Ένας άγνωστος, ένα χαμόγελο και μπαμ!

Ο έρωτας υπάρχει παντού γύρω μας. Γεννάται σε λίγες μόνο στιγμές, μέσα σε στιγμιαίες ματιές, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δε χρειάζεται να γνωρίζεις κάποιον καιρό για να  τον ερωτευτείς, ούτε βέβαια να έχεις φανταστεί όλη σου τη ζωή μαζί του για να ξέρεις ότι πρέπει να το προσπαθήσεις.

Έρωτες γεννιούνται σε ΚΤΕΛ, αεροδρόμια, λιμάνια. Τυχαία μέρη με τυχαίους ανθρώπους, που ίσως και να μην ξαναδείς, ίσως να μην προλάβεις να γνωρίσεις. Κάτι, όμως, σε τράβηξε στο βλέμμα τους, κάτι είχε το χαμόγελό τους κι από εκείνη τη στιγμή βάλθηκες να βρεις ποιοι ήταν, από πού ήρθαν, πού πάνε και μία ευκαιρία για να μάθεις το όνομά τους.

Έγραψες μέχρι και σε ανομολόγητα και στα δικά μας «Σε ψάχνω» με την ελπίδα να βρεθεί εκείνος που έκανε κατάληψη στο μυαλό σου. Μπορεί να γνωριστήκατε τυχαία ένα μεθυσμένο βράδυ σε ‘κείνο το νησί που πήγες τον Αύγουστο. Να σου έκλεψε την προσοχή κάτι ξημερώματα σ’ ένα μπαρ στο κέντρο ή να συναντήθηκαν τα βλέμματά σας λίγο πριν μπείτε στο μετρό. Ένας έρωτας μπορεί να προκύψει απ’ το πουθενά κι έτσι απλά και να γίνει ό,τι πιο δυνατό έχεις ζήσει.

Ψάχνεις, ξανά ψάχνεις, αναζητάς προφίλ, ρωτάς φίλους και γνωστούς, ελέγχεις τις δημοσιεύσεις από ‘κείνο το μαγαζί που ειδωθήκατε, ξεψαχνίζεις stories στο Instagram. Κάνεις τα πάντα, μα πολύ πιθανόν να μη βρεις τίποτα. Ένα πρόσωπο, ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο δε λέει να βγει απ’ τη σκέψη σου, κι εσύ αναρωτιέσαι αν υπάρχει τελικά έρωτας με την πρώτη μάτια. Κι αν είναι απλώς ένας επιφανειακός ενθουσιασμός, βασισμένος σε μια εντυπωσιακή εμφάνιση κι όταν γνωριστείτε όλο αυτή η εξιδανικευμένη ιδέα καταρρεύσει;

Είδες το πρόσωπό του τυχαία στη στάση, περιμένατε μαζί το ίδιο λεωφορείο, πολύ πιθανόν να σου χαμογέλασε κι εσύ να σκέφτηκες «κι αν είναι αυτό που ήθελα πάντα;». Μπορείς να θαμπωθείς απ’ μια εικόνα, αλλά όχι και να ερωτευτείς κάποιον απ’ το χαμόγελό του. Ή μήπως μπορείς; Σ’ έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει, αλλάζει ακόμα κι ο τρόπος κι ο ρυθμός που ερωτεύονται οι άνθρωποι.

Όσο κι αν προσποιούμαστε τους αδιάφορους κι αν απαξιώνουμε τα συναισθήματα, αναζητάμε έναν έρωτα από μια άλλη εποχή, από ‘κείνους που κυνηγούσαν και διεκδικούσαν. Από εκείνους που μπορεί να σε έβλεπαν τυχαία σε ένα μαγαζί, σε ένα πάρκο ή οπουδήποτε αλλού και θα γυρνούσαν τον κόσμο ανάποδα μέχρι να σε βρουν, θα έκαναν τα πάντα για να μάθουν το όνομά σου. Έναν άνθρωπο που δε φοβάται να τσαλακωθεί∙ αυτό ζητάμε.

Έτσι, σε κάθε επίμονη ματιά και κάθε μυστηριώδες χαμόγελο κάνουμε κινηματογραφικά σενάρια.  Φανταζόμαστε εκείνον τον περαστικό που μας έσπρωξε στο δρόμο και μας χάρισε ένα πολλά υποσχόμενο βλέμμα να μας αναζητά παντού ή εμάς να ψάχνουμε και τελικά να βρίσκουμε εκείνον τον γοητευτικό άγνωστο που κατέβηκε δύο στάσεις πριν από μας, χαρίζοντάς μας μια καλημέρα πριν χαθεί.

Πιστεύουμε στον έρωτα, γιατί τον έχουμε ανάγκη. Γι’ αυτό και δε σταματάμε στιγμή να τον αναζητάμε, στα πιο σίγουρα και τα πιο απρόβλεπτα μέρη. Να τον ψάχνεις για να μπορεί να σε βρει κι αυτός∙ μην (του) κρύβεσαι!