Περνάμε τον περισσότερο χρόνο της ζωής μας κάνοντας δύο αντιφατικά πράγματα∙ ψάχνουμε τον έρωτα- αποφεύγουμε να νιώσουμε τον έρωτα. Αναγνωρίζουμε από νεαρή ηλικία πόσο σημαντικό είναι για μας να ζήσουμε μια ιστορία που θα μας συγκλονίσει. Αναζητούμε έναν άνθρωπο που να έρθει στη ζωή μας αποφασισμένος να μείνει και να παλέψει για να έχει μια θέση, ταυτόχρονα όμως, προσπαθούμε να κρατήσουμε μακριά οποιονδήποτε προσπαθήσει να μας πλησιάσει έστω και λίγο.
Καμιά φορά, όταν ένας άνθρωπος μένει για πολύ καιρό μόνος του, η μοναξιά γίνεται εθιστική. Φοβάται να την αφήσει για να μπει στην περιπέτεια να γνωρίσει έναν άνθρωπο -ή να επιστρέψει σ’ έναν προηγούμενο- και να ρισκάρει να πληγωθεί. Το ενδεχόμενο του πόνου του προκαλεί πανικό, νιώθει ότι δε θα μπορέσει να τον αντιμετωπίσει όταν εκείνος του χτυπήσει την πόρτα. Έτσι, κάθε φορά που αποφασίζει να βγει από το καβούκι του και να αφεθεί, αφήνεται -αν θεωρήσουμε ότι ισχύει- έχοντας πάντα στο μυαλό του ότι όλο αυτό είναι παροδικό κι αυτός θα καταλήξει πάλι μόνος.
Θα σκεφτείς σίγουρα ότι πώς περιμένουμε να πάει μια ιστορία καλά όταν από την αρχή που μπαίνουμε σ’ αυτή έχουμε αποφασίσει ότι θα τελειώσει για να επιστρέψουμε στη μοναξιά μας που την ξέρουμε καλά; Είναι ήδη καταδικασμένη ν’ αποτύχει. Πρέπει στη ζωή να δίνουμε θετικές σκέψεις για να μας επιστρέφει θετικά γεγονότα, θετικούς ανθρώπους και συμπεριφορές. Μα, αν δεν μπορείς να σκεφτείς θετικά;
Έχεις εκπαιδεύσει το μυαλό σου να λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, να περιμένει δηλαδή το χειρότερο σενάριο, ώστε να το αποτρέψεις από το να τρελαθεί όταν του χτυπήσει ο πόνος κι η θλίψη την πόρτα. Δε θέλει να τα αντιμετωπίσει, δεν είναι έτοιμο να παραδεχθεί ότι πρέπει να τα νιώσει για να τα ξεπεράσει. Προτιμά να εθελοτυφλεί, να λέει ότι όλα πάνε καλά, όλα είναι βάσει σχεδίου και θα πετύχει στο τέλος, ακόμα κι αν το άλλο άτομο του λέει κατάμουτρα ότι δεν καίγεται τόσο, απλώς τον χρόνο του περνά ευχάριστα.
Έχει εκπαιδευτεί το μυαλό ν’ αναγνωρίζει το χειρότερο και δυσκολότερο σενάριο για να προλάβει να ετοιμάσει τις άμυνές του σε περίπτωση που το χτυπήσει απροειδοποίητα. Ωστόσο, όσο και να το έχει προετοιμάσει, όσες άμυνες και να κρατά, πάντα μέσα του υπάρχει η ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα τα κάνει όλα σωστά και θα πετύχει αυτή η νέα ιστορία την οποία ζει τώρα. Προσπαθεί να το παίξει κουλ και χαλαρός, τότε, στον ίδιο του τον εαυτό, στους φίλους και την οικογένεια, όσο και στο άλλο άτομο, για να μην αφήσει να φανεί το χάος μέσα του.
Μας διαλύουν οι υποψίες μας, έρχονται σαν διαβολάκια το βράδυ και μας τρυπάνε το στομάχι, δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι το άλλο άτομο μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρει κάτι άλλο που το γεμίζει περισσότερο και να μας αφήσει ξανά αγκαλιά με τη μοναξιά μας. Αρχίζουμε σιγά- σιγά και νιώθουμε τον τρόμο της αβεβαιότητας ή της απόρριψης και τον φόβο της εγκατάλειψης. Χρειάζεται θάρρος για να ρισκάρεις ώστε να παραδοθείς σε μια ιστορία με αβέβαιο τέλος- μα, σε όλες αβέβαιο δεν είναι; Δε μας δείχνουν τρέιλερ πρώτα, για να δούμε αν αξίζει να καθίσουμε μέχρι το τέλος, τόσο για τα δικά σου συναισθήματα αλλά και για του ανθρώπου που μπήκε στη ζωή σου. Δεν τις θέλει τις μιζέριες και τους φόβους ο έρωτας. Ρίσκαρε και δες πού θα σε οδηγήσει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
