Από μικρή ηλικία μαθαίνουμε ότι δεν μπορούμε να έχουμε πάντα ό,τι θέλουμε και ότι όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο δύσκολο θα μοιάζει να αντιδράσουμε στα πράγματα που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε. Μαθαίνουμε να λέμε «δεν πειράζει, καταλαβαίνω» και να βγάζουμε τον σκασμό στο όνομα ενός δήθεν σεβασμού που καλύπτει τη δειλία μας. Μοιραζόμαστε το παιχνίδι μας με το άλλο παιδάκι ακόμη κι αν δε θέλουμε, ακούμε την κυρία και δεν αντιμιλάμε όταν μας λέει να πούμε ένα ποίημα που δε μας αρέσει στη γιορτή. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τους φίλους μας που πλέον δε θέλουν να κάνουμε παρέα και τον παιδικό μας έρωτα που βρήκε την αγάπη στο πρόσωπο ενός γνωστού μας.
Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που μας δίνει η ζωή είναι ο έρωτας. Ο έρωτας έρχεται είτε με τη διάθεση να μείνει και να μας χαρίσει φτερά για να πετάξουμε είτε θέλοντας να δοκιμάσει πόσο καλοί είμαστε στο να μαζεύουμε τα κομμάτια μας και να σηκωνόμαστε πηγαίνοντας παρακάτω. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που όσο κι αν παλέψαμε να αποκτήσουμε αυτό που ποθούσε η καρδούλα μας αποτύχαμε παταγωδώς, γιατί νομίζαμε πως φτάσαμε πολύ αργά. Υπάρχει όντως χρονοδιάγραμμα στον έρωτα; Γίνεται να φθάσεις στον άνθρωπό σου πολύ αργά;
Πολλοί θα βιαστούν να απαντήσουν ότι γίνεται, γιατί μπορεί αυτός ο άνθρωπος να είναι σε σχέση, να μη σε ξέρει ή να μη σε θυμάται καν, να έκανε τόσο κόπο να σε ξεχάσει που πλέον δεν έχει σκοπό να μπει στη διαδικασία να ξανασχοληθεί. Μπορεί ακόμη πιο απλά να μην είναι στην ίδια φάση με σένα. Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να δικαιολογήσουμε ότι υπάρχει «αργά» στον έρωτα αλλά ξέρουμε πως ό,τι κι αν πούμε η αγάπη δε γνωρίζει από όρια και χρόνους.
Μπορεί ο έρωτας να μη σου φέρθηκε όπως περίμενες και να σου έδειξε μόνο την άσχημη πλευρά του, αλλά να ξέρεις ότι δεν είναι πάντα έτσι. Δεν έχει μόνο καρδιές που σπάνε, κομμάτια που δεν μπορείς να συναρμολογήσεις και ευκαιρίες που χάθηκαν πριν καν προσπαθήσεις. Έχει κι ανθρώπους που παλεύουν να κερδίσουν την καρδιά του άλλου, που προσπαθούν πάση θυσία και τον ζουν στο έπακρο, που κάθε στιγμή με τον σύντροφό τους μοιάζει σαν να βρίσκονται στον έβδομο ουρανό.
Δεν υπάρχει «αργά» σε ζητήματα καρδιάς. Ίσως -τώρα που το ξανά σκέφτομαι- να μην υπάρχει αυτή η λέξη ούτε στη ζωή μας. Πώς γίνεται να είναι αργά αν τρεμοπαίζει η καρδιά σου; Αν δεν μπορείς να περάσεις μέρα χωρίς να σκεφτείς το συγκεκριμένο άτομο; Ονομάζουμε «ήρθε αργά» όσα δεν έχουμε το θάρρος να ζήσουμε. Μπορεί να φοβόμαστε -κι αυτό δεν είναι κατακριτέο-, αλλά σίγουρα δεν αποτελεί δικαιολογία. Ίσως το πρόσωπο σε πλήγωσε στο παρελθόν και σκέφτεσαι ότι αν ξαναπροσπαθήσετε θέτεις την καρδιά σου στον ίδιο κίνδυνο. Μέσα σου όμως γνωρίζεις ότι οι άνθρωποι αλλάζουν με τα χρόνια. Ούτε καν εσύ δεν είσαι ο ίδιος που ήσουν χθες κι αυτό γιατί μέσα σε 24 ώρες μπορεί να συνέβη κάτι -μεγάλο ή μικρό- που να σε έκανε να δεις τη ζωή διαφορετικά.
Μη βάζεις τους ανθρώπους σε καλούπια, επειδή έγινε κάτι που σε στεναχώρησε. Είμαστε πολλά περισσότερα από το παρελθόν μας και πολλά λιγότερα από αυτό που πρόκειται να γίνουμε στο μέλλον. Ανεξάρτητα απ’ το ποιο πρόσωπο σού έχει δείξει ο έρωτας ως τώρα, να προσπαθείς για όσα κάνουν την καρδιά σου να ταράζεται και δε θα χάσεις. Παιχνίδι η ζωή, παιχνίδι κι ο έρωτας. Παίζουμε;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
