Οι άνθρωποι είμαστε από τη φύση μας κοινωνικά όντα και γι’ αυτόν τον λόγο ζούμε και συνυπάρχουμε με άλλους, φτιάχνοντας κοινωνίες κι αναπτύσσοντας σχέσεις μεταξύ μας. Κι αυτό είναι μια βασική ομοιότητα όλων. Αυτό στο οποίο διαφέρουμε είναι ότι κάποιοι καλλιέργησαν περαιτέρω τις κλίσεις τους και τα ταλέντα τους, κυνήγησαν με μεγαλύτερο ζήλο τις φιλοδοξίες τους και μπόρεσαν να διευρύνουν περισσότερο τους πνευματικούς τους ορίζοντες, καθιστώντας τους πιο εύστροφους από κάποιους άλλους, ή αν θέλετε πιο έξυπνους.
Ένας έξυπνος, πρακτικός και πετυχημένος άνθρωπος, εστιάζει -κατά κύριο λόγο- στη διαρκή πρόοδο και σε μια μόνιμη προσπάθεια να καταφέρει όλο και περισσότερα πράγματα στη ζωή. Έτσι προκύπτει -συνήθως τουλάχιστον- κι η επιτυχία στον επαγγελματικό και μαθησιακό τομέα. Πώς πάνε τα ερωτικά, τώρα, είναι μια εντελώς άλλη συζήτηση.
Λίγο-πολύ όλοι έχουμε ακούσει τη φήμη ότι οι πιο έξυπνοι ή και πετυχημένοι άνθρωποι στη ζωή είναι οι πιο αφελείς στον έρωτα. Ε, ήρθα να πω ένα νέο∙ δεν είναι φήμη. Πράγματι, οι άνθρωποι που ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία και τους οποίους μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε για την αγχίνοιά τους αλλά και για την ταχύτητα με την οποία αντιλαμβάνονται τις καταστάσεις γύρω τους, είναι οι ίδιοι που όταν ο έρωτας τούς χτυπά την πόρτα τα χάνουν. Κι αντί λοιπόν ν’ ανοίξουν και να τον καλωσορίσουν έτοιμοι να τον διαχειριστούν, χτίζουν την πόρτα ανοίγοντας μόνο ένα μικρό τετράγωνο παραθυράκι, πιέζοντάς τον να χωρέσει από ‘κει ώστε να έχουν τον έλεγχο -έτσι νομίζουν.
Ο άνθρωπος που έχει συνηθίσει να πετυχαίνει κάθε στόχο του στον τομέα της εργασίας του και να εξελίσσεται διαρκώς, έχει συνηθίσει να εργάζεται σε κουτάκια και με πρόγραμμα. Εστιάζει στο τι πρέπει να γίνει, χαράσσει την πορεία που θ’ ακολουθήσει και κάνει τα πάντα για να τα καταφέρει. Δεν έχει σημασία πόσες ώρες θα πρέπει να εργαστεί για να πετύχει τον στόχο του, γιατί όντως θα το κάνει και μάλιστα με μεγάλη του χαρά, αφού η πορεία κι η επιτυχία του εξαρτάται -σχεδόν- αποκλειστικά από την προσπάθεια που θα καταβάλει. Βασίζεται μόνο στον εαυτό του κι αυτό τον κάνει να αισθάνεται ακόμη πιο δυνατός. Στον έρωτα όμως, δεν μπορεί ν’ αποφασίσει μόνος του ή να ελέγξει την πορεία των πραγμάτων κι ούτε θα καταφέρει κάτι αν προσπαθεί μόνο εκείνος για να κερδίσει το άτομο που του κέντρισε το ενδιαφέρον. Ο έρωτας χρειάζεται δύο άτομα που πρέπει να εστιάσουν και να θέσουν ως στόχο ο ένας την καρδιά του άλλου για να έχει επιτυχία το εγχείρημά τους.
