανέναν να προβάλει τις δικές του απαιτήσεις έναντι του άλλου προσώπου που απαρτίζει τη σχέση. Έχουμε τον έρωτα για να τον ζούμε και τον απολαμβάνουμε, όχι για να επιτάξουμε το άλλο πρόσωπο και να το αλλάξουμε στο όνομά του. Χρωστάς στον εαυτό σου να τον σέβεσαι αρκετά ώστε να μη δεχθείς να αλλάξεις ριζικά τον σύντροφό σου αλλά και να μη σε αλλάξει.