Δεν πίστευες ότι μπορεί να τελειώσει. Δεν μπορούσες να διανοηθείς ότι κάποια στιγμή ο άνθρωπός σου θα πάψει να είναι ο άνθρωπός σου, θα χάσει την ανάγκη του να σου στέλνει το πρωί, να θέλει να σε δει και να σ’ ακούσει. Ο άνθρωπός σου δε θα είναι πια δικός σου άνθρωπος, τι ειρωνία. Θα ψάξει να βρει την ευτυχία αλλού. «Όποιος δε νιώθει ευτυχία, δεν μπορεί να χαρίσει ευτυχία.» Πώς, λοιπόν, περιμένεις να σου δώσει ευτυχία ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να βρει την ευτυχία στο πλάι σου;

Κι είναι σκληρό, κανείς δε θα μπορούσε να το αμφισβητήσει αυτό. Στο άκουσμα του «δε θέλω πια να το προσπαθήσουμε» ένιωσες σαν ένα μικρό καρφί να πετάχτηκε στο κέντρο του γυάλινου πύργου σου κι αυτό να έπεσε· να έπεσε τόσο εκκωφαντικά, τόσο γρήγορα, τόσο ξαφνικά. Ποιος να στο έλεγε και να τον πίστευες; Από την άλλη, αν δεν προσπαθείς για κάτι μ’ όλο σου το «είναι», το χάνεις, λένε. Θέση σαφής κι αποδεδειγμένη χιλιάδες φορές. Τι κάνουμε εμείς όμως, γι’ αυτό; Τίποτα συχνά, καθώς πώς να αποδεχθείς πως κάποιος πλάι σου δεν είναι ευτυχισμένος κι αυτό να σημαίνει πως πρέπει να κάνεις και κάτι γι’ αυτό; Μεγάλη ήττα του εγωισμού να μην είσαι το τρόπαιο.

 

Get Over It! | eBook


€5,00

-----

 

Κι έτσι κάπως, επειδή δεν πάει άλλο, επειδή χάθηκε η χαρά, επειδή κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει κάτι γι’ αυτό, ήρθε ο χωρισμός και μαζί μ’ αυτόν ο πόνος. Εκείνος που καμιά φορά είναι ίσος με τον πόνο που μπορεί να νιώσεις αν χάσεις κάποιο μέλος του σώματός σου. Το θέμα μας όμως εδώ δεν είναι το πόσο πόνεσες -αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο εφόσον συνδέθηκες- αλλά γιατί είναι μια κατάσταση που είσαι προετοιμασμένος να περάσεις πιο εύκολα, από τον πόνο της απόρριψης εντός της σχέσης όταν γκρεμίζεται η σιγουριά σου.

Τα στάδια του χωρισμού είναι γνωστά: άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή. Όπως θα παρατηρήσεις, είναι ακριβώς τα ίδια στάδια μ’ αυτά της φυσικής απώλειας ενός αγαπημένου μας προσώπου. Ο πόνος που νιώθεις στην αρχή δε σου επιτρέπει να δεις καθαρά ότι η ευθύνη βαραίνει και τους δυο, ότι δεν ήταν μια απόφαση που πάρθηκε εν μία νυκτί αλλά τα σημάδια για το τέλος είχαν εμφανιστεί πολύ νωρίτερα. Είχατε το αίσθημα ότι η σχέση σας έκανε τον κύκλο της απλώς είχες άρνηση να το δεις γιατί θεωρούσες δεδομένο ότι ο άνθρωπός σου δε θα βρει άλλου έναν άνθρωπο που θα τον κάνει να νιώσει ευτυχία κι ασφάλεια. Έπαιρνες ως κάτι σίγουρο ότι δε θα ψάξει τον έρωτα αλλού αφού σε είχε πλάι του και θα πρέπει να νιώθει περηφάνια γι’ αυτό. Κι εκεί είναι που το έχασες. Στην έπαρση αυτή του ίδιου σου του έρωτα που πήρες για δεδομένο.

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο «φαίνεσαι» και το «είναι» κι είναι αλήθεια ότι τις περισσότερες φορές εστιάζουμε τόσο πολύ στο να φαινόμαστε καλά, ερωτευμένοι κι ευτυχισμένοι που αγνοούμε ότι δεν είναι αυτό που κρατά μια σχέση. Θέλει αμοιβαία προσπάθεια, κατανόηση, σεβασμό κι εμπιστοσύνη, όπως χρειάζεται κι ανοιχτά μάτια μπρος στις άσχημες στιγμές και τις άβολες καταστάσεις. Όταν ο ένας από τους δυο αρχίσει να αισθάνεται άσχημα και «ξεχάσει» να ενημερώσει τον άλλον, γνωρίζεις ότι η σχέση οδεύει προς το μεγάλο της φινάλε.

Μπορεί για αρκετό καιρό μετά απ’ αυτό να νιώθεις ότι οι μεγάλοι έρωτες είναι ένα καλοφτιαγμένο παραμύθι για να βάζουμε τα παιδιά για ύπνο, ότι οι καλοί στη ζωή δεν κερδίζουν αλλά τρώνε όλη την πίκρα του κόσμου, ότι η καρδιά σου δε θα επουλωθεί κι ότι δεν είσαι φτιαγμένος για τον έρωτα. Καλύτερα να ζήσεις μόνος σου, να αφοσιωθείς στη δουλειά ή τις σπουδές σου και ν’ αφήσεις αυτά με τα βέλη σε κάποιον που μπορεί πράγματι να στοχεύσει. Ό,τι κλισέ κι αν πιστέψεις, είναι λάθος.

Κι αν είναι κάτι να κάνεις αφού χάσεις έναν έρωτα, είναι να σου δώσεις χρόνο να νιώσεις όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα στο έπακρο, ώστε μετά να μπορείς να δεις καθαρά όλα τα θετικά που σε δίδαξε η εκάστοτε σχέση και να τα κρατήσεις για να μπορείς ν’ αποκτήσεις στον μέλλον την υγιή σχέση που χρειάζεσαι. Δεν είναι παραμύθια για μικρά παιδιά, είναι όλα όσα μπορείς ν’ αφήσεις τον εαυτό σου να ζήσει. Με μάτια ανοιχτά μπροστά στον έρωτα κι ό,τι κουβαλάει. Γιατί έτσι, θα τον κρατάς χωρίς τον φόβο να σπάσει με την πρώτη μικρή ρωγμή.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου