Τα καλύτερά μας βράδια είναι οικογενειακή υπόθεση

Όσο μεγαλώνουμε τόσο περισσότερο αναπολούμε τα παιδιά που ήμασταν κάποτε, την ανεμελιά που είχαν εκείνα τα χρόνια, τον αυθορμητισμό μας και τη ζωντάνια που δεν έλειπε στιγμή από μέσα μας. Θυμάσαι με ποσά απλά -φαινομενικά- πράγματα ενθουσιαζόμασταν;

Με ένα νέο παιχνίδι, με μια αγκαλιά, με μια νέα λέξη που μάθαμε ή απλώς με ένα χαμόγελο που θα μας χάριζε κάποιος. Όσο μεγαλώνεις, τόσο θέλεις να γυρίσεις πίσω και παρ’ ότι μπορεί όλοι να λένε ότι μεγάλωσες και δε σε αγγίζουν πια αυτά που σ’ άγγιζαν παλιά, δε σε ενδιαφέρουν κι ούτε θα ήθελες να τα ξανακάνεις, εσένα τα αγαπημένα σου βραδιά είναι τα οικογενειακά!

Αυτά τα βράδια  που θα καθίσεις με τους γονείς σου χαλαρά στον καναπέ και θα δείτε μια ταινία για να τη σχολιάσετε μέχρι δακρύων ή να παίξετε ένα επιτραπέζιο φωνάζοντας -πάντα στην πλάκα και με άφθονο γέλιο- για το ποιος κέρδισε ή ποιος έκλεψε στο παιχνίδι. Ναι, αυτά τα βραδιά είναι που λείπουν σε όλους μας και δε νιώθουμε ποτέ αρκετά μεγάλοι ώστε να τα ξανά κάνουμε γιατί, ακόμη και σήμερα, παραμένουν τα αγαπημένα μας βράδια. Έχουν κάτι από μαγεία αυτές οι οικογενειακές συγκεντρώσεις. Το ξέρεις κι εσύ και το νιώθεις κάθε φορά που πραγματοποιείται μια τέτοια οικογενειακή βραδιά.

Μπορεί το γάλα να αντικαταστάθηκε με κρασί και τα υγιεινά φαγητά που έφτιαχνε η μαμά σου με πίτσες ή finger food αλλά ι αυτά που μπορείτε να συζητήσετε έγιναν πολλά περισσότερα. Μην ξεχνάς όμως ότι όσο και να μεγαλώνει ο αριθμός της ηλικίας σου, όση ανεξαρτησία και δύναμη και να αποκτήσεις στη ζωή σου, γι’ αυτούς θα είσαι πάντα το μικρό τους το παιδάκι που δε θα μεγαλώσει ποτέ, δυστυχώς ή ευτυχώς. Κι αν τυχόν δουν δάκρυα στο πρόσωπό όσου θα κινήσουν γη κι ουρανό για να σου χαρίσουν την ευτυχία που κάποιος σου στέρησε.

Τα οικογένεια βραδιά- που πολλές οικογένειες έχουν κάνει παράδοση και τα έχουν καθιερώσει έστω οι δυο φορές τον μήνα- σου θυμίζουν ποιος είσαι, πού πατάς και πού θέλεις να πας. Στην πορεία του να γίνεις όλ’ αυτά που είσαι σήμερα, είναι λογικό κάπου να έχασες τον δρόμο και να ξέχασες τι ήθελε εκείνο το μικρό παιδάκι καθώς μεγάλωνε -και φυσικά δεν εννοούμε τις απαιτήσεις σου για παγωτό αλλά τις απαιτήσεις σου ως άνθρωπος. Εκείνες τις βραδιές το ξανά βρίσκεις και ξανά συστήνεστε από την αρχή για να σου δώσει όλη αυτή τη δύναμη που έχεις ανάγκη κι έχασες, για να σου θυμίσει ότι οι δυο άνθρωποι που σε κοιτάζουν με λατρεία όσο εσύ σκέφτεσαι προς τα πού θα κουνήσεις το πιόνι σου, είναι οι μόνοι άνθρωποι που θα σταθούν πλάι σου ως βράχοι και θ’ αντέξουν τα πάντα, είναι οι μόνοι που ό, τι και να κάνεις, όσα λάθη ή σωστά, δε θα χάσουν ποτέ την πίστη τους σ’ εσένα.

Μπορεί ν’ ακούσεις ότι αυτά τα βραδιά είναι βαρετά και ξενέρωτα και τι στο καλό είσαι, κάνα μωρό για να επιλέγεις να καθίσεις σπίτι με τους γονείς σου από το να βγεις με τους φίλους σου για ποτάρες; Ξέρεις όμως ότι δεν είναι έτσι. Όσο μεγαλώνεις εσύ, τόσο μεγαλώνουν κι οι δικοί σου, όση ανάγκη έχεις εσύ να νιώσεις ότι είναι δίπλα σου ό, τι και να γίνει, άλλη τόση το έχουν κι αυτοί.

Φώναζες και γκρινιάζες σε μικρή ηλικία να έρθει η στιγμή που θα φύγεις μακριά τους για να κάνεις τη ζωή σου και τώρα που έφυγες κι έκανες όσα ήθελες, δε βλέπεις την ώρα να οργανώσετε τα οικογενειακά αυτά βραδιά προκειμένου να θυμηθείς πώς ήταν να είσαι παιδί προστατευμένο από την οικογενειακή θαλπωρή, μακριά απ’ όλα αυτά που σε αγχώνουν και σε πληγώνουν.

Βάλσαμο για την καρδούλα σου οι οικογενειακές βραδιές και σου χαρίζουν την ικανότητα ν’ απαντήσεις στο αν το παιδί που έχεις μέσα σου χαίρεται για το παιδί που έχεις γίνει έξω σου! Δεν είμαστε οι γονείς μας κι δε θα κάνουμε ούτε τα ίδια λάθη ούτε τα ίδια σωστά, αλλά στην τελική είναι η δομή της οικογένειας που φτιάχνει τον τόσο ισχυρό δεσμό που πάντα θα θέλεις να επιστρέφεις εντός του.

Πίτσα, κρασάκι κι οικογένεια λοιπόν, είναι ήταν και θα είναι το καλύτερο Σαββατόβραδο.