Ο χρήστης δεν πληκτρολογεί

Τι περιμένεις; Δε θα το δει όσες φορές και να μπει, όσες ώρες και να χαζεύει στην αρχική, δε θα χαζέψει ποτέ το μήνυμά σου. Όχι, δεν είναι τόσο πολυάσχολος, όχι δε φταίει ότι δεν μπαίνει πολύ στα social media. Φταίει ότι δε τον νοιάζει και πολύ.

Έτσι είναι η ζωή. Όσοι θέλουν πολύ, το δείχνουν, το προσπαθούν, το παλεύουν. Και λίγο να θέλει κάποιος, πάλι θα τον βρει τον τρόπο να το κάνει φανερό. Το καθόλου όμως; Το καθόλου φωνάζει από μακριά, μόνο που εμείς εθελοτυφλούμε και μάλιστα συχνά.

Κανείς δε θέλει να πιστέψει ότι ο άνθρωπος που έχει στην καρδιά του δεν τον νοιάζεται, δεν καίγεται. Πλάθουμε σενάρια, φτιάχνουμε μόνοι μας δικαιολογίες για να πείσουμε τον εαυτό μας ότι δεν είναι αυτό που μέσα μας ήδη ξέρουμε, αλλά κάτι άλλο, πιο ανώδυνο, λιγότερο τρομακτικό.

Δε θα πούμε στον εαυτό μας ότι δε νοιάζεται, ότι απαντάει από ευγένεια, ότι τον έχουμε ζαλίσει κι απλώς ψάχνει τρόπο να μας ξεφορτωθεί, θα πούμε μια ωραία ιστορία. Ότι έχει πολλές δουλειές και δεν προλαβαίνει, ότι δεν κοιτάζει όλη την ώρα το messenger κι ας κρεμόμαστε εμείς πάνω απ’ το κινητό κάθε φορά που η φωτεινή ένδειξη γίνεται πράσινη κι ας κάνουμε ανανέωση τη συνομιλία με μανία, λες και θα ξεκινήσει η ζωή μας μόλις δούμε εκείνες τις τελίτσες που δείχνουν ότι ο άλλος πληκτρολογεί.

Παίρνουμε ζωή από αυτές τις τελίτσες, αποκτά χρώμα και λάμψη το πρόσωπό μας, δεν έχεις ιδέα ποσό σημαντικές είναι αυτές οι τελίτσες για κάποιον που τσιμπήθηκε. Πόσο ευτυχισμένος γίνεται ένας άνθρωπος με τρεις τελίτσες; Πόσος έρωτας κρυμμένος σε μια απάντηση που βρίσκεται από πίσω; Εμείς όμως δε θα δούμε αυτές τις τελίτσες, γιατί δε θα δούμε ούτε το «διαβάστηκε». Είναι πολυάσχολος ο άνθρωπος, δε βρίσκει χρόνο για όσα δε τον καίνε. Μόνο για όσα τον νοιάζουν βρίσκει χρόνο και καλά κάνει.

Πόσες όμορφες κι εύκολες δικαιολογίες βρίσκεις να πεις για αυτόν που σε ενδιαφέρει; Του δικαιολογείς τα πάντα πολύ συχνά, αν όχι συνέχεια. Υποστηρίζεις πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δε θα πίστευες ότι είναι αλήθεια, αλλά τώρα; Τώρα μόνο και μόνο που αφορά αυτόν, τα πιστεύεις και τα υποστηρίζεις κιόλας με πρόχειρα επιχειρήματα, επιχειρήματα που ούτε ένα παιδάκι δημοτικού δε θα πίστευε, αλλά ο καψούρης σκέφτεται λιγότερο λογικά κι από κουτάβι.

Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί; Αυτός δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει το πολυπόθητο κλικ κι εσύ ξοδεύεις ώρες δικαιολογώντας τον; Πώς τολμάς να κάνεις κάτι τέτοιο στον εαυτό σου; Χάνεις χρόνο, πολύτιμο χρόνο για κάποιον που δεν ξοδεύει ούτε δυο δευτερόλεπτα για αυτό το ρημάδι το «ο χρήστης πληκτρολογεί» που τόσο ποθεί η καρδιά σου.

Η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να περιμένεις να διαβαστούν μηνύματα που ο παραλήπτης τους δε ‘θελε καν να υπάρχουν στο inbox του. Μην τον παρεξηγείς, δε φταίει αυτός που δεν έγινε το κλικ μαζί σου, το σωστό το κλικ, αυτό που θα τον κάνει να θέλει και το μήνυμα να διαβάσει και σ’ εσένα να απαντήσει και να σου στείλει ξανά.

Να περιμένεις για το μήνυμα που τόσο επιθυμεί η καρδιά σου, αλλά να μην ξεχνάς ότι «και το να μην παίρνεις μήνυμα είναι κάποιου είδους μήνυμα». Μην απογοητεύεσαι και μην το βάζεις κάτω επειδή κάτι έτυχε να μην είναι αμοιβαίο. Συμβαίνουν αυτά, το παραμύθι σου δεν τελείωσε εδώ. Σε αυτό το αδιάβαστο μήνυμα που όταν παρέμεινε έτσι σκέφτηκες να στείλεις κι αυτόν αδιάβαστο.

Θα το βρεις αυτό που ψάχνεις, συνήθως θα βρεθεί όταν δεν μπαίνεις καν στον κόπο να το ψάξεις. Όταν σ’ αγαπάς εσύ, θα σ’ αγαπήσουν κι άλλοι, αλλά και να μη γίνει αυτό με όποιον θέλεις εσύ, να έχεις εμπιστοσύνη στη ζωή, αυτή ξέρει τι φέρνει και τι παίρνει πίσω.

Δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να μη χρειαστεί να παραπονεθεί ξανά στην παρέα του για τον πολυάσχολο τύπο, αλλά να χαίρεται δίπλα σε κάποιον που πάντα δημιουργεί χρόνο μέσα σε μια πραγματικά πολυάσχολη μέρα. Απ’ τις κανονικές τις πολυάσχολες, όχι αυτές τις ψεύτικες που χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία για να αποφύγουμε ό,τι δε μας ευχαριστεί. Πάλευε για όσα αγαπάς, αλλά να μην ξεχνάς να αγαπάς κυρίως εσένα.