Μια βαλίτσα και φύγαμε

Διαλέγεις προορισμό, κλείνεις εισιτήρια κι έτοιμος. Θέλεις απλώς να ξεφύγεις. Δε νοιάστηκες και πολύ πού θα πας, δε σε πολυενδιαφέρει. Θες μόνο να φύγεις, να τρέξεις μακριά. Ανακουφίστηκες όταν είδες ότι η κράτηση έγινε δεκτή κι άρχισες να μαζεύεις τα πράγματά σου. «Μου χρειάζεται αυτό το ταξίδι» είπες κι έβαλες δυο-τρία ακόμα μπλουζάκια μέσα στη βαλίτσα, που μπορεί να μην προλάβεις καν να φορέσεις στο ταξίδι-αστραπή σου.

Τη βαλίτσα σου την φτιάχνεις γρήγορα, σχεδόν μηχανικά. Έχεις μάθει πλέον τι χρειάζεται να πάρεις μαζί σου και τι όχι, δεν είναι ανάγκη να διπλοτσεκάρεις. Σε λιγότερο από μια ώρα είναι όλα έτοιμα και τακτοποιημένα, ίσως και κλειδωμένα. Δεν ξανανοίγεις τα πράγματά σου ό,τι κι αν ανακαλύψεις πως δεν πήρες. Χρειάζεσαι μόνο τα απαραίτητα, όσο λιγότερα κουβαλάς μαζί σου τόσο πιο ήρεμο θα ‘ναι το ταξίδι σου.

Και τώρα περιμένεις. Να περάσουν οι ώρες για να κλείσεις την πόρτα πίσω σου, για να δεχθείς νέα ερεθίσματα και να ζήσεις νέες εμπειρίες. Δεν περνάει με τίποτα αυτή η ώρα της αναμονής, κοιτάς το ρολόι, το ξανακοιτάς μια αιωνιότητα αργότερα μα έχουν περάσει μόλις 5 λεπτά, φυσάς και ξεφυσάς ανυπομονώντας. Θα πας νωρίτερα, μια χαρά είναι οι αίθουσες αναμονής, κόσμος έρχεται, φεύγει κι εσύ εκεί αναπνέεις καλύτερα.

Αεροπλάνο; Καράβι; ΚΤΕΛ; Ούτε αυτό σε νοιάζει, αρκεί να φύγεις. Το ‘χεις ανάγκη λες. Έτσι είπες βέβαια κι άλλες 52 φορές, όσα και τα αναμνηστικά σε εκείνο το ράφι στο σαλόνι, που θες ώρες να το ξεσκονίσεις με όλα αυτά που έχεις κουβαλήσει.

Κάθε ταξίδι έχει κι ένα λάφυρο, αλλά θα το θυμάσαι και χωρίς όλα αυτά τα σουβενίρ. Δεν μπορείς να το ξεχάσεις, αφού κάθε εξόρμηση σου κάνει ένα δώρο που κουβαλάς μαζί σου θες-δε θες και μάλιστα δεν μπορείς και να το σπάσεις ή να το πετάξεις. Τα ταξίδια σε αλλάζουν. Σε ανανεώνουν, επαναφορτίζουν τις μπαταρίες σου, ανοίγουν το μυαλό σου, έρχεσαι σε επαφή με νέο κόσμο, διαφορετικό από εσένα, διαφορετικό κι από ό,τι συναναστρεφόσουν έως τότε. Σε καμία επιστροφή σου δε γυρνάς ο ίδιος άνθρωπος. Κάθε φορά γίνεσαι και καλύτερος -εντάξει, ίσως και λίγο γκρινιάρης αν σου έτυχε καμιά αναποδιά στις διακοπές σου.

Ακόμη και το απόλυτο χάος να επικρατή στη ζωή σου, μόλις μπεις στο αεροπλάνο νιώθεις μια απερίγραπτη γαλήνη. Φεύγεις μακριά και τα προβλήματα φαντάζουν λιγότερο δύσκολα κι απαιτητικά, γίνονται θέματα που θα λυθούν εύκολα και ψύχραιμα όταν επιστρέψεις. Η αποστασιοποίηση από ό,τι μας ταλαιπωρεί ήταν ανέκαθεν το καλύτερο φίλτρο για να πάρουμε μια αντικειμενική απόφαση.

Σαν όλα να γίνονται πιο καθαρά, πιο εύκολα όταν είσαι μακριά. Κι είναι κι η ζωντάνια που σε πιάνει στα ταξίδια, η δίψα να εξερευνήσεις τα πάντα, να κάνεις πράγματα που στην καθημερινή σου ζωή θα φοβόσουν, μακριά γίνεσαι κάποιος άλλος, σαν να ξαναγεννιέσαι.

Κι ο νέος σου εαυτός μόλις επιστρέψει θα πετάξει μακριά τις συνήθειες του παλιού που τον έπνιγαν. Θα φέρει κι αυτός τα αναμνηστικά του γιατί δεν ξεχνιούνται όλα τόσο εύκολα, μόνο που τώρα δε θα εστιάζεις στα λάθη αλλά στις ευκαιρίες. Ο νέος σου εαυτός (μετά ταξιδιού) γνωρίζει ότι δε ζούμε για πάντα και πρέπει να κάνουμε τη ζωή μας πιο όμορφη, να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους και νέους τόπους και να γεμίσουμε το μέσα μας με νέες εμπειρίες.

Ένα ταξίδι είναι η λύση για όλα. Ετοίμασε τη βαλίτσα σου και φύγε, μη σε νοιάζει το πού, αρκεί το «πάμε».