Μητροπολίτης Δωδώνης: «Δε βιάζεται μια γυναίκα χωρίς να το θέλει»

Μια όμορφη μέρα, εκεί που κάθεσαι μια χαρά ήσυχος στη ρουτινούλα σου και έχεις πειστεί πως μετά απ’ όσα έχεις ζήσει τίποτα πια δεν μπορεί να σε εντυπωσιάσει, ανοίγεις την τηλεόραση ή κάνεις ένα 5λεπτο scroll στα social και έρχεται ο Μεσαίωνας να σου χτυπήσει την πόρτα. Βλέπεις τον Μητροπολίτη Δωδώνης, Χρυσόστομο, σε live ενημερωτική εκπομπή να τοποθετείται περί αμβλώσεων.

Μα καλά -αναρωτιέται- «πώς γίνεται σήμερα με τόση υπογεννητικότητα να επιτρέπεται η καταστροφή ενός παιδιού που απ’ τη στιγμή που έχει συλληφθεί έχει ήδη αρχίσει να είναι ζωή;». Ο ίδιος δηλώνει «κατά των αμβλώσεων σε κάθε περίπτωση, μιας και η άμβλωση είναι έγκλημα». Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τη σύλληψη σε περίπτωση βιασμού, μιας και «δεν κάθεται μια γυναίκα να βιαστεί χωρίς να το θέλει. Μην τρελαθούμε τώρα…». (Όχι ότι δεν τρελαθήκαμε μ’ αυτά που ακούσαμε, κοντέψαν να μας πέσουν τα μαλλιά και βγήκε από μέσα μας ο εξαγριωμένος μας εαυτός που δεν ήξερε πώς να εκφράσει την αντίθεση, τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτησή του). Κι απ’ τη στιγμή που μας είπε τη δική του γνώμη, ο Μητροπολίτης Δωδώνης, Χρυσόστομος, παίρνει θέση και εκφράζεται και για την Εκκλησία -την οποία κατά κάποιο τρόπο εκπροσωπεί-, υποστηρίζοντας πως τάσσεται κατά της ερωτικής επαφής με τη χρήση προφυλάξεων (μιας και μοναδικός λόγος να κάνεις έρωτα είναι η τεκνοποίηση).

Μάταιες οι προσπάθειες των ανθρώπων που βρίσκονταν στον αέρα της εκπομπής να παραθέσουν τον ορισμό του βιασμού, να τονίσουν τι πάει να πει έλλειψη συναίνεσης και αυθαιρεσία -σε κάθε περίπτωση, πόσο μάλλον στο σώμα κάποιου άλλου-, να του εξηγήσουν σε τι αναφέρονται και τέλος να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενά του, ώστε να είναι οι ίδιοι και ο κόσμος βέβαιοι πως αυτά που λέει τα πιστεύει και δεν πρόκειται για κάποια παρανόηση, πως δεν παράκουσαν κι ούτε χάθηκαν κάπου στη μετάφραση.

Ναι, ειπώθηκαν πράγματα που δεν μπορεί να τα χωρέσει ανθρώπινος νους. Ένας άνθρωπος με το αξίωμα του Μητροπολίτη, ο οποίος θα περιμέναμε να δίνει το βήμα και να αποτελεί με τον τρόπο του φωτεινό παράδειγμα -μιας και του δίνεται η δυνατότητα δημοσίου λόγου και μέσω αυτής ο έμμεσος επηρεασμός συνειδήσεων-, προβαίνει σε δηλώσεις απαράδεκτες και -ακόμα χειρότερα- προσβλητικές προς θύματα βιασμού. Πώς να νιώθουν άραγε οι γονείς όταν θυμάτων μπροστά σε μια νοοτροπία του στιλ «τα ‘θελε και τα ‘παθε, ας μη συμμετείχε»;

Ξεκινώντας απ’ τα πολύ βασικά, ο βιασμός είναι έγκλημα και διώκεται ποινικά. Κι εδώ δε χωρά η άποψή μου, η δική σου ή του γείτονα. Να συζητήσουμε δηλαδή τι; Ότι δεν μπορεί καθένας να κάνει ό,τι θέλει στο σώμα σου χωρίς να του πεις το ναι; Ότι δεν έχει το δικαίωμα να αγγίξει ούτε μια τρίχα απ’ τα μαλλιά σου αν εσύ δε συναινείς σ’ αυτή του την πράξη; Κι αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη, αυτό είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα ψυχικής διαταραχής, ένα κόκκινο λαμπάκι πως κάτι στον τρόπο σκέψης ή/και στην προσωπικότητά του πάει πολύ λάθος. Ευτυχώς, η νομοθεσία σ’ αυτή την περίπτωση δεν αφήνει παραθυράκια για διάλογο. Όσο για την άμβλωση, το νομικό πλαίσιο είναι ακόμα ανοιχτό σε τροποποιήσεις, όχι όμως ως προς το γεγονός ότι αποτελεί δικαίωμα, αλλά ως προς τον ορισμό του χρονικού διαστήματος στο οποίο μπορεί να προχωρήσει κανείς σ’ αυτή την απόφαση, λαμβάνοντας υπόψιν τις πρώτες ενδείξεις για θέματα υγείας του εμβρύου, καθώς και τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε η σύλληψη.

