Ποιος ήταν ο σπουδαίος Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Αν κάτι κινεί τον κόσμο, αυτό είναι η ποίηση. Σου φαίνεται περίεργο; Κι όμως, όλα γύρω μας είναι ποίηση κι έχουν ανάγκη να είναι ποίηση για να μπορούν να αντέξουν στον χωροχρόνο, να μπορούν να εκφραστούν με λέξεις, να πάρουν χρώμα οι σκέψεις και να βγουν από το μυαλό μας.

Είναι πολλοί οι ποιητές που έχουν ξεχωρίσει ανά τους αιώνες, πολλοί αυτοί που μέσα απ’ τις λέξεις τους μας έδειξαν τον τρόπο να εκφράσουμε τις σκέψεις και τις ανησυχίες μας. Βρήκαμε καταφύγιο στα λόγια τους και νιώσαμε ότι μας καταλαβαίνουν καλύτερα από τον καθένα. Ένας από τους ποιητές που άφησε ιστορία με τα ποιήματά του, που ξεχωρίζει ακόμη και σήμερα γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ταυτιστεί με κάποιο έργο του, είναι ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ ήταν Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας που ακόμα η ζωή του αποτελεί ένα μυστήριο, αφού δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για εκείνον. Πέρα από τα βασικά δηλαδή, ημερομηνία γέννησης και ημερομηνία θανάτου -Απρίλιος 1564 και Μάιος 1616, αντίστοιχα- γνωρίζουμε ότι στα 18 του γνώρισε και παντρεύτηκε την κατά 8 χρόνια μεγαλύτερή του, Ανν Χάθαγουεϊ, με την οποία απέκτησε 3 παιδιά. Το ένα από τα τρία πέθανε σε ηλικία 11 ετών, γεγονός που στιγμάτισε την ψυχή του μεγάλου ποιητή. Κάποια χρόνια μετά τη γέννηση των διδύμων, ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ δεν παρήγαγε έργο που να έμεινε γνωστό κι αυτά θεωρήθηκαν τα «χαμένα» του χρόνια.

Ωστόσο, ως τα 52 του που πέθανε, ήταν περιζήτητος και πολύ γνωστός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και δραματουργός. Πάνω στον τάφο του υπάρχει μια πέτρινη επιγραφή, η οποία τοποθετήθηκε κατά δική του επιθυμία, κι αναγράφει κατάρα για οποιονδήποτε επιχειρήσει να μετακινήσει τα οστά του. Συγκεκριμένα, σε μεταγραφή λέει: «Φίλε μου, για την αγάπη του Ιησού συγκρατήσου, μη σκάψεις τη σκόνη που είναι εδώ κλεισμένη. Ευλογημένος να είναι αυτός που θα λυπηθεί αυτές τις πέτρες και καταραμένος εκείνος που θα μετακινήσει τα κόκαλά μου». Άλλα δύο μυστήρια γύρω από τον τάφο του Σαίξπηρ είναι ότι σε αντίθεση με των υπόλοιπων μελών της οικογενείας του, ο δικός του δεν αναγράφει όνομα κι είναι πολύ μικρότερος.

Αν κανείς αναρωτηθεί για τα έργα του ή για το ποιο είναι το αγαπημένο του, σίγουρα θα δυσκολευτεί να διαλέξει μόνο ένα, αφού όλα όσα έχει γράψει θεωρούνται αριστουργήματα, το καθένα για δικό του λόγο. Ίσως από τα πιο γνωστά του σήμερα είναι ο Άμλετ που μας μιλά για την ιστορία ενός αγοριού που ήθελε να πάρει εκδίκηση για τη δολοφονία του πατέρα του από τον θείο του. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα θεωρείται η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης όλων των εποχών, αφού τα δύο παιδιά προσπαθώντας να ξεπεράσουν τη βεντέτα των γονιών τους στο τέλος αυτοκτόνησαν. Ακόμα, ξεχωρίζουν ο Μάκβεθ που ασχολείται με τη βασιλοκτονία και το Όνειρο Θερινής Νυκτός που περιγράφει τις περιπέτειες τεσσάρων νεαρών Αθηναίων και μιας ομάδας ηθοποιών, τη σχέση τους με τον Δούκα και τη Δούκισσα της Αθήνας και με τα ξωτικά του δάσους κάτω από το φεγγάρι.

Αν έπρεπε να επιλέξουμε μόνο ένα με το οποίο ίσως ταυτίστηκε πολύς κόσμος αυτό πιθανόν να ήταν ο Ρωμαίος και Ιουλιέτα, αφού εκεί βρήκαμε τη φράση «θέλω αυτό που μου λείπει» και νιώσαμε λες και ο Ουίλιαμ περιέγραψε όλη μας τη ζωή. Στο έργο του αυτό βρήκαμε την ελπίδα που μπορεί να ψάχναμε για το ότι ο μεγάλος έρωτας υπάρχει και μπορεί κάποιος να τον ζήσει έντονα. Ο Σαίξπηρ αναρωτιέται «Πόσο συχνά ένας άνθρωπος είναι ευτυχισμένος;» και βρίσκει απάντηση «Μόνο στο κατώφλι της αιωνιότητας».

Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ ήταν ένας άνθρωπος βαθιά πληγωμένος και πονεμένος, ειδικά μετά τον θάνατο του γιού του, οπότε δεν έπαψε να εκφράζει τα συναισθήματά του μέσα από έργα του και να αναζητά μέσα από αυτά την ελπίδα. «Πώς μπορείς να κρίνεις αυτό που δεν ξέρεις;» μας γράφει κι εμείς μένουμε άναυδοι να σκεφτόμαστε όλες τις φορές που όντως το πράξαμε. Κάπου στο τέλος του σπουδαίου του έργου, μας συμβουλεύει: «ψάξτε μάταια για όσους δε θέλουν να βρεθούν» κι ίσως αυτή να είναι η φράση που περιγράφει τον ίδιο τον Σαίξπηρ και τη ζωή του.