Γονείς που τρέμουν μην τυχόν κάνουν κανένα λάθος

Από τη στιγμή που έρχεται το μικρό σου πλασματάκι στον κόσμο προσπαθείς με νύχια και με δόντια να κάνεις ό, τι θεωρείται ως το καλύτερο γι’ αυτό έτσι ώστε να του παρέχεις μια άνετη ζωή για να αποκτήσει τα εφόδια που χρειάζεται για να πετύχει όλους του στόχους που θα θέσει αργότερα.

Το τρέχεις σε φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, ομαδικά αθλήματα, συλλόγους, κολυμβητήριο, σχέδιο, θέατρο και χίλια δυο άλλα γιατί είσαι σίγουρος ότι θέλεις το παιδί σου να είναι μέσα σε όλα, να έχει εφόδια για να του ανοίξουν πολλές πόρτες, για να μπορεί να κάνει ό, τι θέλει και να γίνει ό, τι θέλει. Ίσως αυτό να είναι και ένα μεγάλο λάθος των σύγχρονων γονέων. Τρέχεις να δώσεις στο παιδί σου όλα όσα φαινομενικά χρειάζεται και ξεχνάς να του δώσεις αυτό που έχει περισσότερη ανάγκη· επικοινωνία μαζί σου.

Δουλεύεις πολλές ώρες για να έχει τη δυνατότητα να έχει ποικιλία στις δραστηριότητές του, να μη του λείψει τίποτα, να μην αγχωθεί για οικονομικά και να μπορέσει να ξεκινήσει αργότερα πιο εύκολα την ενήλικη ζωή του αφού θα έχεις φροντίσει εσύ γι’ αυτό.

Αγωνιάς για όλα γύρω από το παιδάκι σου και μάλλον η αγωνία είναι κάτι που έρχεται σε πακέτο προσφοράς μαζί με τον ερχομό του παιδιού αφού είναι ένα συναίσθημα που δε θα φύγει ποτέ μιας και το μωρό σου, θα είναι μωρό σου ακόμα και στα 40 του και θα αγχώνεσαι αν έχει πυρετό, αν έφαγε το μεσημέρι και θα θέλεις να πας και να κατσαδιάσεις όποιον το στεναχώρησε ή δεν του έκανε το χατίρι.

Ούτως ή άλλως, το επάγγελμα του γονέα δε σου δίνει σύνταξη μόλις το σπλάχνο σου παντρευτεί ή κάνει δικά του παιδιά. Το λάθος τώρα, που λέγαμε και παραπάνω, είναι ότι πολλοί γονείς από την πολλή αγωνία και το άγχος τους μη τυχόν κάνουν κάτι λάθος σχετικά με την ανατροφή των παιδιών τους καταλήγουν να απομακρύνονται από αυτά. Βέβαια σε αυτό θα βοηθούσε το manual που θα μπορούσαν να σου δώσουν στο μαιευτήριο αλλά είπαμε δεν υπάρχει- ακόμα.

Προσπαθούν να είναι οι τέλειοι γονείς, οι γονείς που θα στρώσουν στο παιδί τους ροδοπέταλα σε κάθε βήμα της πορείας του και αυτό θα περπατήσει με καμάρι, οι γονείς που -και καλά- δε θα το πιέσουν να ακολουθήσει τα δικά τους όνειρα αλλά έχουν ήδη όνειρα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του, οι γονείς που θα του επιτρέψουν να αργεί τα βράδια για να βγει με τους φίλους του αλλά παράλληλα να είναι άριστος στα μαθήματα, στα αθλήματα και σε χίλια δυο άλλα. Οι γονείς αυτοί κυνηγώντας την τόση τελειότητα ξεχνούν ότι τα παιδιά δε χρειάζονται τέλειους γονείς αλλά γονείς χορτάτους από τη ζωή και πάνω από όλα ήρεμους.

‘Εχουμε όλοι ακούσει πολλές ιστορίες για γονείς που χάνουν την ψυχραιμία τους ή γονείς που βγάζουν τα δικά τους απωθημένα στα παιδιά τους. «Θέλω να γίνει το παιδί μου γιατρός γιατί εμένα δεν είχαν τα χρήματα να με στείλουν», θα ακούσεις κάποιον να λέει και ας μη σκέφτεται ότι το παιδί του θέλει να γίνει χορευτής.

Δεν μπορείς να απαιτείς από το παιδί σου να αντιδρά στη ζωή του χωρίς άγχος και με ηρεμία να λύνει τα προβλήματά του αν εσύ δεν είσαι ήρεμος στη δική σου ζωή. Τα παιδιά δεν είναι μια δεύτερη ευκαιρία μας για να κάνουμε όσα θα θέλαμε και δεν μπορέσαμε, είναι ένα άγραφο βιβλίο που τις πρώτες του σελίδες τις γράφουμε εμείς για να μπορέσει μόνο του να γράψει τη ιδανική του συνέχεια. Δε θέλει την τελειότητα, την αγάπη θέλει για τα λάθη που μπορεί να κάνει και τα λάθη που μπορούμε εμείς να κάνουμε μαζί του.