Χρόνια ολόκληρα παλεύουμε να βρούμε αυτό που θα μας κάνει ευτυχισμένους, που θα μας βοηθήσει να πετύχουμε όσα η κοινωνία μάς επιβάλει, εκείνο που πρέπει να έχει κανείς για να θεωρείται πετυχημένος. Άγραφοι κανόνες, με τους οποίους φαινομενικά διαφωνούμε αλλά τελικά προσπαθούμε να τους ακολουθήσουμε. Περάσαμε χρόνια κάνοντας όσα περίμεναν οι άλλοι και χάσαμε πολύτιμο χρόνο απ’ το να βρούμε τον πραγματικό μας εαυτό.
Κάποια στιγμή αποφασίζεις να πατήσεις παύση‧ εκείνο το μαγικό κουμπί που θα σου χαρίσει στιγμές γαλήνης, που θα κάνει για λίγο τον κόσμο σου να σταματήσει να κινείται και θα σου δώσει την ευκαιρία να δεις καθαρά τι συμβαίνει στη ζωή σου. Νιώθεις σαν να βγαίνεις από το σώμα σου και να μετατρέπεσαι από πρωταγωνιστής σε απλός παρατηρητής. Βλέπεις πλέον καθαρά όλα τα λάθη και τα σωστά σου, τα «για λίγο» και τα «εγώ δε θα το έκανα ποτέ αυτό» που τελικά έκανες και το απόλαυσες ή το μετάνιωσες.
Σε βλέπεις από μακριά και δεν υπάρχει καλύτερη οπτική για τον εαυτό μας από την απόσταση για να μπορέσουμε να κρίνουμε με σχετική ευκολία και να καταλάβουμε τι θέλουμε να πετύχουμε ή να αλλάξουμε για να αποκτήσουμε την εσωτερική γαλήνη που συχνά ονομάζουμε ευτυχία. Ένας μόνιμος αγώνας δρόμου για αυτό το άπιαστο που θεωρούμε ότι θα μας κάνει τόσο ευτυχισμένους που πλέον δε θα μας απασχολεί τίποτα και δε θα μας ενοχλεί ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω μας. Κάπου εδώ αναρωτιόμαστε γιατί δεν κάναμε νωρίτερα μια παύση για να καταλάβουμε ότι όσα θέλαμε ίσως να τα είχαμε ήδη ή να ήταν πιο κοντά από όσο νομίζαμε.
Κυνηγήσαμε το όνειρο φεύγοντας μακριά από ανθρώπους που αγαπούσαμε κι ίσως μετά γυρίσαμε πετυχημένοι κι υπερήφανοι για τα κατορθώματά μας, ίσως σκύψαμε το κεφάλι κι είπαμε ότι «δεν είμαστε εμείς γι’ αυτά». Παρατήσαμε τη δουλειά που δε μας γέμιζε ή συμβιβαστήκαμε μαζί της γιατί «δύσκολοι καιροί να βρεις αυτό που σ’ αρέσει». Δεν κάναμε ποτέ εκείνο το ταξίδι από φόβο ή το κάναμε για να δείξουμε ότι δε φοβόμαστε. Κάναμε νέα αρχή για να ξεφύγουμε από όσα μας βάραιναν ή δεν μπορούσαμε να τα αντιμετωπίσουμε γι’ αυτό το βάλαμε στα πόδια. Όλα επιλογές, όλες δικές μας.
Είναι όμορφο να κυνηγάς τα όνειρά σου και να παλεύεις για την πραγμάτωσή τους, αρκεί να είναι όντως δικά σου, να θέλεις να τα πραγματοποιήσεις κι όχι απλώς να εντυπωσιάσεις κάποιον ή να ικανοποιήσεις προσδοκίες τρίτων. Ενίοτε οι άνθρωποι μπλεκόμαστε στα δίχτυα των επιθυμιών άλλων που τις προβάλουν ως δικές μας και χανόμαστε σ΄ αυτές. Αν κάτι δε θέλεις να το παλέψεις, θα βρίσκεις μονίμως δυσκολίες, εμπόδια και θα γκρινιάζεις για την κακή σου τύχη που δε σε βοηθάει σε τίποτα αγνοώντας ότι την τύχη την φτιάχνεις εσύ κατά τέτοιο τρόπο ώστε να σε αποτρέπει, γιατί ενδόμυχα δε θέλεις πράγματι να πετύχει αυτό που προσπαθείς.
Δεν έχει σημασία πόσους θα καταφέρεις να κάνεις περήφανους, πόσες προσδοκίες τρίτων θα εκπληρώσεις και πόσες προϋποθέσεις θα πληροί η ζωή σου για να ταιριάξει με τη δική τους, αν όλα αυτά δεν κάνουν πρώτα εσένα περήφανο. Προσπαθούμε όλη μας τη ζωή να πληρούμε κοινωνικά κι επαγγελματικά κριτήρια για να ταιριάζουμε οπουδήποτε αλλά ξεχνάμε πως το βασικό κριτήριο για να ταιριάξουμε κάπου ή με κάποιον δεν είναι το Ε9 ή το πλούσιο βιογραφικό αλλά η ψυχή κι ό,τι αυτή συνεπάγεται.
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
