Σε μια εποχή που οι άνθρωποι αποφεύγουν τις συναισθηματικές επαφές και το δέσιμο, μια εποχή που μαστίζουν οι εφήμερες σχέσεις, οι ξεπέτες, το ένα βράδυ είναι μόνο, που ο καθένας θέτοντας ως ασπίδα τον εγωισμό του ή χρησιμοποιώντας ένα σωρό δικαιολογίες διαλαλεί ότι καλύτερα αγκαλιά με την μοναξιά σου και χωρίς πληγές παρά με κάποιον άλλον που πέρα από τις ευχάριστες στιγμές που θα σου χαρίσει θα του έχεις παραχωρήσει και το δικαίωμα να σε πληγώσει. Σε μια τέτοια εποχή, λοιπόν, εσύ και το ταίρι σου αποφασίσατε να πάτε τα λόγια και τα «μου αρέσεις, σου αρέσω» ένα βήμα παραπέρα και να τα κλείσετε μέσα σε μια σχέση με όλους τους κινδύνους και τις χαρές που αυτή επιφυλάσσει. Δεν αρκεστήκατε σε όσα θεωρούν όλοι οι υπόλοιποι αρκετά, θέλατε οικειότητα και αποκλειστικότητα.
Μια σχέση προϋποθέτει ατέρμονη εμπιστοσύνη μεταξύ των ατόμων που την αποτελούν, να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, να λες και να κάνεις ό,τι σκέφτεσαι χωρίς το φόβο ότι θα κριθείς ή θα παρεξηγηθείς. Στις λεπτομέρειες, εκεί φαίνεται ο έρωτας.
Η εμπιστοσύνη σε μια σχέση χτίζεται με όμοιο τρόπο όπως χτίζεις κι ένα σπίτι. Σιγά-σιγά, σταδιακά και σε γερά θεμέλια. Μέρα με την μέρα με μικρές και πολλές φορές ανούσιες πράξεις δείχνεις στο σύντροφό σου ότι αποτελεί για σένα ένα άτομο εμπιστοσύνης κι αντίστοιχα σου δείχνει κι αυτός το ίδιο. Περνάει από διάφορα στάδια μια σχέση μέχρι να φθάσει στο απόλυτο, άλλα πιο σημαντικά κι άλλα λιγότερης φαινομενικής σημασίας.
Ένα δείγμα απόλυτης εμπιστοσύνης και οικειότητας σε μια σχέση, όμως, είναι όταν το έτερον ήμισυ φεύγει κάπου και σε αφήνει μόνο στο σπίτι του. Είναι πολύ σημαντική στιγμή αυτή σε μια σχέση γιατί καθορίζει την εγγύτητα μεταξύ σας. Όπως φυσικά και το αντίθετο. Να είναι στο δικό σου χώρο κι ενώ εσύ έχεις φύγει για δουλειά, η σχέση σου να χουχουλιάζει ακόμα μέσα στα σκεπάσματά σου, σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Και γιατί να μην είναι άλλωστε.
Σκέψου τη δυσκολία αντίστροφα, πόσο εύκολα θα άφηνες οποιονδήποτε μόνο του στον προσωπικό σου χώρο ενώ θα έλειπες; Δε νομίζω και πολύ. Ο χώρος σου αποτελεί άβατο για πολλούς ανθρώπους που μπορεί μεν να έχουν σημαντικό ρόλο στη ζωή σου αλλά δε τους αφήνεις να τριγυρίζουν εκεί όταν δεν είσαι παρών. Δε φανερώνει πάντα έλλειψη εμπιστοσύνης το να μη θέλεις να αφήσεις κάποιον μόνο του στο σπίτι σου, αλλά παράλληλα δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη όταν το κάνεις. Μπέρδεμα, ε; Κάτσε, θα το ξεμπερδέψουμε.
Όταν ο έρωτάς σου, σου έδωσε τα κλειδιά της καρδιάς του, πήρε ένα ρίσκο μιας και δεν ήξερε πού θα καταλήξει όλο αυτό, δίνοντάς σου και τα κλειδιά του σπιτιού του ενώ δε θα ήταν εκεί, παίρνει άλλο ένα ρίσκο κι ίσως μεγαλύτερο. Το σπίτι του καθενός αποτελεί παράθυρο στα πιο κρυμμένα μυστικά του. Όλα εκεί κρύβονται, εκεί ο καθένας μας είναι ο εαυτός του και αφήνει τα ίχνη του.
Δίνοντας σου, λοιπόν, έτσι χαλαρά το δικαίωμα να μείνεις εσύ και η αφεντιά σου στον προσωπικό του χώρο, σου δίνει συγχρόνως και την απόδειξη- που ίσως ποτέ δε ζήτησες- ότι δεν έχει κάτι να κρύψει, ότι ό,τι θεωρεί δικό του το θεωρεί και δικό σου. Σου παραχωρεί την ελευθερία να μπεις εκεί μέσα και να το νιώσεις και δικό σου χώρο.Ίσως με την πρόφαση να ποτίσεις τα λουλούδια όσο λείπει, να ταΐσεις το χάμστερ ή να έχεις δεύτερα κλειδιά γιατί -ποτέ δε ξέρεις μωρέ τι γίνεται-, έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα στη σχέση σας. Χωρίς λόγια αλλά με πράξεις, έδειξε ότι είσαι δικός του άνθρωπος και σε εμπιστεύεται παραπάνω κι από ό,τι δείχνει.
Μια σχέση αγάπης που θέλουν και οι δύο σύντροφοι να πετύχει και τη συνάπτουν συνειδητοποιημένοι, δεν είναι μόνο λουλούδια, καρδούλες, τραγουδάκια και τρυφερά λόγια, είναι και πράξεις, είναι και δύσκολες στιγμές, διαφωνίες και εμπιστοσύνη.
Τα κλειδιά της καρδιάς μας δε συνοδεύονται πάντα με τα κλειδιά του σπιτιού μας αλλά τα κλειδιά του σπιτιού μας, αν δοθούν, τότε μάλλον νωρίτερα έχουμε παραδώσει και τα κλειδιά της καρδιάς μας.
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
