Όσοι θέλουν, κάνουν, όσοι δε θέλουν, εύχονται

Δεν είναι λίγες οι φορές στη ζωή σου που ευχήθηκες κάτι να πάει κάπως αλλιώς, να μην είναι αυτό που είναι τώρα, να μην το ζεις έτσι ακριβώς, κάτι να αλλάξει, κάπως να σπάσει αυτό που πιστεύεις ότι σε βαραίνει. Αν το καλοσκεφτείς, η ζωή μας είναι ένα τεράστιο κουτί από ευχές∙ ευχές που κάνουμε για ν’ αλλάξουμε αυτό που ζούμε εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Αυτό δεν κάνει κανέναν άνθρωπο απαραίτητα αχάριστο, απλώς, ίσως, ονειροπόλο. Ίσως κι αυτή η ονειροπόλησή μας είναι που μας βοηθά να αντέξουμε όλα όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Ευχόμαστε να πάνε όλα καλά όταν δεν πάνε κι αυτό ανάβει μέσα μας μια τόση δα ελπίδα ότι στη γειτονιά θα ανθίσει η λεμονιά, που λέει και το άσμα. Ευχόμαστε να μας αγαπήσει το άτομο που αγαπάμε κι αυτό μας κάνει να ελπίζουμε και να συνεχίζουμε. Ευχόμαστε να τα πηγαίνουμε καλύτερα στη δουλειά μας κι αυτό μας οπλίζει με υπομονή. Ελπίζουμε σε μια πιο δίκαιη κοινωνία κι αυτό μας κάνει να παλεύουμε γι’ αυτή.

Δεν είναι λίγα όσα έχουν γραφτεί για τη δύναμη των ευχών, ωστόσο τα περισσότερα- οφείλουμε να το παραδεχθούμε- άπτονται κυρίως της τέχνης του manifesting ή μιας επίκλησης στα θεία. Είναι η ελπίδα που χρειάζεται ο άνθρωπος, και που χωρίς αυτή η ζωή θα ήταν ένα ανυπόφορο κι ατελείωτο τρενάκι που πηγαίνει πάνω-κάτω με φόρα στο λούνα παρκ. Από την άλλη, φαντάσου να πήγαιναν όλα τέλεια στη ζωή σου. Να είχες τη δουλειά των ονείρων σου οπότε κάθε φορά που θα πήγαινες στη δουλειά να ένιωθες ότι πηγαίνεις σε πάρτι, να είχες το έτερον ήμισυ που όποτε το κοίταζες να φωτιζόταν ακόμη κι η μύτη σου από ευτυχία, να μη μάλωνες ποτέ με τους γονείς σου και να διατηρούσατε εκείνη την άριστη σχέση που βλέπουμε στις ταινίες όπου ο καθένας λέει τη γνώμη του χωρίς να προσπαθήσει να την επιβάλει, να είχατε την πιο ζηλευτή χημεία με την παρέα σου, φανεροί και παντοτινοί υποστηρικτές ο ένας του άλλου. Δε θα ήταν η τέλεια ζωή; Δε θα έμοιαζαν περιττές οι ευχές;

Πιθανόν ναι. Πόσο θα άντεχες όλη αυτή την τελειότητα; Δεν έχει συνηθίσει ο άνθρωπος να μην παλεύει για τίποτα. Έχουμε μάθει στη μάχη και θα είναι πάντα περίεργο αν όλα πηγαίνουν τόσο εξαιρετικά καλά ρυθμισμένα που δε θα έχουμε ανάγκη να προσπαθήσουμε για τίποτα. Δε θα ήταν κάτι που θα μας γέμιζε όσο κι αν το ευχόμαστε. Έχουμε μάθει στις δύσκολες στιγμές να σφίγγουμε τα δόντια και να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε και πρέπει να το παλέψουμε. Είναι αναγκαία η σύγκριση για να ξεχωρίζουμε, άλλωστε, τις καλές. Με ή χωρίς ευχές για την αλλαγή μιας κατάστασης, το βασικό ζήτημα είναι η βούληση.

Μπορείς ν’ αλλάξεις τα πάντα∙ να βρεις την ασχολία που σου ταιριάζει, να φτιάξεις τις σχέσεις με τους δικούς σου, να βρεις τον τρελό αμοιβαίο έρωτα, να μετακινήσεις βουνά, αρκεί να το κυνηγάς έξυπνα, όχι απαραίτητα παθιασμένα. Η τεχνολογία έχει προοδεύσει τόσο πολύ που έχουμε πρόσβαση σε πάρα πολλούς τομείς, έχουμε αεροπλάνα που έχουν μηδενίσει οποιαδήποτε απόσταση μεταξύ των ανθρώπων -τουλάχιστον χιλιομετρική- έχουν φτιάχνει χιλιάδες τρόποι επικοινωνίας που επιτρέπουν την αλληλοκατανόηση και την επικοινωνία μεταξύ μας, αλλά τις περισσότερες φορές περιμένουμε μια συμπαντική παρέμβαση κι απογοητευόμαστε που δεν έρχεται.

Μπορείς ν’ αφήσεις τις ευχές για λίγο στην άκρη, να παραδεχθείς ότι δεν είναι όλα τέλεια στη ζωή κι έτσι έχει περισσότερη πλάκα να τη ζεις, αλλά να συνειδητοποιήσεις ότι και τα πράγματα είναι λιγάκι πιο απλά απ’ όσο πιστεύεις. Μπορείς να κάνεις σχέση εξ αποστάσεως αν όντως σε ενδιαφέρει το άλλο άτομο έστω και λίγο στην αρχή, μπορείς να έχεις μια καλή σχέση με τους οικείους σου αν επιδιώξεις να συζητάτε περισσότερο και να βλέπεις και τη δική τους οπτική, μπορείς να αλλάξεις δουλειά αν αυτό που κάνεις σε κάνει να κουβαλάς μεγαλύτερο βάρος από ό,τι χαρά, μπορείς να γίνεις υποστηρικτικός, δημιουργικός, κοινωνικός, απόμακρος ή οτιδήποτε άλλο θέλεις. Και τι πιο συναρπαστικό κομμάτι απ’ όλα δεν είναι η ίδια η αλλαγή, αλλά η πορεία σου προς το να την πετύχεις.