Μια φορά πρόσκοπος, για πάντα πρόσκοπος

Όταν ήμασταν μικρά παιδιά οι γονείς μας προσπάθησαν να μας διδάξουν όλες τις αξίες και τα ιδανικά που θα μας έκαναν καλύτερους ανθρώπους., Ενάρετους, γενναιόδωρους, φιλεύσπλαχνους και συμπονετικούς. Ξέρεις, αγγελικά πλασμένους ώστε να ζήσουμε μια ευτυχισμένη, ήρεμη ζωή. Δοκίμασαν να μας στείλουν σε διάφορες ομάδες, να διδαχθούμε τέχνες και να βρούμε το νόημα της ομαδικότητας και της συνεργασίας σε αθλητικούς συλλόγους.

Δοκιμάσαμε πολλά και τα περισσότερα, ομολογουμένως είχαν αποτέλεσμα, σε κανένα όμως δεν βρήκαμε αυτό που βρήκαμε στο Σ.Ε.Π· Σώμα Ελλήνων Προσκόπων το λένε όσοι δεν ξέρουν, αλλά για όσους ήμασταν ή είμαστε μέλη, ήταν κάτι πολύ πιο ουσιαστικό, πολύ πιο οικείο κι όχι ένας ξερός τίτλος.

Ο προσκοπισμός είναι μια εθελοντική, παιδαγωγική και παγκόσμια κίνηση. Δεν ενδιαφέρεται για κομματικά ή πολιτικά συμφέροντα, τόπο καταγωγής, ιδιότητα ή χρώμα. Αποδέχεται τους πάντες και μαθαίνει κι εμάς ν’ αποδεχόμαστε τους πάντες, ανεξαρτήτως των χαρακτηριστικών τους, μας μαθαίνει να βοηθάμε όποιον μας έχει ανάγκη και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον ό,τι κι αν έχει γίνει. Με το πέρασμα του χρόνου, δεν είμαστε απλώς μια ομάδα αλλά μια οικογένεια.

Το να είσαι πρόσκοπος είναι μια τιμή που θα σ’ακολουθεί σ’όλη σου τη ζωή. Έχεις δώσει μια υπόσχεση άλλωστε- την πρώτη μέρα, θυμάσαι; Σηκώνεις το δεξί σου χέρι σε ορθή γωνία με σηκωμένα τα τρία δάχτυλα και υπόσχεσαι να τηρείς το «Καθήκον σου προς το Θεό», το «Καθήκον προς τους άλλους», το «Καθήκον προς τον εαυτό μας». Αυτές είναι και οι βασικές αρχές κι αξίες που μαθαίνουμε σ’όλη την πορεία μας στον προσκοπισμό, θεωρητικά και πρακτικά.

Είσοδος σε μια διαφορετική ζωή είναι όλη αυτή η δράση. Ξεκινάμε από πολύ μικρή ηλικία και τότε λεγόμαστε «Λυκόπουλα», φοράμε κίτρινες στολές με πράσινα καπελάκια και μαθαίνουμε τα βασικά ενώ οι Αρχηγοί μας, μας μαθαίνουν τραγούδια, ιστορίες του προσκοπισμού και τους βασικούς κόμπους. Αργότερα, εντασσόμαστε στην «Ομάδα», εκεί η στολή μας αλλάζει, αφού πλέον φοράμε μπεζ πουκάμισα και μπλε καπέλα με μακριές μπλε ριγέ κάλτσες. Σήμα κατατεθέν όμως και των δύο στολών είναι ένα άνθος κρίνου σε μοβ φόντο, κυκλωμένο από ένα σχοινί το οποίο συμβολίζει την παγκοσμιότητα της προσκοπικής κίνησης και είναι δεμένο με τον κόμπο του Ηρακλή που συμβολίζει την παγκόσμια προσκοπική αδελφοσύνη κι ενότητα.

Μέσα από αυτήν την ομάδα, μάθαμε να επιβιώνουμε στο βουνό, να μη φοβόμαστε τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, να ανάβουμε φωτιά και να τη σβήνουμε σωστά, να βρίσκουμε πόσιμο νερό και να μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε τις πινακίδες που υπάρχουν στο βουνό. Ακόμη, διδαχθήκαμε τις πρώτες βοήθειες, τοξοβολία και σκοποβολή αλλά κυρίως, διδαχθήκαμε ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι κι αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να μας αποτρέπει από το να γίνουμε φίλοι. Είμαστε όλοι πολύ διαφορετικοί αλλά ο προσκοπισμός κατάφερε να μας δείξει ότι η διαφορετικότητα αποτελεί και μοναδικότητα.

Γνωρίσαμε ανθρώπους από άλλες περιοχές και κατασκηνώσαμε όλοι μαζί, παίξαμε και τραγουδήσαμε όλοι μαζί, μάθαμε να μαγειρεύουμε στη φωτιά και να ζούμε την κάθε στιγμή. Κλείναμε τα κινητά εκείνη την ώρα και μιλούσαμε ο ένας στον άλλον σε πραγματικό χρόνο. Χρωστάμε τεράστια ευγνωμοσύνη στους γονείς μας που πιθανόν μας έπεισαν να το δοκιμάσουμε κι έτσι περάσαμε τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας μαθαίνοντας τον εθελοντισμό εκ των έσω.

Να θυμάστε μια φορά πρόσκοπος, για πάντα πρόσκοπος! Έσο έτοιμος, λοιπόν και καλό κυνήγι!