Όλα τέλεια -και να θες- δε θα πάνε ποτέ στο ραντεβού

«Γεια, χάρηκα για τη γνωριμία. Να κανονίσουμε να βγούμε για κάνα ποτό.» Και το ματς ξεκινάει.

Μετά από αυτή τη φράση κι αν υπάρχει το ανάλογο ενδιαφέρον κι από τις δύο πλευρές καταλήγουμε στο περιβόητο πρώτο ραντεβού. Τα συναισθήματα όλων των ανθρώπων στο άκουσμά του είναι σχεδόν πάντα τα ίδια· άγχος, ανυπομονησία, γλυκιά προσμονή και πανικός για να δείξουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.

Η αλήθεια όμως που κρύβεται συχνά πίσω από τις λέξεις και την αμηχανία μας είναι ότι δε βιώνουμε αυτό το άγχος αποκλειστικά στο πρώτο ραντεβού, αλλά γενικά στα ραντεβού μας μέχρι να νιώσουμε οικειότητα με το άλλο άτομο. Αν η καρδιά μας σκιρτήσει στην πρώτη γνωριμία έχει δώσει το σήμα να γίνει υπερπροσπάθεια στο ραντεβού με σκοπό να κερδηθεί η καρδιά του ατόμου που μας κάνει να χαμογελάμε.

Το ραντεβού είναι στις 9 το βράδυ αλλά όπως είναι φυσικό, έχεις ξεκινήσει να ετοιμάζεσαι από τις 6- όχι δεν είναι ότι αργείς να ετοιμαστείς, είναι ότι πρέπει να είναι όλα στην εντέλεια. Σαφώς συνήθως δε χρειάζεται τόσο χρόνο όσο νομίζεις, αλλά για κάποιο λόγο το μυαλό τρέχει σε σλόου μόσιον και τα κάνει όλα εκνευριστικά αργά καθώς αρνείται να συγκεντρωθεί στο οτιδήποτε.

Και τα δύο φύλα την πρώτη φορά που θα βγουν με άτομο που τα ενδιαφέρει, δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στο να εντυπωσιάσουν με το παρουσιαστικό τους, γιατί είμαστε και κόλακες τρομάρα μας και στη συνέχεια με τον χαρακτήρα και τις απόψεις τους. Μοιάζει με καλοδουλεμένη performance όλο το σκηνικό με τους ηθοποιούς- wanna be ζευγάρι ν’ ανταλλάσσουν έξυπνες ατάκες και πάσες με υπονοούμενα, μέχρι το φινάλε που θα είναι standing ovation ή μικρό άχαρο χειροκροτηματάκι.

Έχεις ετοιμαστεί να περάσετε το πιο μαγικό και τέλειο βράδυ της ζωής σας. Έχεις θυμηθεί να πάρεις μαζί σου τα πάντα και τώρα μένει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Μέσα στον πανικό και το άγχος όμως, είναι το μόνο που δεν μπορείς να θυμηθείς πού ακριβώς την έχεις βάλει. «Μα συνήθως εγώ δεν αγχώνομαι», σκέφτεσαι και κάπου ανάμεσα σ’ αυτή τη σκέψη κι εσένα που ψάχνεις πού στο καλό είναι η fun πλευρά σου, σε έχει πλημμυρίσει ξανά ο πανικός.

Ώρα 9 ακριβώς. Συναντιέστε και πηγαίνετε στο πιο ψαγμένο μέρος που σου πήρε ώρες να βρεις ώστε να είναι όντως η επιτομή της τελειότητας που χρειαζόσουν, είναι ήσυχο για να μπορείτε να μιλάτε, παίζει ωραία μουσική για να μη βαρεθεί κι έχει ωραία ποικιλία κρασιών για ν’ αναδειχθεί και το καλό σου γούστο, δεν είναι όμως και πανάκριβο μη σας βγει κι ο κούκος αηδόνι.

Ξεκινάτε ν’ ανταλλάζετε απόψεις για τα ενδιαφέροντά σας, προσπαθείς όμως να μην πεις πολλά και βαρεθεί ή νιώσει ότι δε θέλεις να είσαι ο πιο υπέροχος ακροατής της ζωής που έχει- η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου σού φωνάζει να το πας χαλαρά. Κάπου ανάμεσα στο πόσο σας αρέσει και στους δύο η μουσική (σοκαριστικό ε;) και πόσο απολαμβάνετε την παρέα ο ενός του άλλου, σκέφτηκες να πεις ένα ειρωνικό σχόλιο που θα μπορούσε να μεταφραστεί κι ως κακό χιούμορ αλλά δε το έκανες- προσπαθείς να δείξεις ότι έχεις χιούμορ κι ότι δεν ειρωνεύεσαι με τα πάντα- έχετε καιρό για να το μάθει αυτό. Η παράσταση που λέγαμε είναι τώρα στο κρεσέντο της.

Προσπαθείς, γενικά, να κάνεις στο ραντεβού σου οτιδήποτε θεωρείς ότι είναι απαραίτητο προκειμένου να είσαι το τέλειο που έχει φανταστεί το άτομο απέναντί σου ότι θα ήθελε στη ζωή του- χωρίς να ξέρεις καν τι είναι αυτό. Δε βλέπεις όμως ότι με όλη αυτή την υπερπροσπάθεια οδηγείσαι με μαθηματική ακρίβεια σε φιάσκο που και το άτομο που σ’ ενδιαφέρει το έχει καταλάβει.

Μπορεί οι εαυτοί μας να μην είναι τέλειοι κι άψογα κατασκευασμένοι, σίγουρα όμως είναι καλύτεροι από την υποκριτική μας δυνότητα. Δε θέλεις μια γνωριμία να ξεκινήσει με ψέματα για το πώς είναι ο χαρακτήρας σου, γιατί άντε μετά ένα-ένα να αρχίσεις να τα αποκαλύπτεις. Άσ’ το καλύτερα, μην πας στο ραντεβού. Πάρε τηλέφωνο και πες πως αρρώστησε η μαϊμού σου. Γιατί όταν θα στα σκάσει ο έρωτας, ούτε που θα προλάβεις να σκεφτείς. Και τότε το να είσαι ο εαυτός σου, θα είναι η μόνη σου επιλογή.