Στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους αναζητούμε την ηρεμία, τη σιγουριά και την ασφάλεια που ενδέχεται να μας κάνουν να νιώσουμε. Θέλουμε όλα να πηγαίνουν καλά -και ποιος δε θέλει άλλωστε- αλλά κυρίως όχι τόσο καλά που να μας βάζουν σε σκέψεις. Επιθυμούμε να ζήσουμε τον έρωτά μας στο έπακρο, θέλουμε το απόλυτο και το επιδιώκουμε. Όταν έρθει όμως, γεμίζει το μέσα μας με καχυποψία.
Αν το έτερόν μας ήμισυ μας κάνει πολύ συχνά κομπλιμέντα, μας εξυμνεί, μας κοιτά κι εκφράζει τα συναισθήματα και τον θαυμασμό του, αντί να χαρούμε, θα νιώσουμε ότι κάτι κρύβει. Γιατί να το λέει τόσο συχνά; Τι έχει κάνει και θέλει να μας ρίξει στάχτη στα μάτια; Κάτι συμβαίνει πίσω από την πλάτη μας κι εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, νομίζοντας ότι ο έρωτας αυτή τη φορά ήρθε για να μείνει κι είναι αληθινός. Εθελοτυφλούμε μπροστά στα σημάδια ότι ο άνθρωπος για τον οποίο εμείς νιώθουμε τόσα πολλά προφανώς μας κρύβει κάτι και δεν ξέρει πώς να μας το πει. Γιατί να μας το πει άλλωστε; Να χάσει το σιγουράκι του;
Ας το παραδεχθούμε, οι παραπάνω είναι μόνο λίγες από τις σκέψεις που κάνουμε συχνά και δεν τολμούμε να παραδεχθούμε ούτε στον εαυτό μας, είναι σκέψεις ενδόμυχες που γεννούν μια αμφισβήτηση, μας κάνουν να κοιτούμε το ταίρι με καχυποψία κι ό,τι κάνει ξαφνικά περνάει από κόσκινο, μην τυχόν μας ξεφύγει εκείνο το σημάδι που θα επιβεβαιώσει όλα τα ψέματα που ουρλιάζουν στο μυαλό μας και μας λένε ότι κάτι δεν πάει καλά.
Συνήθως, η διαίσθηση κάποιου δεν είναι εσφαλμένη∙ αν κάτι το νιώθουμε λάθος, κατά πάσα πιθανότητα θα αποδειχθεί πως είναι λάθος, αλλά εδώ έχουμε μια διαφορετική πτυχή αυτού που νιώθουμε. Πέραν του προφανούς αυτοσαμποτάζ και της τρομερής ανασφάλειας, δεν αντιλαμβανόμαστε την επιβεβαίωση ως γλώσσα αγάπης. Από το «ο Κωστάκης έγραψε 10 άρα μπορείς και καλύτερα» γίνεται η αρχή κι εμείς χτίζουμε σιγά-σιγά μέχρι να μεγαλώσουμε τη λογική πως αν μας αγαπούν, μας αμφισβητούν ταυτόχρονα. Όλα είναι θέμα συνήθειας. Έτσι, ένας άνθρωπος που δεν έχει συνηθίσει να ακούει καθημερινά πόσο όμορφος είναι, πόσο περήφανος νιώθει κάποιος για εκείνον ή πόσο χαίρεται να είναι μαζί του, θα γίνει ένας άνθρωπος που όταν του συμβεί δε θα μπορεί να το πιστέψει και να το απολαύσει.
Σαφώς και τα στερεότυπα κάνουν δουλίτσα εδώ για να μας επιβεβαιώσουν πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, μα ταυτόχρονα είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Μα, και στις ταινίες αυτό δε βλέπουμε; Πότε αρχίζουν οι γλύκες; Όταν έχει στερέψει ο άλλος από συναίσθημα αλλά δεν έχει το θάρρος να το πει ή όταν έχει κάνει κουτσουκέλα και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να δείξει ότι δεν ήταν ο εαυτός του εκείνη τη στιγμή- γιατί αυτός δε θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Ξεπερασμένο το «δεν είναι αυτό που νομίζεις» όταν μπορεί να σου φέρει 100 τριαντάφυλλα -99 αληθινά κι ένα πλαστικό- και να σου πει ότι θα σ’ αγαπάει μέχρι να μαραθεί το τελευταίο. Έτσι δε λένε στις ταινίες;
Βέβαια, υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο και καλό είναι να το αναφέρουμε τώρα που τα λέμε∙ να γεμίζεις καχυποψία λόγω της ξενέρας. Δεν αρέσουν σε όλους τους ανθρώπους οι υπερβολικές εκδηλώσεις συναισθήματος -επειδή έτσι έχουν μάθει, αυτό που είπαμε δεν αλλάζει- δεν τους πάει η καρδούλα τους ν’ αρχίσουν να μιλάνε και να εκφράζονται εξυμνώντας το έτερόν τους ήμισυ. Δεν τους βγαίνει κι επειδή δεν τους βγαίνει, δεν τους αρέσει να το ζουν κιόλας. Υπάρχουν άνθρωποι που θα έλιωναν να ξυπνάνε κάθε πρωί με πρωινό και ραβασάκια στην πόρτα τους κι άλλοι που αν το έβλεπαν θα σου έλεγαν ότι ο έρωτας δε ζει για το περιτύλιγμα με ξενερωμένο βλέμμα.
Κάθε άνθρωπος ζει κι εκφράζει τα συναισθήματά του βάσει της έκφρασης που έχει μάθει να έχει από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Δεν είναι κάτι που μπορούμε εύκολα να το αλλάξουμε αλλά σαφέστατα όποιος θέλει, μπορεί. Είναι ωραίες οι εκδηλώσεις αγάπης κι ο εκάστοτε άνθρωπος που επιλέγουμε δίπλα μας είναι σημαντικό να μας θαυμάζει, να του αρέσουμε και να μας το λέει συχνά για να χαιρόμαστε κι εμείς μαζί του, αλλά στον βαθμό που θα είναι χαρά για τους δυο.
Να θυμάσαι ότι κατά βάση η αμφιβολία δε δημιουργείται από τις εκδηλώσεις λατρείας του άλλου προς το πρόσωπό μας αλλά από εκείνο το τικ τακ στην καρδούλα μας που μας φωνάζει ότι κάτι δεν είναι όπως θα θέλαμε μέσα μας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
