Στα παιδικά πάρτι είμαστε και πάλι πιτσιρίκια

Μόλις ήρθε στα χέρια σου μια πρόσκληση που ‘χει απ’ έξω ένα ελαφαντάκι με μπαλόνια. Αναρωτιέσαι περί τίνος πρόκειται; Παιδικό party, φυσικά. Είτε του δικού σου παιδιού, είτε του ανιψιού, είτε παιδιού κάποιου καλού φίλου, το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Το εσωτερικό σου πιτσιρίκι χαμογελάει, όσο βγαίνει και πάλι στην επιφάνεια.

Δεν ήταν πάντα έτσι, κάποτε δυσανασχετούσες, σκεφτόσουν τη φασαρία και πονοκεφάλιαζες μόνο στη σκέψη, προσπαθούσες να τ’ αποφύγεις, έμοιαζε μ’ αγγαρεία. Μα όσο μεγαλώνεις τόσο θες να το ξεχάσεις, τόσο ξαναγίνεσαι παιδί.

Πλέον στις προετοιμασίες για το party συμμετέχεις ενεργά και το απολαμβάνεις. Ενθουσιάζεσαι περισσότερο κι απ’ το ίδιο το παιδάκι που γιορτάζει, διαλέγοντας πλαστικά πιατάκια με αγαπημένους ήρωες πάνω, μπαλόνια σε κάθε χρώμα και μερικά με ήλιο για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα πιο παραμυθένια, όσο αιωρούνται, και φυσικά για τις αστείες φωνές που θα ακολουθήσουν εισπνέοντάς το. Ποτηράκια ασορτί με τα πιατάκια, σφυρίχτρες, χαρτοπετσέτες σε ιδιαίτερα σχέδια. Εννοείται πως δεν ξεχνάμε τις γιρλάντες διακόσμησης, τις πινιάτες, τις σαπουνόφουσκες και τη φαντασμαγορική τούρτα· η μεγαλύτερη ευτυχία εξάλλου κρύβεται στα γλυκά, όλοι το ξέρουν αυτό.

Απ’ την οργάνωση δε γίνεται να λείψουν τα παιχνίδια και περισσότερο οι ιδέες γι’ αυτά. Νοσταλγείς τα δικά σου πάρτι κι όσα παίζατε με τους φίλους σου στον κήπο ή στη γειτονιά. Μήλα, βόλεϊ, μπάλα, μακριά γαϊδούρα, τζαμί κι άλλα τόσα παιχνίδια που ίσως τα σημερινά παιδιά να μη γνωρίσουν ποτέ, αφού διανύουμε την εποχή της οθόνης. Ακολουθώντας τις τάσεις των καιρών, λοιπόν, ετοιμάζεις καραόκε για τα παιδιά και προβολές παιδικών ταινιών για να δουν τους αγαπημένους τους ήρωες εν δράσει, ίσως και παιχνίδια στο play station.

Έφθασε η μέρα των γενεθλίων κι ώρες-ώρες πιάνεις τον εαυτό σου να χαζεύει τα παιδιά που παίζουν και να αναπολείς τα χρόνια που πέρασαν απ’ τη ζωή σου σαν άνεμος. Πότε ήσουν κι εσύ παιδί κι έπαιζες έτσι ανέμελα; Και πότε ξαφνικά έφθασες σε ηλικία να σε καλούν στα παιδικά parties για να προσέχεις τα παιδιά που παίζουν; Τα καμαρώνεις που είναι τόσο γεμάτα από ζωή και φαντασία, που τώρα ξεκινούν να χτίζουν τα όνειρά τους κι έχουν απεριόριστο χρόνο να κάνουν τις επιλογές και τα λάθη τους.

Κυνηγούν σαπουνόφουσκες και μέσα σ’ εκείνες εμφανίζεται το παιδί που ήσουν τότε, να τρέχει χαρούμενο, να γελά, να κάνει σχέδια για τη ζωή. Σ’ επαναφέρει στην πραγματικότητα εκείνο το παιδικό χεράκι που σου τραβάει το μανίκι, παρακινώντας σε να παίξετε, κι εσύ χαμογελάς με μια πληρότητα, μια γαλήνη. Δεν τα κατάφερες κι άσχημα, τελικά! Σταματάς την αναπόληση και κλείνεις στην καρδιά σου όλες αυτές τις όμορφες αναμνήσεις. Πας κι εσύ σαν παιδί να παίξεις, το ζητάει, εξάλλου, το πιτσιρίκι μέσα σου.

Σε βλέπεις ξανά ξέγνοιαστο, να χτυπάς παλαμάκια, να τραγουδάς, να πέφτεις κάτω, να τσαλακώνεσαι, να διασκεδάζεις με τον κλόουν που ίσως ως παιδί να φοβόσουν, χορεύεις σαν να μη σε βλέπει κανείς. Σπουδαία αυτή η αθωότητα που ξυπνάνε κάτι τέτοια parties, βρίσκεις τον εαυτό σου όπως ήταν τότε που μοναδική σου ευθύνη ήταν να πας σχολείο και να κάνεις τα μαθήματά σου, όταν ο μόνος πόνος που ένιωθες ήταν αυτός στα γόνατά σου όταν έπεφτες απ’ το ποδήλατο.

Ωραίες αναμνήσεις, ωραίες εποχές μα ωραίες εποχές κι αυτές που ζεις τώρα, έχοντας κρατήσει ζωντανό τον παιδικό αυθορμητισμό, την ειλικρινή κι άμεση συγχώρεση που δίνουν τα παιδιά και την απέραντη αγάπη· κι έτσι πορεύεσαι σαν παιδί στην ενήλικη ζωή σου, σαν να ‘σαι μονίμως καλεσμένος σε παιδικό party.