«Δε γίνεται να μείνει μια γυναίκα έγκυος από τον βιασμό γιατί η εγκυμοσύνη απαιτεί συμμετοχή», μας λέει ο Μητροπολίτης Δωδώνης και μένουμε με το στόμα ανοιχτό. Να δεις που εμείς στο σχολείο εκείνες τις ώρες θα ψιλοκοιμόμασταν και θα ‘χαμε τα αφτιά μας κλειστά όταν μας μιλούσαν για την αναπαραγωγή, περιγράφοντάς μας αναλυτικά βήμα προς βήμα, με μηχανισμούς και επιστημονικούς όρους, πώς γίνονται τα παιδιά, απ’ τη σύλληψη, ως τη γονιμοποίηση και τον τοκετό. Μα και στο μάθημα της γλώσσας απ’ ότι φαίνεται αν ήταν δάσκαλος ο ίδιος θα μας είχε κόψει, μιας και δεν είδαμε πως δίπλα στο λήμμα «βιασμός» κάπου αχνοφαίνεται η λέξη «συμμετοχή». Καμιά γυναίκα -ή για να ακριβολογούμε κανένας άνθρωπος- δε βιάζεται επειδή το θέλει, επειδή προκάλεσε, επειδή φορούσε κάτι που ξεσήκωσε τον δράστη. Πάντα φταίει ο βιαστής κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο! Πώς γίνεται σε μια εποχή που η σεξουαλική αγωγή διδάσκεται στα σχολεία και συζητάμε να γίνει ξεχωριστό μάθημα, να υπάρχουν άνθρωποι που δε σέβονται ούτε την αυτοδιάθεση του σώματος;

Και για να δούμε τη συνέχεια του συμβάντος, εσπευσμένα αντέδρασε η Ιερά Σύνοδος, επισημαίνοντας σε ανακοίνωσή της πως οι όποιες δηλώσεις του ιερέα Χρυσόστομου εκπροσωπούν την προσωπική του άποψη και όχι θέσεις της ιδίας -ευτυχώς-, καταδικάζοντας ξεκάθαρα τα λεγόμενά του και εκφράζοντας την υποστήριξή της προς γυναίκες – θύματα κακοποίησης. Βέβαια, εδώ θα ήθελα να προσθέσω πως επιμένει στην πραγματοποίηση κηρυγμάτων κατά των αμβλώσεων, υποστηρίζοντας μεν ότι το σώμα μας μας ανήκει, αλλά υπό προϋποθέσεις.

Ο Μητροπολίτης Δωδώνης την αμέσως επόμενη μέρα βγήκε να δηλώσει πως τον παρεξηγήσαμε και πως δεν εννοούσε αυτά που καταλάβαμε. Ωστόσο, παραμένει σταθερά κατά των αμβλώσεων (αφού κατά τον ίδιο δε μένεις έγκυος από βιασμό). Πλήθος κόσμου -συμπεριλαμβανομένου και του πολιτικού κόσμου- έσπευσε να καταδικάσει τις  μεσαιωνικές, ενδεικτικές μισογυνισμού, δηλώσεις του κληρικού της εκκλησίας, δείχνοντας ότι έχουμε σημειώσει πρόοδο και ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

Οι περισσότεροι έχουμε στον νου μας την εκκλησία ως χώρο που οι ιερείς θα μας μιλήσουν για σεβασμό, κατανόηση, αποδοχή, αγάπη. Εκεί που θα νιώσουμε άνετα ν’ ανοίξουμε την ψυχή μας, να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, να αναζητήσουμε τον δρόμο της συγχώρεσης και της αλλαγής. Ξαφνικά, σε μια συνέντευξη, εκπρόσωπος της εκκλησίας μάς κουνά το δάχτυλο, υποτιμώντας σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, μα και την ίδια τη γυναίκα. Ο δικός μας Θεός, ο Θεός στον οποίο μπορεί καθένας μας να πιστεύει -ή και να μην πιστεύει- είναι Θεός αγάπης και δεν διακρίνει τη γυναίκα από τον άνδρα, αλλά τους βλέπει όλους ίσους. Είναι ο Θεός που μας άφησε ελεύθερους να κάνουμε τα λάθη και τα σωστά μας, να αποφασίζουμε εμείς για το σώμα μας και την ψυχή μας. Αυτό λέγεται ελεύθερη βούληση και πάει παρέα με την αυτοδιάθεση του σώματος κάθε ανθρώπου, γιατί είναι δικό του. Στην τελική, σ’ ό,τι δε μας αφορά, τι λόγος μας πέφτει;

Ξέρεις, όμως, πού μας πέφτει λόγος; Στο να προσπαθήσουμε να περιοριστούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι φωνές που μας επιστρέφουν  στα χρόνια του Μεσαίωνα, τότε που οι γυναίκες δεν μπορούσαν να αντιδράσουν και στο να κάνουμε τον κόσμο ένα περιβάλλον που καθένας θα νιώθει ελεύθερος κι άνετα να μιλήσει για ό,τι του συμβαίνει. Ένα περιβάλλον που ο ένοχος πάντα θα τιμωρείται. Ας σεβαστούμε τα θύματα βιασμών κι ας κάνουμε τις φωνές του σκότους να σωπάσουν για να μπορέσουμε να βγούμε στο φως.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!