Τα «εγώ ποτέ δε θα...» μοιάζουν τελικά με προκλήσεις

Η ζωή μας είναι μια μόνιμη και διαρκής κίνηση. Όλα κυλούν και κυλούν, ενώ το ένα περιστατικό συνεχώς διαδέχεται το άλλο, πριν προλάβουμε καλά-καλά να σκεφτούμε τι μόλις συνέβη. Αν αντιμετωπίσουμε τη ζωή σαν παρατηρητές, σίγουρα θα έχουμε να πούμε πολλά γι’ αυτήν κι όσα φέρνει στον δρόμο μας.

Διαψεύσεις, αναιρέσεις, αλλαγές. Κάθε φορά ξεστομίζεις με σιγουριά τη λέξη «ποτέ» και κάθε φορά το κάνεις αυτό το «ποτέ» σου. Παρασύρεσαι από τη δύνη της επιθυμίας∙ εκείνο το «θέλω» σου σαν ανεμοστρόβιλος σε σηκώνει και διαλύει όλα τα «δεν» και τα «ποτέ» σου. Δεν έμαθες πια πως όταν κάνεις σχέδια η ζωή γελάει; Ε, κι όταν πας να τα αποφύγεις, πάλι γελάει. Γενικά, την διασκεδάζουμε. Αλλά κι εμείς δεν περνάμε κι άσχημα.

Παραδέξου, τα «εγώ ποτέ δε θα…» δεν έγιναν, τελικά, οι ωραιότερες στιγμές σου; Τι να τα κρατήσεις τα όρια, τους τύπους, τα «δεν πρέπει» και τις κόκκινες γραμμές, αν σε απομακρύνουν απ’ την ευτυχία σου;

«Εγώ ποτέ δε θα παρατούσα έναν άνθρωπο που μ’ αγαπάει, για κάποιον που δεν είναι καν σίγουρος για μας.» Και βρέθηκε αυτός που σ’ αγάπησε –χωρίς απαραίτητα να τον αγάπησες κι εσύ– και τον παράτησες και τρέχοντας έφυγες να συναντήσεις το αβέβαιο. Τα άφησες τα ασφαλή για τα παθιασμένα «ίσως», κι ας έλεγες ότι δε θα το έκανες ποτέ αυτό.

«Εγώ ποτέ δε θα έμπλεκα με κάποιον μικρότερό μου.» Εννοείται, δε θα έμπλεκες, μέχρι που καψουρεύτηκες  κι έμπλεξες για τα καλά, και μετά υποστήριζες δυναμικά ότι ο έρωτας δεν έχει ηλικία. Ειρωνεία; Τραγικό; Ή μήπως κωμικό; Μάλλον απλά ζωή, εύθραυστη κι απρόβλεπτη, σε βάζει να κάνεις όσα έλεγες πως ποτέ δε θα δοκίμαζες.

Θυμάσαι εκείνες τις φορές που άκουγες ανθρώπους να λένε ότι δεν τρώνε καλά και δεν κοιμούνται τα βράδια, αν έχουν μαλώσει με το αίσθημα, πόσο μάλλον αν έχουν πρόσφατα χωρίσει; Τους κορόιδευες κι υποστήριζες ότι εσύ δε θα άφηνες κανέναν να σε ρίξει στα πατώματα, επειδή θα επιλέξει να φύγει απ’ τη ζωή σου. Ο άλλος χάνει, όχι εσύ! Όταν, όμως, ήρθε η σειρά σου να ερωτευτείς, κι όταν κάποια στιγμή σε αποχαιρέτησε εκείνο το άτομο που σήμαινε τόσα για σένα, έκανες κι έπαθες όσα μέχρι πριν χλεύαζες. Έκλαψες, ξενύχτισες, έχασες το κέφι σου, τον ύπνο σου, την όρεξή σου.

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ μήπως όλα αυτά που λες, τάχα, με πάθος και κάλπικη σιγουριά, ότι ποτέ δε θα έκανες είναι, τελικά, τα πρώτα που ξέρεις πως θα έκανες; Ίσως κάποτε να ‘ναι απλά φόβος κι ανασφάλεια. Όπως όταν διατεινόσουν πως εσύ ποτέ δε θα ζήλευες το ταίρι σου κι εν τέλει η φράση «ταύρος εν υαλοπωλείω» υπήρξε πολύ λίγη για να σε περιγράψει.

«Εγώ ποτέ δε θα το έκανα αυτό αν ήμουν στη θέση σου». Πόσο κενή κι υπεροπτική αυτή η φράση μας, πόσο επιφανειακή κι ανώριμη. Όταν δε ζεις μια συγκεκριμένη κατάσταση, όταν δεν έχεις τα ίδια βιώματα, όταν δεν αισθάνεσαι το ίδιο, δεν μπορείς να καταλάβεις πώς θα αντιδρούσες και τι αποφάσεις θα έπαιρνες σε ένα όμοιο σκηνικό. Είναι πολύ εύκολο να κρίνεις από απόσταση, να δικάζεις και να επικρίνεις, η ενσυναίσθηση ποτέ δε δείξαμε να μας νοιάζει.

Μεγάλη κουβέντα, λοιπόν, το «για πάντα» μα ακόμη μεγαλύτερη το «ποτέ». Πολλά πράγματα δε θα έκανες στη θεωρία, όταν όμως σου συνέβησαν; Ήσουν το ίδιος αυστηρός, απόλυτος κι επικριτικός; Όχι, βέβαια, τότε προσπαθούσες να σε δικαιολογήσεις, τότε σου φαινόντουσαν όλα πολύ λογικά, ανθρώπινα, έλεγες, τα λάθη κι οι ζωές μας είναι οι επιλογές μας, κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα γι’ αυτά.

Όταν εσύ απάτησες τη σχέση σου μίλησες για ανία, το δικαιολόγησες με την ορμητικότητα του έρωτα. Όταν εσύ φέρθηκες σκάρτα μέσα σε φιλίες, μίλησες για αδύναμες στιγμές και για αληθινή αγάπη που συγχωρεί και καταλαβαίνει. Όταν αφορούσαν όλα αυτά τον εαυτό σου, περίμενες κατανόηση. Εκείνη την κατανόηση που δε χάριζες σε κανέναν όσο απέκλειες κι υποτιμούσες συμπεριφορές, που ένιωθες πως σε θίγουν.

Τα «ποτέ» μας πάντα θα βρίσκουν έναν τρόπο να γίνονται παρόν, είναι σαν να γελάει η ζωή όταν λες ότι κάτι δε θα το κάνεις και το επικρίνεις. Έτσι αυτή στο φέρνει για να σε μάθει να μη λες πολλά.

«Εγώ ποτέ δε θα…» λες και τα «ποτέ» σου στήνουν χορό πάνω από φωτογραφίες και διηγήσεις, με εσένα πρωταγωνιστή. Κάθε «ποτέ» προκαλεί την πράξη, γι’ αυτό να ‘σαι προσεχτικός με τα «ποτέ» σου.