Στην υγειά των ερώτων που δε μας έκατσαν τελικά

Όλοι οι άνθρωποι ελπίζουν να ζήσουν έναν μεγάλο έρωτα, έναν έρωτα που θα τους συναρπάσει και θα τους καθηλώσει.Θέλουν κάποιον να ζήσουν μαζί του όσα απέφευγαν ως τώρα, να κλείσουν όποιες πληγές είχαν από το παρελθόν και να γευτούν τη ζωή από την αρχή. Τον έρωτα αυτόν, όμως, συνήθως όσο τον ψάχνουν, αυτός τρέχει να κρυφτεί πίσω από όπου βρει σαν μωρό που του αρέσει το κρυφτό.

«Αν αποφεύγεις τον έρωτα, αυτός σε κυνηγά κι αν τον κυνηγάς, αυτός σε αποφεύγει.» Έτσι δε λένε; Δε λένε, όμως και το άλλο; «Όταν θέλεις κάτι πολύ, το κυνηγάς και το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις.» Τι τελικά ισχύει;
Είναι ο κάθε άνθρωπος παιχνίδι της μοίρας, των συμπτώσεων και του σύμπαντος ή καθορίζει ο ίδιος τι θέλει και το διεκδικεί;

Η αλήθεια ίσως είναι ότι όταν διψά η καρδιά σου για έρωτα τότε είσαι πιο επιρρεπής στο να νιώσεις ακόμη και εσφαλμένα σκιρτήματα. Ανθρώπους που ενδεχομένως υπό άλλες συνθήκες θα είχες στη ζωή σου ως φίλους ή γνωστούς, ξαφνικά θεωρείς ότι τους έχεις ερωτευτεί και κάνεις τα πάντα για να τους αποκτήσεις. Περίεργο πράγμα οι καρδιές όλων μας· νιώθουν ακόμη και όταν δεν πρέπει, μπερδεύονται και μπερδεύουν και το μυαλό!

Μπορεί τελικά να ισχύει το παιχνίδι του κυνηγητού και του κρυφτού με τον έρωτα. Αν βρεις κάποιον που πραγματικά σ’ αρέσει και θέλεις να τον γοητεύσεις τότε προφανώς θα θέλεις να υπερπροσπαθήσεις για να δείξεις τον καλύτερό σου εαυτό, να αναδείξεις όλα εκείνα τα χαρίσματα που κρατούσες κρυμμένα τόσο καιρό γιατί δε θεωρούσες σπουδαίο να τα δείξεις. Όλη αυτή η υπερπροσπάθεια σαγήνευσης του ατόμου που σε ενδιαφέρει ξέρεις πού θα καταλήξει; Στο απόλυτο φιάσκο!

Φαντάσου το, είναι σαν να έχεις μπροστά σου μια βάφλα black forest (σοκολάτα, κεράσια, κρέμα, σαντιγί κτλ) κι επειδή θέλεις να δείξεις στον πελάτη ότι είναι ό,τι πιο γλυκό έχετε, πας και βάζεις μέσα και μέλι. Ε, σε ρωτώ τώρα, πάει το μέλι; Και τον πελάτη έχασες και τη βάφλα χάλασες! Έτσι και στον έρωτα, αν υπερπροσπαθείς να δείξεις κάτι, κατά πάσα πιθανότητα θα χαλάσεις και την όποια μαγεία είχε πριν. Δεν είναι τυχαίο ότι τα απλά πράγματα συνήθως τα προσέχουμε περισσότερο και ό,τι δεν επιδιώκει την προσοχή μας, είναι αυτό που εν τέλει την τραβάει.

Όταν νιώθεις την ανάγκη να ερωτευτείς, γι’ αυτό και καταδιώκεις τον έρωτα σαν να παίζετε κλέφτες και αστυνόμους, ενδέχεται να δημιουργείς μόνος σου συναισθήματα στον εαυτό σου που τις περισσότερες φορές δεν ισχύουν. Τις περισσότερες φορές ο έρωτας προσωποποιείται ως ένα μωράκι που κρατάει τόξα και βέλη· αν κυνηγούσες ένα μωρό με μανία, δε θα έτρεχε να κρυφτεί;

Θα φοβόταν, έτσι φοβάται και ο έρωτας όλους όσοι τον κυνηγούν χωρίς να είναι έτοιμοι για να τον ζήσουν. Χάρη σου κάνει στην πραγματικότητα, χρόνο σου γλιτώνει από λάθος επιλογές. Ξέρει πότε να έρθει στη ζωή σου και πότε να σε αποφύγει.

Ο έρωτας δεν αποτελεί επιλογή για να ξεφύγει κανείς μας από τη βαρεμάρα του ούτε για να περάσει απλώς την ώρα του ένα Σάββατο βράδυ που δεν έχει τι να κάνει.Είναι ευθύνη ο άτιμος, ευθύνη τόσο προς τον ίδιο σου τον εαυτό αλλά και προς το άτομο που σου δημιουργεί αυτά τα συναισθήματα. Επικίνδυνο το παιχνίδι και πρέπει να προσέχετε ο ένας τον άλλον.

Σχετικά με το σύμπαν, τη μοίρα ή όπως θέλεις να το πεις, δε ξέρω αν συνωμοτεί, αν παρακολουθεί ή παίζει μαζί μας λες και είμαστε πιόνια, σίγουρα όμως δεν μπορείς να τα αφήνεις όλα πάνω του.

Η ζωή ξέρει τι παίρνει και τι φέρνει, είναι εκεί για να την εμπιστευτείς. Πρέπει όμως εσύ να παλεύεις για όσα θέλεις, μην τα περιμένεις ετοιμοπαράδοτα στην πόρτα σου γιατί σε πληροφορώ ότι με απλή αποστολή, ο χρόνος που χρειάζεται είναι δυο ολόκληρες ζωές και χωρίς εγγύηση. Κι αν επιλέξεις την express παραλαβή τότε μόνο μια ζωή, χωρίς εγγύηση και πάλι. Μπορείς να περιμένεις τόσο;