Να μην περνάει μέρα χωρίς λίγη καλοσύνη

Δεν είναι πάντα εύκολο να κατανοήσεις πολυσύνθετες και αμφίσημες έννοιες όπως το καλό και το κακό, την όμορφη εκδοχή των ανθρώπων και την άσχημη πλευρά τους, την ικανότητα, τη δυνατότητα και χίλια δυο άλλες που έχουν την πηγή τους στις προσωπικές μας επιλογές.

Δεν είναι δύσκολο να πεις μια καλή κουβέντα ή να κάνεις μια καλή πράξη, δεν είναι πάντα όμως κι εύκολο. Βλέπω χιλιάδες δημοσιεύσεις και βιβλία που καλούν τον κόσμο να είναι διαβεί προς την πλευρά της καλοσύνης, να λέει όμορφα λόγια και να κάνει πράξεις που θα φέρουν (εν καιρώ ίσως) χαρά και γαλήνη, δε βλέπω όμως όλη αυτή η προτροπή να γίνεται πράξη. Είναι εύκολο να μιλήσεις για όσα πρέπει να υπάρχουν στον κόσμο, όσα θα μπορούσαμε να αλλάξουμε ή να κρατήσουμε, αλλά δεν είναι πάντα τόσο εύκολο να πας από τα λόγια στην πρακτική εξάσκηση.

Δεν είναι δύσκολο να πεις σε κάποιον ότι δείχνει πιο όμορφος σήμερα ή να πεις μια απλή καλημέρα σ’ έναν περαστικό στο δρόμο κι ας μη γνωρίζεστε. Εδώ που τα λέμε, ίσως αν του πεις καλημέρα να τρομάξει κιόλας, αναρωτιέσαι όμως γιατί να τρομάξει; Ίσως επειδή δεν έχει συνηθίσει σε απρόσμενες καλοσύνες κι ευγενικές συμπεριφορές που συμβαίνουν έτσι απλά. Είναι συχνό φαινόμενο να μας ξαφνιάζει μια κίνηση ενδιαφέροντος από κάποιον άλλον. Μας ξαφνιάζει επειδή συνηθίσαμε να περιμένουμε από τους ανθρώπους το αντάλλαγμα, ή την κριτική. Μάθαμε ότι τίποτα δεν έρχεται αν δεν μπορείς να το πληρώσεις. Ίσως και προκαταβολικά.

Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο όμως στη ζωή μας κι είναι κρίμα να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς ή κακούς βάζοντάς τους στο ράφι. Είμαστε όλοι μας και καλοί και κακοί, ή ακόμα καλύτερα· είμαστε. Χωρίς να το συνοδεύει τίποτα, έτσι ανόθευτο και καθαρό. Νιώθουμε τα πάντα, αισθανόμαστε και το αίσθημα όπως και το πάθος κρύβει μέσα του το ελάττωμα της φθοράς. Μα αυτό είναι και που το ανεβάζει εν τέλει τόσο ψηλά και μας κάνει πολύπλευρες και πολυ-αισθαντικές προσωπικότητες.

Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν όλοι μια πιο ειλικρινής εκδοχή του εαυτού μας και φερόμαστε στον κόσμο όπως ακριβώς θα θέλαμε να μας φερθεί. Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν δεν τιμωρούσαμε τον εαυτό μας για κάθε μας κακή σκέψη, μα αντιθέτως να γυρνούσαμε με μια καρμική σχεδόν συλλογιστική και να χαιρόμασταν λίγο περισσότερο με τα καλά που συμβαίνουν σε κάποιον, ίσως και να τα προκαλούσαμε κιόλας. Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν αποφασίζαμε να τον κάνουμε καλύτερο.

Δεν είναι δύσκολο να την πεις τη ριμάδα την καλή την κουβέντα, πες την και θα δεις, ούτε είναι δύσκολο να βοηθήσεις κάποιον που σ’ έχει ανάγκη. Κι ας μην το μάθει και κανείς κι ας μείνουν άδειες οι τσέπες από ανταλλάγματα. Τις καλές μας πράξεις και τα όμορφα μας λόγια δεν τα έχουμε για να τα δείχνουμε. Κάνεις ό, τι κάνεις επειδή νιώθεις την ορμή να σε κινεί προς την καλοσύνη και σου φέρνει μια εσωτερική γαλήνη. Κι η ζωή ξέρει, μη νομίζεις. Έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές, δώσε καλοσύνη και θα πάρεις καλοσύνη. Ξεκίνα το σαν πείραμα, έτσι από περιέργεια. Και ξέρεις ποιο είναι το πιο περίεργο; Ότι τη μεγαλύτερη ανταμοιβή, θα τη λάβεις εν τέλει, από εσένα για σένα.