Πολλά είναι αυτά που αναζητά καθένας στη ζωή του. Περισσότερα είναι αυτά που επιδιώκει κι ονειρεύεται κάποια στιγμή να αποκτήσει. Σε περίπτωση που γίνει στόχος μια επιθυμία, βάζει όλες τους τις δυνάμεις και προσπαθεί στο έπακρο για να γίνει πραγματικότητα, κι αυτό είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον να το βλέπεις.
Όταν, όμως, η συζήτηση φθάνει στα ερωτικά μας, τα πράγματα κάπως αλλάζουν και δεν επιδιώκεται η ταραχή, η μόνιμη επιδίωξη του κάτι παραπάνω, του εκείνης της επιδίωξης που πουσάρει λίγο πιο μακριά τα όρια και δοκιμάζει τη θέλησή μας, την αντοχή μας, την υπομονή μας. Ίσως κάποτε αυτό να ήταν το επιθυμητό, όμως οι άνθρωποι φαίνεται πως σταμάτησαν να κυνηγούν και να παίζουν στον έρωτα. Αυτό που ψάχνουν οι περισσότεροι, είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο θα μπορούν να είναι ο εαυτός τους, θα μπορούν να σταματήσουν να αγχώνονται, δε θα νιώθουν πλέον φόβο μην τυχόν τον χάσουν, μην τυχόν τους βαρεθεί, μην τυχόν εξαφανιστεί Ψάχνουν έναν άνθρωπο που θα τους κάνει να νιώσουν γαλήνη, μια αγάπη ήρεμη και συνειδητοποιημένη.
Είναι γεγονός ότι πολλές σχέσεις στην εποχή μας είναι επιφανειακές κι ακολουθούν θεωρίες του τύπου Black Cat- Golden retriever. Πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα μπαίνουν στην κούρσα για την έξαψη, θέλοντας να πάρουν την επιβεβαίωση, προσπαθώντας να μη δεθούν συναισθηματικά και να είναι σε μια μόνιμη αναζήτηση για το κάτι καλύτερο. Η μόνιμη αυτή αναζήτηση κι η συνεχόμενη προσπάθεια να είσαι σε μια κατάσταση παιχνιδιού, όμως, δεν είναι πια ο κανόνας και φαίνεται ότι αυτός ο μύθος του “ό,τι αξίζει είναι δύσκολο” δεν είμαι μια συνθήκη που πια καλύπτει τους ερωτευμένους. Κι ευτυχώς γι’ αυτό.
Στρεφόμαστε προς την υγιή πλευρά του έρωτα, αυτό παρατηρούν κι οι έρευνες κι αυτό φαίνεται να θέλει και η gen z. Άλλωστε, όταν βρεις τον άνθρωπο που μέσα σου θα δημιουργήσει μια γαλήνη, ξεκινάς και βλέπεις τον κόσμο κάπως διαφορετικό, σταματάς την υπερανάλυση και πλέον δε σε καλύπτει το περιστασιακό- επιθυμείς μαζί του μια βαθύτερη σύνδεση. Δε σε αφορούν τα παιχνίδια, σου φαίνεται ανόητο να κοντράρεσαι για το ποιος θα επιβληθεί ή ποιος θα κάνει τον άλλον να τρελαθεί από την αγωνία ώστε να κολλήσει μαζί του επιδιώκοντας να νιώθει ανασφάλεια. Γιατί το άλλο, σου δίνει περισσότερα.
Ηρεμείς κι αυτό φαίνεται τόσο στην καθημερινή σου συμπεριφορά, στο σώμα σου, στην αύρα σου. Εκπέμπεις άλλη ομορφιά όταν ο πόλεμος μέσα σου τερματίζει και μπορείς να ανθίσεις μέσα στην αγάπη. Έχεις επιτέλους έναν άνθρωπο δίπλα σου που δε σε κάνει να πανικοβάλλεσαι, δε σε κάνει να σκέφτεσαι διπλά κάθε φορά που βγαίνει με την παρέα του, δε σε κάνει να χάνεις τον ύπνο σου και ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο για την προσωπική ζωή ενός ανθρώπου. Πώς ζούσαμε τόσο καιρό γουστάροντας τόσο δράμα;
Do it like a gen z-er, λοιπόν. Ψάξε έναν άνθρωπο με τον οποίο θα μπορείς να είσαι ο εαυτό σου, θα συνεχίσεις να έχεις τις παρέες σου, θα κάνεις όσα σου αρέσουν και θα εξελίσσεστε μαζί προς τα μπροστά, έχοντας ο ένας τον άλλον για μόνιμο σύμμαχο. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, θα δεις ότι θα ξεκινήσεις περιστασιακά να απομακρύνεις κι οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο χαλά την ψυχική σου ηρεμία. Όχι γιατί θα βάζεις τη σχέση πάνω από εκείνον, αλλά επειδή θα έχεις δει πώς είναι να έχεις βρει τη γαλήνη και θα την επιλέγεις, βάζοντας εκείνη πάνω από οποιονδήποτε στη χαλάει. Ίσως αυτή να είναι και η πεμπτουσία της αληθινής αγάπης˙ να μπορείς να προχωράς με τον άνθρωπό σου σε ηρεμία.
Τους ανθρώπους που σε γεμίζουν ανασφάλεια, φόβο, άγχος κι ένα μόνιμο «μήπως κάνω βλακεία ή μήπως απομακρυνθεί;» να τους αφήνεις στο παιχνίδι τους, αποδεικνύοντας τους ότι αυτός είναι ο τρόπος να βγαίνεις πάντα ο χαμένος.
Εσύ βρήκες τον άνθρωπό σου και την ψυχική σου ηρεμία. Κέρδισες.
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
