Κόβεσαι πολλάκις σ’ ένα μάθημα και κάνεις σενάρια για τον καθηγητή

Όλα ξεκίνησαν όταν μπήκες στη σχολή -πού να φανταστείς κι εσύ τι σε περίμενε; Χαρά απερίγραπτη, το όνειρό σου πραγματικότητα, το διάβασμα (όπως αφελώς πίστευες) αποτελούσε πλέον παρελθόν και μια υπέροχη φοιτητική ζωή σε περίμενε. Όντως, τα φοιτητικά χρόνια πρέπει να τα ζεις στο έπακρο, γιατί είναι μια περίοδος της ζωής σου που θα σε διαμορφώσει ως προσωπικότητα και θα μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη σου.

Η φοιτητική ζωή δεν αποτελείται, όμως, μόνο από ποτά, ξενύχτια, πολύωρες διαλέξεις και νέους ανθρώπους στη ζωή σου αλλά κι από διάβασμα και μαθήματα που κουβαλάς μαζί σου απ’ το ένα έτος στο άλλο, γιατί δεν μπόρεσες να κατακτήσεις έστω το πολυπόθητο πενταράκι.

Διαβάζεις, κάνεις επανάληψη, δίνεις μάθημα, νομίζεις ότι έχεις περάσει, κοιμάσαι ήσυχος ότι όλα πήγαν καλά, μέχρι τη στιγμή που βγαίνει αυτή η ρημάδα η ειδοποίηση ότι «Ο χρήστης Τάδε κοινοποίησε κάτι στην ομάδα με την ονομασία της σχολής σας» γιατί δεν ξενύχτησες κι ελέγχοντας τη βάση δεδομένων με τις βαθμολογίες για να το προσέξεις πριν στο πει κάποιος άλλος. Απογοήτευση.

Ναι, ξέρουμε, περίμενες καλό βαθμό, περίμενες να το έχεις ξεφορτωθεί αλλά όχι βέβαια. Δε φταις εσύ που ο καθηγητής θέλει να σε βλέπει στην αίθουσα, ομορφαίνεις το χώρο, του φτιάχνεις τη μέρα, πώς να το κάνουμε; Εμ, δε γινόταν να σε περάσει τόσο απλά, άρχισες κι εσύ τώρα να σκέφτεσαι πώς μπορείς να τον βγάλεις στη σύνταξη λίγο νωρίτερα -είναι και νέος, βλέπεις, όποτε πρέπει να σκεφτείς πρακτικά.

Σκέφτεσαι, ξανασκέφτεσαι και καταλήγεις ότι η δωροδοκία είναι μια καλή σκέψη αλλά δε ξέρεις πώς θα το πάρει κιόλας, κι αν δεν πετύχει; Αν είναι ηθικός και δεν πιάνουν τέτοιες τεχνικές; Θα σε βάλει στο μάτι κι αποχαιρέτα το πτυχίο που χάνεις, άσε που μπορεί να μπλέξουμε χειρότερα κιόλας. Μετά σκέφτηκες και το βανδαλισμό του γραφείου του, αλλά τι φταίει κι η υπόλοιπη σχολή να γίνει μούσκεμα όταν ξεκινήσει η προστασία πυρόσβεσης και τρέχει από παντού νερό;

Μια καλή ιδέα είναι κι ο γάμος, βέβαια, γιατί σε έχει εκθέσει κιόλας, δεν μπορούμε να πούμε, τόσες φορές το έχεις το δώσει το μάθημα, ένας γάμος –αν σου μείνει κι η έδρα κληρονομιά– βολεύει, αλλά έλα που δε σ’ αρέσει. Χάνει κι από εμφάνιση και από επιείκεια, τι να κάνουμε;

Μετά από διάφορες σκέψεις που έκανες, μετά από πολλά σχέδια που έμειναν μόνο στο μυαλό σου, έτσι για να σε παρηγορήσεις τις δύσκολες ώρες που έπρεπε να ανοίξεις το βιβλίο και να συνεχίσεις να διαβάζεις –γιατί πάντα θα βρίσκεις κάτι που δεν είχες μάθει την προηγούμενη φορά–, κατάλαβες ότι άνθρωπος είναι κι αυτός και ίσως δε φταίει, ίσως είχες όντως λάθη. Εξάλλου, δεν του χάρισαν ούτε το πτυχίο ούτε την έδρα του Πανεπιστημίου (έτσι θέλουμε να πιστεύουμε, δηλαδή), δούλεψε σκληρά για να τα αποκτήσει.

Εντάξει, δε γίνεται αλλιώς, σε έχει ερωτευτεί και θέλει να σε βλέπει. Νευριάζεις, θυμώνεις, λες «όχι, δε γίνεται πάλι να πρέπει να το διαβάσω, πάλι να μπω στην αίθουσα και να δω τα θέματα αυτά που ακόμη κι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν θα ζητούσε διευκρινίσεις» και στο τέλος να έχεις να αντιμετωπίσεις αυτό το 4 που πονάει περισσότερο κι από χωρισμό με τον έρωτα της ζωής σου.

Σκας, ξεφυσάς κι ανοίγεις πάλι το βιβλίο. Και μπράβο σου! Δε θα τα παρατήσεις επειδή δεν έγινε αυτό που ήθελες όλες τις προηγούμενες φορές, θα γίνει τώρα, τώρα θα το περάσεις, γιατί κανείς δεν κάνει ό,τι εσύ κι αυτό θα σου φέρει την επιτυχία που τόσο ποθείς. Μπορείς να τα καταφέρεις, θα χωρίσεις αυτή τη φορά αυτόν τον καθηγητή που τόσο πολύ θέλει να σε βλέπει και δε λέει να σ’ αφήσει να πάρεις πτυχίο στην ώρα σου.

Αυτή τη φορά τελειώσατε, παλεύεις και θα τα καταφέρεις, χωρίς να χρειαστεί να βγει ο δύστυχος 30 χρόνια νωρίτερα στη σύνταξη για να γλυτώσει απ’ τα σχέδια που έχεις γι’ αυτόν αν κάνει ξανά το ύπουλο 4αρι την εμφάνισή του.