Μήπως το άλλο σου μισό δεν ψήνεται να είναι το μισό σου;

Έρχονται στιγμές στη ζωή σου που αναζητάς τόσο πολύ τον έρωτα και παθιάζεσαι τόσο πολύ μόλις νομίζεις πως τον βρίσκεις. Δε βλέπεις κάτι άλλο γύρω σου, δε θέλεις να σκεφτείς κάτι άλλο, ούτε φυσικά και να καταλάβεις ότι το πρόσωπο που εσύ διάλεξες ως εκλεκτό της καρδιάς σου, μπορεί να μη νιώθει το ίδιο. Δε βρίσκεις πως κάνεις κάτι λάθος, απεναντίας θεωρείς πως έχεις κάνει όλες τις σωστές κινήσεις αλλά το υποψήφιο -ή μάλλον δεδομένο- έτερον ήμισυ δεν το βλέπει, κλείνει όλες τις πόρτες που εσύ με τόσο κόπο προσπαθείς να ανοίξεις για να ευδοκιμήσει αυτή η γνωριμία.

Δεν είναι δικό σου λάθος που δε θέλει να πάει πιο πέρα από το «Τάδε, χάρηκα», ίσως μέχρι εκεί επιθυμεί να προχωρήσει, ίσως δεν είναι σε φάση για νέες γνωριμίες ή απλώς δεν του κάνεις το πολυπόθητο κλικ. Μεγάλο πράγμα αυτό το «κλικ»! Φέρτε ένα ποντίκι βρε παιδιά, να κάνουμε κλικ να τελειώνουμε. Έχει και την αστεία της πλευρά η απόρριψη, μην τα βλέπεις όλα μαύρα.

Σίγουρα μετά από χρόνια θα σκας στα γέλια όταν σκέφτεσαι ότι έστειλες μήνυμα σ’ έναν άνθρωπο που ελάχιστα γνώριζες- ίσως και καθόλου- ή ίσως ήξερες μόνο το προσωπάκι του από τα social κι άρχισες να του μιλάς λες και γνωρίζεστε χρόνια. Όχι, δεν έχει τίποτα κακό η κοινωνικοποίηση αλλά κάποιες φορές οι άνθρωποι δεν ψήνονται για σοσιαλάζινγκ και φλερτ επιθετικό και προκλητικό καμιά φορά, με μια αδικαιολόγητη οικειότητα που δεν προέκυψε αλλά συνέβη επιτηδευμένα.

Μπορεί να θεώρησες πως ο έρωτας δε θα πάρει άλλες μορφές στη ζωή του, παρά μόνο τη δική σου και αυτό αποτελεί τύχη βουνό, πως αυτό που έχεις να προσφέρεις δεν το έχει σκεφτεί ότε στα πιο τρελά όνειρα που έχει κάνει κι απορείς πώς γίνεται να μην το βλέπει. Εσύ το πίστεψες, το άλλο σου μισό όμως δε νιώθει να είναι το μισό σου. Τώρα τι κάνουμε, για να το κερδίσουμε πάση θυσία, να αλλάξουμε την απόρριψη και να την κάνουμε αποδοχή; Δε γίνεται, όσο κι αν προσπαθήσεις.

Αν ήξερα, πίστεψέ με, τρόπο θα τον έλεγα και σ’ εμένα. Δεν είναι κακό να μας απορρίπτουν, είναι κακό- για τους ίδιους μας τους εαυτούς- να μην το δεχόμαστε ώστε να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω. Κι αυτή η εμμονή που μας πιάνει στο ενδεχόμενο μιας πιθανής απόρριψης είναι κι αυτή που μας οδηγεί στην καταστροφή της γνωριμίας που θέλουμε να πετύχουμε.

Βέβαια υπάρχει πάντα ανοιχτό και το σενάριο να μην καταστρέφουμε μόνοι μας τη γνωριμία αλλά αυτό δε σημαίνει αυτόματα πως φταίει το αστέρι που διαλέξαμε για να είναι το υποτιθέμενο άλλο μας μισό. Οι συζητήσεις δεν κυλάνε, οι ερωτήσεις δεν απαντώνται, εσύ το πας με τρένο κι ο άλλος με πλοίο, τι να κάνουμε, υπάρχει κι αυτή η τηλεόραση, απλώς να μην επικοινωνείτε με την καμία. Εκεί πρέπει να πεις πως το αφήνεις, γιατί όσο κι αν το ζορίσεις κι όποιον κι αν κατηγορήσεις, η ροή σε μια συζήτηση δε μαθαίνεται, ή υπάρχει ή όχι.

«Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται» έχει πει κάποιος στο παρελθόν. Για τον πόλεμο διαφωνούμε, αλλά στα ζητήματα καρδιάς σίγουρα όλα είναι επιτρεπτά μέχρι να περάσεις όρια και να αρχίσεις να γίνεσαι παρεμβατικός. Προσπάθησε τη γνωριμία που ποθεί η καρδούλα σου όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, μα μάθε να λες πως δεν πειράζει αν δεν έκατσε τελικά, γιατί όντως μπορεί να μη φταίει κανείς.