Κανείς δεν αγάπησε όσο ο Ρωμαίος την Ιουλιέτα, κανείς δεν αγαπήθηκε όσο ο Ρωμαίος από την Ιουλιέτα! Ψάχνοντας λοιπόν να βρούμε τον τρόπο να κάνουμε και το δικό μας έρωτα τόσο δυνατό και τόσο μοναδικό, να τον ζήσουμε λες και είναι κι αυτός βγαλμένος από την πένα κάποιου μεγάλου συγγραφέα, αναζητούμε λύσεις από το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να μας τις δώσει‧ την Ιουλιέτα. Ποιος θα ήταν καλύτερος άλλωστε να σου πει πώς να ζήσεις τον απόλυτο έρωτα εκτός από εκείνη που θεωρητικά τον έζησε;
Η ανάγκη των ερωτευμένων ανά τον κόσμο να βρουν παρηγοριά στο πρόσωπο της προσωποποίησης του επίγειου έρωτα, οδήγησε στη δημιουργία από το δήμο της Βερόνας του γνωστού Juliet Club, ενός οργανισμού στον οποίο μπορείς να στείλεις γράμμα είτε για να υμνήσεις τον έρωτα που ζεις αυτήν την περίοδο και να του δώσεις μια νότα μεγαλείου, είτε για να εκμυστηρευτείς στην Ιουλιέτα τους έρωτές σου που δε βρήκαν ανταπόκριση και έμειναν σαν πετραδάκι στη μύτη του παπουτσιού σου, να σε κάνουν να νιώθεις πως δεν μπορείς να κάνεις βήμα. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα λάβεις απάντηση από την υποτιθέμενη Ιουλιέτα ή από τις γραμματείς της που θα σου δίνουν συμβουλές και σχόλια σε όσα τους έχεις γράψει, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι έχεις μόλις συνομιλήσει με κάποια που γνώρισε τη μορφή εκείνη του έρωτα που έχουμε συχνά στο νου μας σαν υπέρτατο και που ενδόμυχα στοχεύουμε να ζήσουμε.
Είναι ίσως περίεργο το πώς ο σύγχρονος άνθρωπος που έχει μάθει να στέλνει εκατοντάδες ηλεκτρονικά μηνύματα και έχει συνηθίσει να μη λέει πολλά για την ερωτική του ζωή, επιλέγει ένα -σχετικά- πατροπαράδοτο τρόπο για να επικοινωνήσει το συναίσθημά του‧ γράμμα γραμμένο σε χαρτί κι αποστολή με το ταχυδρομείο. Οι άνθρωποι που βιώνουν τον έρωτα αυτήν την περίοδο στη ζωή τους νιώθουν έντονα την ανάγκη να βγάλουν από μέσα τους όσα τους προβληματίζουν, να μιλήσουν σε κάποιον για όσα ελπίζουν να συμβούν, για όσα φοβούνται κι όσα τους στεναχωρούν. Έχουν ανάγκη όμως και την αποδοχή της έκφρασής τους με στοιχεία υπερβολής -αφού, ας το παραδεχτούμε, είναι λίγο εκκεντρικός ο έρωτας- γι’ αυτό και τα γράφουν στο φημισμένο κορίτσι της Βερόνας, γιατί ξέρουν ότι εκείνη θα τους καταλάβει, δε θα κρίνει και με την απάντησή της θα τους χαρίσει εκείνο το συναίσθημα ότι όλα θα πάνε καλά. Θα τους δώσει με τις λέξεις της την πολυπόθητη επιβεβαίωση του κάθε ρομαντικού -και μη- ερωτευμένου. Πως στο τέλος δεν υπάρχει καν η πιθανότητα να μην κερδίσει το συναίσθημα.
Είναι φυσικά γνωστό και δεδομένο ότι πρόκειται απλώς για ένα καλοστημένο τέχνασμα, δεν περιμένει κανείς να λάβει απάντηση από την ίδια. Αλλά η ψευδαίσθηση ότι απαντάει ένα πρόσωπο σύμβολο, είναι αρκετή για να σε κάνει να νιώσεις ότι ξορκίζεις το κακό από τα ερωτικά σου. Αν τα πεις σ’ εκείνη, θα καταφέρεις μετά από αυτό να βρεις αυτό που ψάχνεις ή πιστεύεις. Ίσως να θέλεις να ταυτιστείς και με τον μεγαλύτερο ατελέσφορο έρωτα που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, πιστεύοντας ότι έτσι θα έχεις την ευκαιρία στο μέλλον να τον δεις να πραγματοποιείται στη ζωή σου σε μια δεύτερη έκδοσή του. Να θυμάσαι όμως, ότι η δική τους αγάπη δεν τελείωσε ποτέ, επειδή μάλλον δεν άρχισε και ποτέ ουσιαστικά.
Μακάρι να ήξερα αν στα αλήθεια λειτουργεί κι έχει τα αποτελέσματα που προσδοκά ο καθένας αλλά -αν θέλεις τη γνώμη μου- καλύτερα το γράμμα να το στείλεις στο άτομο που υπάρχει στην καρδιά σου και να μη χαλάς τζάμπα γραμματόσημα στέλνοντας στη Βερόνα, περιμένοντας απάντηση από το φάντασμα ενός χαμένου και βγαλμένου από τη φαντασία, έρωτα.
Σε μια εποχή που όλα είναι ασήμαντα κι όλα τα αντιμετωπίζουμε αδιάφορα, είμαστε όλοι εν δυνάμει Ρωμαίοι κι Ιουλιέτες που ψάχνουν μέσα στο χάος να βρουν το άλλο τους μισό και να ζήσουν έναν έρωτα με την ταμπέλα του απόλυτου‧ έναν έρωτα με άρωμα Βερόνας.
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
