Μεγαλώσαμε πιστεύοντας ότι έχουμε χρόνο και τελικά ξεμείναμε

«Ό, τι αρχίζει, κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει», έτσι δε μας έμαθαν από όταν ήμασταν μικροί; Μόχθησαν οι γονείς μας να μάς διδάξουν όλα αυτά που θα μπορούσαν να μας προετοιμάσουν για όσα θα αντιμετωπίζαμε όταν θα έσπαγε η γυάλα. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι όσα και να μας έμαθαν, τίποτα δε θα ήταν ικανό να μας ετοιμάσει για τον πραγματικό κόσμο. Η ζωή είναι όμορφη ακριβώς επειδή αποτελείται κι από άσχημες στιγμές, ακόμα και αν δεν το βλέπουμε πάντα έτσι.

Ξέρεις, όσο μεγαλώνουμε τόσο συνειδητοποιώ ότι ίσως τελικά οι άνθρωποι να έχουμε πρόβλημα στο να βλέπουμε καθαρά κάποια πράγματα. Κοιτάζουμε αλλά δε βλέπουμε. Δε βλέπουμε ακόμα κι αν φοράμε γυαλιά, ακόμα κι αν καθίσουμε ακριβώς μπροστά σ’ ένα γεγονός προσωποποιώντας το, πάλι δε θα το δούμε. Κι αν το δούμε, δε θα θέλουμε να το συνειδητοποιήσουμε!

Περίεργα πλάσματα οι άνθρωποι. Έχουμε όραση και λογική, καρδιά και συναίσθημα, στόμα και φωνή και τίποτα δε χρησιμοποιούμε εγκαίρως. Ελαττωματικά σχεδιασμένα προϊόντα, ο κατασκευαστής ξέχασε να μας βάλει χρονοδιακόπτη κι αίσθηση του πραγματικού χρόνου. Μας άφησε να πιστεύουμε ότι υπάρχει χρόνος για να κάνουμε το οτιδήποτε, υπάρχει χρόνος, δε χρειάζεται να βιαστούμε για κάτι.

Υπάρχει χρόνος· άλλο ψέμα και αυτό, αλλά και μ’ αυτό μεγαλώσαμε. «Έχεις χρόνο να το μάθεις αυτό» μας έλεγαν οι γονείς μας, «Διαβάστε τώρα κι έχετε μπροστά σας όσο χρόνο θέλετε για να παίξετε» μας έλεγαν οι καθηγητές μας. Κι έτσι μεγαλώσαμε θεωρώντας δεδομένο ότι έχουμε χρόνο κι αφήσαμε τον χρόνο να περνάει. Γιατί να νοιαστούμε; Έχουμε χρόνο.

Παίρνουμε ως δεδομένα πολλά πράγματα, καταστάσεις, ανθρώπους που και να θέλαμε δε θα ήταν δεδομένα. Θεωρούμε τον ήλιο το πρωί αυτονόητο και ξινίζουμε τις μέρες που έχει συννεφιά γιατί χάσαμε τη σταθερά μας. Θεωρούμε ότι ο φίλος μας θα τρέξει στα δύσκολα όταν τον χρειαστούμε και συνήθως αδιαφορούμε όταν όλοι είμαστε στα εύκολα. Ακόμα και τον έρωτα που είναι από τη φύση του ελεύθερος και δεν μπορούμε να τον κρατήσουμε στο ίδιο σημείο, εμείς τον παγώσαμε κι αφήσαμε άλλη μια μέρα να περάσει.

Τα δεδομένα είναι καλά μόνο στις θετικές επιστήμες, εκεί χρειάζονται κιόλας. Στις ζωές τις δικές μας αν γίνουν όλα δεδομένα ίσως βαρεθούμε, ίσως τελικά βρίσκουμε νόημα στη θλίψη και στη χαρά μόνο αν υπάρχει η εναλλαγή τους. Αν ζούσες κάθε μέρα την ίδια μέρα από την αρχή, χωρίς ν’ αλλάζει το παραμικρό, θα ήσουν ευτυχισμένος ή θα αναζητούσες πάλι να δεις τι σου φταίει; Τι είναι αυτό που ενοχλεί και πάλι δεν υπάρχει αυτή η πολυπόθητη ευτυχία; Πώς να φτιάξεις τη σωστή συνταγή όταν δεν αξιοποιείς κατάλληλα τα υλικά σου;

Η αλήθεια που όλοι γνωρίζουμε αλλά λίγοι καταφέρνουν να παραδεχθούν εγκαίρως είναι ότι ίσως πήξαμε στη συνήθεια, τη ρουτίνα και την καθημερινότητα και ξεχάσαμε πώς να ζούμε τη ζωή μας στο έπακρο. Ας μην αφήσουμε άλλες στιγμές να πάνε χαμένες. Για να μην έρθει εκείνη η μέρα που θα ανοίξουμε το ντουλάπι μας ψάχνοντας και πάλι για το χρόνο κι ανακαλύψαμε ότι ξεμείναμε εντελώς.