Η απομυθοποίηση της Barbie

Παιδική αθωότητα, παιχνίδια και πρότυπα που μας συντροφεύουν μια ζωή. Κάθε παιδάκι είχε τα δικούς του αγαπημένους ήρωες στους οποίους πάντα προσδοκούσε να μοιάσει. Ένα, όμως, παιχνίδι είναι αυτό που παραμένει αναλλοίωτο στους αιώνες και επιμένει να είναι το πρότυπο όλων των μικρών κοριτσιών, η Barbie.

Η ξανθιά αυτή πανέμορφη κούκλα με τα γαλάζια μάτια και το πολύ λεπτό σώμα που έκανε πραγματικότητα όλα της τα όνειρα αφού ήταν δασκάλα, τραγουδίστρια, αεροσυνοδός, γιατρός και οτιδήποτε άλλο μπορούσες να φανταστείς, αποτελούσε πάντα το άπιαστο όνειρο για όλα τα κορίτσια. Η Barbie μπορούσε να κάνει τα πάντα και όλα αυτά με την αψεγάδιαστη ομορφιά της. Ποια δεν ήθελε να γίνει σαν εκείνη;

Μήπως τελικά δεν ήταν απλώς μια κούκλα; Μήπως μας ωθούσε στη συνεχή ανασφάλεια δημιουργώντας μια νοοτροπία άγχους και συνεχούς κυνηγιού της εμφάνισης; Στην προσπάθειά μας να γίνουμε τόσο τέλειες όσο η πλαστική κουκλίτσα απέναντί μας φτάσαμε σε σημείο να κυνηγάμε την τέλεια εμφάνιση, ένα άψογα συνδυασμένο σύνολο ρούχων, ένα αψευγάδιαστο make up που να μη χαλάει, να προσπαθούμε να είμαστε χαμογελαστές όλη την ώρα, να μη νιώθουμε ποτέ κούραση και να καταφέρνουμε ό,τι βάλουμε στο μυαλό μας, να έχουμε το τέλειο σπίτι, το καλύτερο αυτοκίνητο.

Μια τέλεια ζωή ως τέλειοι άνθρωποι! Βρε, μήπως μας πέσει βαριά η τόση τελειότητα; Άπιαστο όνειρο το να παλεύεις να μην έχεις καμία ατέλεια, να μη βρίσκουν κάτι αρνητικό να πουν όταν η ομορφιά του καθενός μας βρίσκεται κυρίως στις ατέλειές του. Αυτές είναι που κάνουν τον καθένα από εμάς μοναδικό και όμορφο τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

Για χρόνια αυτό το κυνήγι της τελειότητας έκανε πολλά κοριτσάκια να νιώθουν άσχημα με την εμφάνισή τους, με τα σκούρα μαλλιά ή τα λίγα παραπάνω κιλάκια που, αντί να προσπαθήσουν να αγαπήσουν τον εαυτό τους, προσπαθούσαν να τον αλλάξουν για να ταιριάζει στο πρότυπο αυτό που λάτρευαν όλοι. «Αν είσαι όμορφη, σ’αγαπούν όλοι», δεν ήταν λίγες οι φορές που η φράση αυτή έφτασε στα αυτιά σου και έβρισκε την εφαρμογή της στο πρόσωπο της ξανθιάς κούκλας.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, η Barbie κάνει μια τεράστια προσπάθεια να εξαλείψει τα στερεότυπα αυτά γύρω από τον εαυτό της. Βγάζει κούκλες σε πιο ρεαλιστικές διαστάσεις και διαφορετικών ειδών χρώματα στα μαλλιά ή ακόμη και στο σώμα αλλά έχει πλέον πιο φυσικά χαρακτηριστικά. Μέσω αυτού του τρόπου, η αγαπημένη κούκλα προσπαθεί να προωθήσει έναν πιο υγιή τρόπο σκέψης στα παιδιά. Δείχνει ότι δε γίνεται όλοι οι άνθρωποι να έχουν τις ίδιες διαστάσεις, δεν υπάρχουν οι τέλειες αναλογίες ούτε είναι όμορφες μόνο οι ξανθές κοπέλες με τα γαλάζια μάτια.

Πολύ πρόσφατα, η ίδια έβγαλε και ένα video στο οποίο καταρρίπτει τον μύθο της πάντα ευδιάθετης και ακούραστης κοπέλας, εξηγεί ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να μην είσαι πάντα στα καλύτερά σου, να μη νιώθεις πάντα τόσο όμορφη όπως φυσιολογικό είναι κάποιες φορές να θέλεις να κλειστείς στον εαυτό σου. Πετάει από πάνω της εκείνα τα πέπλα της τελειότητας που κουβαλούσε για χρόνια και αγκαλιάζει την πραγματικότητα. Αγκαλιάζει και αγαπά τον εαυτό της ότι δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενος και δεν έχει καμία όρεξη να χαμογελά ή να μιλά στον κόσμο, δέχεται ότι δε νιώθει πάντα όμορφη –υπάρχουν μέρες που θέλει να μείνει στο σαλόνι με τις πιτζάμες της και άβαφη–  και αυτό είναι εντάξει. Σταματά το ατέρμονο κυνήγι με την τελειότητα παρακινώντας μας να σταματήσουμε και εμείς.

Μας έμαθε πολλά η Barbie τόσα χρόνια. Να μην τα παρατάμε γιατί όλα μας τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν, μπορούμε να γίνουμε οτιδήποτε από το πιο απλό επάγγελμα ως το πιο περίπλοκο. Δε χρειάζεται να είμαστε τέλειες γιατί η τελειότητα δεν υπάρχει και το «τέλειο»  απαρτίζεται από όλες αυτές τις ατέλειές μας. Είναι εντάξει αν δε θέλουμε να βγούμε από το σπίτι ή θέλουμε λίγο χρόνο για τον εαυτό μας, κάποια πράγματα δε θέλουμε να τα μοιραστούμε. Πιο σημαντικό απ’ όλα –που ίσως πρέπει να το βάλουμε υπενθύμιση στο κινητό μας– είναι ότι μας έμαθε να αγαπάμε τον εαυτό μας έτσι ακριβώς όπως είναι, ανεξαρτήτως κιλών, χρώματος μαλλιών ή ματιών.

Να αγαπάς τον εαυτό σου έτσι ακριβώς όπως είναι με όλες τις ατέλειες και τις τελειότητές του γιατί έτσι δημιουργείται ό,τι πιο τέλειο μπορεί να φτιαχτεί, ακριβώς επειδή είναι αληθινό!