Ιδιαίτερη σημασία ανά τους αιώνες είχε η ενδυμασία, που αποτελούσε ένδειξη της κοινωνικής τάξης στην οποία ανήκε κάποιος, του μορφωτικού του επιπέδου, του επαγγέλματός του, της καταγωγής του, αργότερα των μουσικών του γούστων, των πολιτικών του πεποιθήσεων, ως και της γενικότερης κατάστασης που επικρατούσε στη ζωή του τη δεδομένη χρονική στιγμή. Η ενδυμασία μας συστήνει πριν συστηθούμε οι ίδιοι- τουλάχιστον αυτό ήταν ένα δεδομένο την παλαιότερη εποχή κι ένα ίσως στερεότυπο που ενδόμυχα το σκεφτόμαστε ακόμη.
Ένας πρόσθετος περιορισμός που βασίζεται σε κλισέ κι ασχολείται με τη ζήτημα της ενδυμασίας σήμερα, είναι και το ζήτημα της ηλικίας. Τι ακριβώς, όμως, εννοούμε όταν λέμε «ντύσου με βάση την ηλικία σου»; Ας μην το αρνηθούμε οι περισσότεροι έχουμε γίνει είτε αποδέκτες αυτής της φράσης είτε έχουμε σκεφτεί να την ξεστομίσουμε. Ποιοι είναι, λοιπόν, αυτοί οι ηλιακοί διαχωρισμοί που μας υποδεικνύουν πώς θα ντυθούμε; Μήπως δίνουν στους γονείς μας κάποιο εγχειρίδιο που εξηγεί ανά ηλικία τι να φοράμε, πώς να μιλάμε και τι πρέπει να κάνουμε, αλλά εκείνοι παρέλειψαν να μας το δώσουν ή το ξέχασαν βγαίνοντας από το μαιευτήριο;
Σκεφτείτε μόνο, πόσο πιο ανάλαφρη θα ήταν η ζωή μας, αν σκεφτόμασταν σοβαρά να απορρίψουμε τη φράση και να ντυνόμαστε όπως θέλουμε χωρίς να περιοριζόμαστε από το αν αυτό το μπλουζάκι είναι επιτρεπτό από 30 έως 35, ή μήπως στα 35 το παίρνεις, το διπλώνεις και το δωρίζεις σε έναν άνθρωπο με την επιτρεπτή ηλικία. Χωρίς να χρειάζεται από τη Χ ηλικία και πάνω να φοράμε κυρίως μαύρα γιατί -ποιος φοράει βούλες και ρίγες μετά τα 50 χωρίς να μπεμπεδίζει;- και χωρίς να αισθανόμαστε δακτυλοδεικτούμενοι αν στα 15 και τα 17 νιώθουμε άνετα μέσα σε σοβαρά κοστούμια. Πόσο πιο χαρούμενοι θα ήμασταν, αν παίζαμε με τα ρούχα μας, όπως κι όσο θέλαμε, με σεβασμό προς τους άλλους αλλά όχι περιορισμένοι από αυτούς!
Αλλά όχι. Μην τυχόν είσαι 50 και φορέσεις φούστα πάνω από το γόνατο- απαγορεύεται. Θέλεις να πας σε ένα επαγγελματικό ραντεβού, είσαι άνω των 30 και δε θέλεις να φορέσεις σακάκι; Τι είναι αυτά τώρα; Ποιος θα σε πάρει στα σοβαρά πηγαίνοντας με τζιν και πουκάμισο; Να βάλεις το κουστούμι σου και να πας αλλιώς να μην πας καθόλου!
Τα ρούχα που φοράμε πρέπει πρωτίστως να μας ταιριάζουν, να τα φοράμε σεβόμενοι τους εαυτούς μας αλλά και τιμώμενοι την περίσταση στην οποία θα παραυρεθούμε κάθε φορά, ανεξαρτήτως της ηλικίας μας. Σκέψου τώρα να έπρεπε να πας σε γάμο και να εμφανιζόσουν με το μαγιό. Θα ήταν ακριβώς το ίδιο προσβλητικό για σένα και για εκείνος, είτε ήσουν 8 ετών είτε 88. Σίγουρα πρέπει να επιλέγουμε αυτό που θα φορέσουμε βάσει των επιθυμιών μας, της προσωπικότητάς μας και της περίστασης για την οποία ψάχνουμε το τι θα φορέσουμε λοιπόν, αλλά σε καμία περίπτωση κανένα ρούχο δεν άλλαξε τον εαυτό μας επειδή κάποιος θεώρησε ότι δεν ταιριάζει με την ηλικία μας.
Μπορείς να φορέσεις φούτερ και στα 10 και στα 30 και στα 70. Μπορείς να βάλεις cargo παντελόνι στα 80 σου και μπορείς να φυσάς με μίνι φόρεμα στα 50 σου. Να φοράς ό,τι θέλεις να φορέσεις κι όποτε θέλεις να το φορέσεις- ίσως έτσι σταματήσουμε να παράγουμε γενιές με απωθημένα και να μη χρειαστεί στα 85 μας να ζήσουμε την εφηβεία που δε μας επέτρεψαν να περάσουμε κάποτε. Εκτός κι αν όντως αυτό είναι που θέλουμε.
Στο «ντύσου με βάση την ηλικία σου» λοιπόν, να απαντάς με χαμόγελο ότι «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά».
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
