Κύριε Σαίξπηρ να μιλήσουμε για έρωτα;

Αν κάποιος απευθύνει μια ερώτηση περί έρωτα, θα ήταν αλήθεια τόσο σπουδαίο να μπορούσε να πάρει απάντηση από σας. Και για μένα, που σας έχω τόσο μελετήσει, θα ήταν θείο δώρο να μπορούσαμε να συζητήσουμε το θέμα που ταλανίζει τους ανθρώπους από την πρώτη στιγμή της ζωής τους. Χρόνια ειδικός επί του θέματος των απανταχού χτυπημένων καρδιών, μοιάζει σαν να είχατε στα χέρια σας τις μυστικές λέξεις των παθών των ανθρώπων.

Θα ήθελα λοιπόν να καθόμασταν σε σκερό πλατάνι, σαν να είμαστε δύο φίλοι που πίνουν το κρασάκι τους ένα βράδυ κάτω από την πανσέληνο σ’ ένα καφενεδάκι ενός ορεινού, ξεχασμένου από τον Θεό χωριού, αναπολώντας περασμένα μεγαλεία των δυνατών μας ερώτων.

Άραγε ερωτευθήκατε ποτέ αληθινά, Ουίλιαμ; Χτύπησε η καρδιά σας σαν να είναι έτοιμη να εκραγεί ή το συγγραφικό σας δαιμόνιο και το ταλέντο σας να παρατηρείτε τους ανθρώπους, έβγαλαν από μέσα σας τούτες τις πυρωμένες λέξεις; «Ηδονή και δράση κάνουν τον χρόνο να φαίνεται λίγος» είχατε πει κι αναρωτιέμαι, θα μπορούσε ένας συγγραφέας, αν δε δρα υπό τη μέθη έρωτα, μπορεί άραγε να γράψει έστω και μια ηδονική λέξη;

Έχετε γράψει πολλές σίγουρα, ταυτιστήκαμε πολύς κόσμος με τους ήρωες σας και τους αγάπησε και τους συμπόνεσε και τους μίσησε μέσα από τη γραφή σου. Ο μελαγχολικός Άμλετ, η ηθική Ισαβέλα, η ρομαντική Ιουλιέτα και ο γενναίος Λύσανδρος, να ήταν άραγε φιγούρες που κάποια στιγμή είχατε στ΄αλήθεια συναντήσει; Κι όταν αποτυπώνατε σε λέξεις τον μεγαλύτερο έρωτα όλων των εποχών, παρουσιάζατε την απόλυτη αγάπη, το παν, όταν γεμίζατε τους ήρωές σας με όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα κι αφήνατε στο πρόσωπο τους να φανεί κάθε ερωτευμένος άνθρωπος που ήρθε σ’ αυτή τη γη, αναρωτιέμαι, καθρεφτίζατε και το δικό σας αίσθημα;

Ρωμαίος κι Ιουλιέτα∙ η προσωποποίηση του έρωτα, το απόλυτο πάθος που όμως δεν έχει happy end. Αυτό είναι ίσως και το στοιχείο που τον κάνει τόσο ρομαντικό. Οτιδήποτε δεν ολοκληρώνεται είναι ο ορισμός του ρομαντισμού. Έτσι δε λένε; «Μίλα μου ψιθυριστά, αν μου μιλάς γι’ αγάπη», είπατε κάποτε, μα φώναξε, ούρλιαξε ο έρωτας αυτός στην ιστορία των αιώνων. Κι αναρωτιέμαι, αλήθεια. Τι να σημαίνει για εσάς ο αιώνιος έρωτας;

Δοξάσατε την μεγάλη αγάπη, εκείνη που όσο κι αν καταδικάζεται στη μοίρα της, ζει μια στιγμή μεγαλουργίας. Άξιος συνεχιστής όλων των μεγάλων τραγικών και φανερά εμπνευσμένος από τους μύθους, υποστηρίζατε με σθένος ότι ο σκοπός της τέχνης είναι να δώσει στη ζωή σχήμα. Στη ζωή σας πάλι, τα δάχτυλά σας βούτηξαν σε ονειρικά βγαλμένες λέξεις, μέχρι και τη χαριστική βολή που δώσατε στους ήρωές σας, σαν ένας Φειδίας που μόλις την Αφροδίτη του τελειώνει, της δίνει μια και με βία πετά στο πάτωμα, να σπάσει χίλια κομμάτια.

Δεν έχουν αλλάξει πολλά απ’ αυτά για τα οποία γράψατε, Ουίλιαμ. Ακόμη υπάρχουν στρίγκλες που παλεύουν να εξημερωθούν δια της αγάπης, ακόμα υπάρχουν Καπουλέτοι που πιστεύουν πώς μπορούν να απαγορεύσουν σε δύο άτομα να είναι μαζί, ακόμα υπάρχουν Ισαβέλλες που αγαπούν από μακριά ή ένας Άμλετ που ψάχνει για τη λύτρωση. Μυστήριο πράγμα ο έρωτας, αγαπητέ μου, κι όσα χρόνια κι αν περάσουν πάλι μυστήριο θα μείνει. Ας πάμε σιγά-σιγά, πέρασ’ η ώρα.

Πηγή φωτογραφίας: CNN

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!