Επιπλέον, ο άνθρωπος αυτός σπανίως χρειάζεται στη ζωή του να συμβιβαστεί με κάτι ή να χάσει κάτι που θέλει, αφού εξαντλεί κάθε περιθώριο και διοχετεύει όλη την ενέργεια στον στόχο του. Κυνηγά την επιτυχία με σκληρή δουλειά και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για ν’ ανοίγει διάπλατα τους δρόμους προς στην επιτυχία. Ωστόσο, στον τομέα του έρωτα χρειάζεται κι οι δύο σύντροφοι να κάνουν κάποιους αναγκαίους συμβιβασμούς για να συνυπάρξουν, να μάθουν ότι κάποιες φορές ίσως και να «χάσουν» και να μην επιμένουν μόνιμα κι εγωιστικά πως μόνο η δική τους θέση είναι σωστή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μουδιάζουν και να σαστίζουν κάθε φορά που ο σύντροφός τους στέκεται εμπόδιο στις σκέψεις τους και στο καλά οργανωμένο πρόγραμμά τους, χωρίς ταυτόχρονα να υποχωρεί μπροστά στην πειθώ τους. Νιώθουν έτσι να χάνουν τη δύναμή τους κι ευθύς καταρρακώνεται η αυτοπεποίθησή τους καθιστώντας τους ξαφνικά ευάλωτους.
Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είναι το γεγονός της υπερβολικής αυτοπεποίθησης -που μόλις αναφέραμε ως βασικό στοιχείο τους- που συχνά δείχνουν αυτού του είδους οι άνθρωποι. Έχουν μοχθήσει, έχουν καταφέρει πολλά στη ζωή τους και το ξέρουν, όπως επίσης πιστεύουν ότι θεωρούνται κελεπούρια. Βάσει αυτών, στις πρώτες γνωριμίες τους με κάποιον, εμφανίζουν μια έπαρση, μια ισχυρογνωμοσύνη λες και κάνουν χάρη στον άλλον που βρίσκονται εκεί μαζί του. Αν όμως το άλλο άτομο δεν ενδιαφέρεται για τα τα πτυχία στον τοίχο τους, για τον τίτλο στη δουλειά τους ή το γενικότερο φαίνεσθαι κι έτσι δεν πλανεύεται, τότε η κατάσταση αυτή είναι σίγουρα ντεκαβλέ και ξενερουά για τον δεύτερο και ξεκάθαρη ήττα για τους πρώτους που βλέπουν ότι δεν είναι τόσο κελεπούρια όσα νόμιζαν. Κι ό,τι κλονίζει τα θεμέλια της παντοδυναμίας που νιώθουν πως έχουν είναι και το ίδιο που αποκτά έλεγχο πάνω τους.
Δεν μπορούν να διαχειριστούν εύκολα τον έρωτα γιατί αυτός δεν απαιτεί κάποιο πτυχίο, δεν έρχεται με οδηγίες χρήσεως κι ο άνθρωπος που τους αρέσει δεν είναι υπάλληλος τους ώστε να του αναθέσουν καθήκοντα. Έτσι, είτε καταλήγουν με λάθος επιλογές, δηλαδή με χειριστικούς ανθρώπους που τους νοιάζει μόνο το status quo ή με ανθρώπους που θέλουν έναν σύντροφο-τρόπαιο, είτε μένουν μόνοι παίρνοντας αγκαλιά την επιτυχία τους και μόνο. Ίσως πάλι συμβιβαστούν με κάποιον με τον οποίο δεν είναι ερωτευμένοι αλλά που μπορούν να χειριστούν εύκολα. Όλα λάθος!
Ο έρωτας δεν πρέπει να βασίζεται στο ποιος μπορεί να χειριστεί ποιον, ούτε να υπακούει σε κανόνες κι επιταγές. Πρέπει να είναι ελεύθερος, ζωντανός και να τον ζεις με όλο σου το είναι. Μακάρι ν’ αρκούσε ένα πτυχίο, ένα μεταπτυχιακό κι ένα πλάνο για τον έρωτα, αλλά αυτός απαιτεί καρδιά, μυαλό και σώμα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
