Όταν όλα τελειώσουν, όταν η αυλαία πέσει, θα έχουν φύγει όλοι. Μόνο ένας θα έχει μείνει πίσω, αυτός ο ένας που πλήγωσες περισσότερο απ’ τον καθένα. Ο εαυτός σου. Αυτός ποτέ δεν έφυγε, δε σε άφησε, σε έχασε πολλές φορές μα πάντα σε ξανάβρισκε.
Για όλους έτρεχες, φίλους, γνωστούς, έρωτες. Για όλους προσπάθησες, δεν ήθελες να στεναχωρήσεις ποτέ κανέναν, δεν ήθελες να τους απογοητεύσεις, δεν ήθελες να τους αφήσεις στα δύσκολα. Ήθελες να είσαι η τέλεια εκδοχή του εαυτού σου.
Αλλά εσένα; Εσένα ποιος σε κράτησε στα δύσκολα; Ποιος έτρεξε πίσω σου όταν έφθασες στο σημείο να φύγεις; Ποιος προσπάθησε να μη σε απογοητεύσει; Ποιος έμεινε να φέρει εκείνη την τούρτα που καταβροχθίζουμε όταν στεναχωριόμαστε, δίπλα από μια στοίβα κουτιά πίτσας, γιατί ως γνωστόν το γλυκό διώχνει τη λύπη;
Πολλοί λίγοι μας ήρθαν στο μυαλό, ίσως άτομα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, ίσως η απάντηση που ξεπρόβαλε πρώτη στο μυαλό μας να ήταν η λέξη «κανένας», ίσως, πάλι, να είμαστε απ’ τους τυχερούς που έχουμε αρκετούς τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μας.
Αν αναρωτηθούμε, όμως, πόσες φορές έχουμε ακούσει τη φράση «Θα ‘μαι κοντά σου όταν με χρειαστείς» σίγουρα ο αριθμός των αναμνήσεών μας –να την ακούμε από κάποιον που την ξεστομίζει με υποτιθέμενη αγάπη– σχηματίζει τριψήφιο αριθμό.
Εύκολη φράση να την πει κανείς, σύνταξη απλή, λέξεις καθημερινές, μπορούμε να την βγάλουμε έτσι αβίαστα, χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Να την εννοούμε, όμως; Εδώ έγκειται η δυσκολία όλου του κόσμου. Αλήθεια, πόσο εύκολα δίνει κάποιος την ειλικρίνεια του λόγου του και τον πολύτιμο χρόνο του;
Περίεργο πράγμα ο χρόνος, φεύγει, τρέχει κι αν δεν τρέξεις κι εσύ μαζί του, τον χάνεις προτού καν το καταλάβεις. Πολλές φορές μετανιώνουμε που τον ξοδέψαμε σε λάθος ανθρώπους, αλλά κι αρκετές εκείνες οι φορές που δεν τον ξοδέψαμε εκεί που θέλαμε και το μετανιώσαμε πικρά μετά.
Προσπάθησες πολύ για διάφορους ανθρώπους στη ζωή σου, προσπάθησες να τους δείξεις ότι δεν υπάρχουν αποστάσεις που να σας χωρίζουν, προσπάθησες να τους καταλάβεις, να έρθεις στη θέση τους, να χαρείς με τη χαρά τους, να λυπηθείς με αυτό που τους πλήγωνε, να τους προστατεύσεις, να είσαι δίπλα τους όταν χρειαζόντουσαν κάτι, αλλά θυμήσου ότι το «θα ‘μαι κοντά σου όταν με θες» μόνο ο Αλκίνοος Ιωαννίδης το εννοούσε πραγματικά, όλοι οι υπόλοιποι μάλλον το λέμε επιδερμικά, από υποχρέωση, για φαινομενική συμπαράσταση, ίσως για να πετύχουμε τον εντυπωσιασμό.
Απογοητεύτηκες όταν είδες ότι στα δικά σου δάκρυα, δε βρέθηκε κάποιος να φέρει ένα χαρτομάντιλο, στις δικές σου χαρές δεν ήταν εκεί να το γιορτάσετε πίνοντας ως το πρωί. Είχαν δουλειές, ήταν απασχολημένοι, ήθελαν μα δεν μπορούσαν.
Έκλαψες κι έφαγες έναν τόνο απ’ την τούρτα της παρηγοριάς, όταν κατάλαβες ότι οι άνθρωποι για τους οποίους εσύ διένυσες χιλιόμετρα, δε θα έκαναν ούτε ένα μικρό βήμα για εσένα, ούτε μια τόση δα προσπάθεια. Μετά από πολλές απογοητεύσεις επιτέλους κατάλαβες, αυτός που πάντα μένει είσαι εσύ.
Βάλε στον εαυτό σου ένα ποτήρι κρασί, πήγαινέ τον μια βόλτα, κέρασέ τον και μια πάστα γιατί είναι καλό παιδί κι «αξίζει κάτι καλύτερο». Τι φράση κι αυτή; Απορώ ποιος την ανακάλυψε; «Αξίζεις κάτι καλύτερο», θα σου πουν με αυτό το υποκριτικά συμπαθητικό βλέμμα κι εσύ θα χαμογελάσεις αναγκαστικά. Είναι εύκολο σε κάποιον να πιστεύει ότι μπορεί να καθορίσει την αξία σου, να αποφασίσει αυτός τι αξίζεις και τι όχι.
Εσύ ξέρεις, όμως, πολύ καλά τι αξίζεις και πλέον δε θα βασιστείς σε ανθρώπους που θα σου λένε «θα ‘μια κοντά σου όταν με χρειαστείς» ή άλλες παρόμοιες τέτοιες φράσεις, γιατί πλέον ξέρεις καλά ότι θα είσαι εσύ δίπλα σου όταν χρειαστείς κάποιον, εσύ θα σε βοηθήσεις και θα σε στηρίξεις καλύτερα απ’ τον καθένα, γιατί σε ξέρεις καλύτερα από όλους.
Στα εύκολα και στα δύσκολα, αν κανείς δεν είναι εκεί, θα έχεις πάντα τον εαυτό σου κι αυτούς τους λίγους τους σπάνιους τους αληθινούς ανθρώπους απ’ τους οποίους πολύ πιθανόν να μην ακούσεις ποτέ τη φράση αυτή.
Γιατί αυτή είναι μεγάλη φράση, ριψοκίνδυνη αν δεν την πραγματοποιήσεις. Κούφια λόγια, όπως λέμε. Υπάρχουν, όμως κι είναι οι σπάνιοι κι αυτοί θα το δείχνουν με πράξεις θα σε καταλαβαίνουν και θα τους καταλαβαίνεις χωρίς ποτέ να χρειαστείς λόγια. Αυτοί είναι οι άνθρωποί σου.
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
