Τι εννοείς δεν είναι ιερογλυφικά αλλά τα γράμματά σου;

Κάθε άνθρωπος διαφορετικός, κάθε πένα αλλιώτικη. Δεν εκφραζόμαστε ούτε και γράφουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Όλοι, όμως, γράφουμε. Είτε για να μην ξεχάσουμε κάτι, σημειώνοντας κάτι σημαντικό, είτε για να εξωτερικεύσουμε συναισθήματα, να ξεσπάσουμε και να εκτονωθούμε πάνω σε μια κόλλα χαρτί, είτε ακόμα και για να τα κρύψουμε φυλακίζοντας τις σκέψεις μας εκεί, σε μερικές κουκκίδες.

Όλη μας τη ζωή γράφουμε. Στη σχολή, στη δουλειά, στο σπίτι. Γράφουμε για μας αλλά και για τους άλλους. Για να μπορέσουν, όμως, ή έστω να προσπαθήσουν να μας καταλάβουν θα πρέπει οι λέξεις μας να ‘ναι καθαρές, ευανάγνωστες, να μπορούν να διαβαστούν απ’ όλους.

Κανένας γραφικός χαρακτήρας δεν είναι όμοιος με κάποιον άλλον, καθένας μοναδικός. Άλλοι κάνουν καλλιγραφικά γράμματα, άλλοι μεγάλα και στρογγυλά, άλλοι μικρά, άλλοι τραβούν τις ουρίτσες, άλλοι αφήνουν μεγάλα κενά κι άλλοι κολλάνε τις λέξεις. Υπάρχει, όμως, και μια κατηγορία κάπως απροσδιόριστη. Δεν μπορείς με βεβαιότητα να πεις σε ποια γλώσσα γράφει.

Κάτι ανάμεσα σε ιερογλυφικά κι ορνιθοσκαλίσματα, λοιπόν. Όλοι έχουμε ένα φίλο ή συγγενή που γράφει κάπως αφηρημένα, αν δεν είμαστε εμείς, δηλαδή, αυτός ο καλλιτέχνης. Όλα δείχνουν πως θα μπορούσε να κάνει καριέρα ως γιατρός.

Είναι εκείνοι που η ανάγνωση των γραφομένων τους, ακόμα κι αν πρόκειται για λίστα σούπερ μάρκετ, είναι πάντα πρόκληση. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ένας μεταφραστής ίσως να βοηθούσε; Όπως και να ‘χει, χρειάζεσαι χρόνο κι αρκετή φαντασία για να κάνεις έστω πιθανά σενάρια για το ποια λέξη θα μπορούσε να υπάρχει εκεί που εσύ βλέπεις μόνο μια μουντζούρα.

Πάντα εντυπωσιαζόσουν με την ικανότητα του φαρμακοποιού να διαβάζει με άνεση τις συνταγές του γιατρού σου. Δε είχες φανταστεί ποτέ, όμως, πως θα έμπαινες κι εσύ στην ίδια διαδικασία και θα γινόσουν εξπέρ στην αποκρυπτογράφηση, έχοντας στον κύκλο σου έναν άνθρωπο που γεμίζει τις σημειώσεις του καλικαντζούρες.

Άλλες φορές γελάς και το βλέπεις σαν παιχνίδι όταν προσπαθείς να μαντέψεις τι μπορεί να γράφει κι άλλες εκνευρίζεσαι και σιχτιρίζεις, όταν χρειάζεσαι να καταλάβεις άμεσα τι γράφει και νιώθεις σαν να διαβάζεις κινέζικα.

Το μεγάλο σοκ ήρθε την πρώτη φορά που αντίκρισες τα γράμματα του «ορνιθοσκαλιστή» της καρδιάς σου. «Όχι, δεν μπορεί, πλάκα κάνει τώρα». Αλλά και μπορούσε και καθόλου πλάκα δεν έκανε. Γυρνούσες το χαρτί από εδώ, το πήγαινες από εκεί, το απομάκρυνες λίγο απ’ το πρόσωπό σου μήπως δεις τίποτα πιο καθαρά, πήγαινες το κεφάλι λίγο πλαγιά αλλά και πάλι τίποτα.

Μέχρι και μεγεθυντικό φακό σκέφτηκες να χρησιμοποίησες για να δεις αν μπορείς να διακρίνεις ξεχωριστές λέξεις ανάμεσα στο θολό τοπίο. «Αδικείται αυτός ο άνθρωπος που δεν έγινε γιατρός με τέτοιο ταλέντο στον γραφικό του χαρακτήρα» σκεφτόσουν και το ‘λεγες και στον ίδιο, δηλαδή, και γελούσατε, αφού προφανώς και ξέρει πως δεν κάνει και τα πιο ευανάγνωστα γράμματα κι είναι, πια συνηθισμένος σε τέτοια σχόλια.

Αν αυτό που λένε ότι ο γραφικός χαρακτήρας φανερώνει στοιχεία της προσωπικότητας του ατόμου ισχύει, αυτό σημαίνει πως το φιλαράκι σου είναι μπερδεμένος, εγωιστής και κάπως πικραμένος ή δεν έχει μεγάλο αυτοέλεγχο; Εσύ πάλι έχεις βάσιμες υποψίες να πιστεύεις πως απλά βαριόταν στο δημοτικό όταν μάθαιναν το αλφάβητο ή ίσως και πως το απολαμβάνει να τους παιδεύει όλους.

Όπως και να ‘χει, όσο κι αν αγαπάς αυτόν τον άνθρωπο, ξέρεις πως δε θα στηριχθείς σε πάνω του για να σου δώσει σημειώσεις για τη σχολή, κάποιο χειρόγραφο που αφορά τη δουλειά, ακόμα κι ένα απλό σημείωμα με τη λίστα για τα ψώνια ή μια μαγειρική συνταγή. Ο συγκεκριμένος καλύτερα να στείλει μήνυμα ή να πάρει τηλέφωνο!