Το να ανοίγεσαι συναισθηματικά είναι μια πράξη επαναστατική

“You are a lucky man” θα ακούσεις συχνά να λένε σε κάποιον που έχει δίπλα του έναν άνθρωπο αξιόλογο που δείχνει ειλικρινή συναισθήματα στο πρόσωπό του και το στηρίζει ανεξαρτήτως συνθηκών.

Σε μια κοινωνία που έχει αποφασίσει ότι η αναισθησία, ο κυνισμός και η απόκρυψη συναισθημάτων είναι κουλ, είναι πρέποντα κι ευρέως αποδεκτά, το να συνειδητοποιείς πόσο σημαντικό είναι να ανοίγεσαι συναισθηματικά και να αποδέχεσαι αυτό που νιώθεις μη θέλοντας να το κρύψεις είναι σχεδόν μια πράξη επαναστατική.

Μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς ότι οι άνθρωποι γύρω σου σταδιακά επιλέγουν όλο και πιο προσεκτικά, όλο και πιο συνειδητά αυτούς με τους οποίος περιτριγυρίζουν τους εαυτούς τους. Μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς ότι τις σχέσεις που έψαχνες να κάνεις σε πιο μικρή ηλικία, τις ξεψειρίζεις τώρα και δεν αφήνεις έτσι εύκολα οποιονδήποτε να σταθεί δίπλα σου.

Όσο περνούν τα χρόνια, προσπαθείς να επιλέξεις για σύντροφο ζωής έναν άνθρωπο που θα σου δημιουργήσει εκείνη τη συναισθηματική ασφάλεια που δε θα φοβάσαι να βαρεθείς μαζί του, που δε θα διστάζεις να πάρεις ανά πάσα στιγμή τηλέφωνο για να πεις μια βλακεία που δε θα δειλιάζεις να εκφράσεις όσα νιώθεις και ξέρεις ότι θα σου φέρει ένα ποτήρι νερό- έτσι δεν έλεγε η Μαλβίνα;

Κυρίως όμως, θα είναι ένας άνθρωπος που θα ξέρεις a priori ότι θα μπορέσει να σταθεί δίπλα σου αν ποτέ νιώσεις ότι ο κόσμος γύρω καταρρέει.

«Κι έτσι μείναμε, εσύ και εγώ με 600.000 ευρώ χρέος, με ένα μωρό στην αγκαλιά και με εσένα να θες να κυνηγήσεις αυτό το όνειρο που έμοιαζε σχεδόν αυτοκτ0νία. Και σου είπα: “πάμε να αυτοκτονήσουμε μαζί”» είπε πρόσφατα η σύζυγος του Σεφερλή και χωρίς να μείνουμε καθόλου στους λόγους που θέλησε να το μοιραστεί με το κοινό ή το τι έχει συμβεί, ας μείνουμε στην αγάπη που θα σου δώσει ο άνθρωπος σου, στην απεριόριστη στήριξη που θα παρέχεις και θα σου παρέχει ο σύντροφος ζωής σου.

Επιλέγεις έναν άνθρωπο που όταν θα καθίσεις να πεις στους δικούς σου ανθρώπους την ιστορία σας ή το πώς τα πάτε μεταξύ σας, δε θα νιώσεις την ανάγκη να αποκρύψεις κάτι που έκανε από ντροπή ή από φόβο μη σου πουν ότι αυτό δε σου αξίζει. Ενίοτε ξέρεις, ασυνείδητα αποκρύπτουμε πτυχές μιας ιστορίας όταν καταλαβαίνουμε μέσα μας ότι κάτι είναι στραβό σ’αυτή.

Οι φίλοι μας, τα άτομα που κάνουμε παρέα, εκείνοι που ξενυχτούσαμε ως τα ξημερώματα, ξεκινούν σιγά σιγά και χτίζουν μια άλλου είδους ζωής με το έτερον ήμισυ. Ποιος ξέρει; Ίσως συνειδητοποιούν κι εκείνοι με τη σειρά τους ότι οι προτεραιότητες και τα θέλω στη ζωή αλλάζουν όταν μεγαλώνουμε κι εκεί που μας κάλυπταν όλα αυτά τα παροδικά παιχνίδια κι οι απολαύσεις, ξαφνικά χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο δίπλα μας που να είναι ο δικός μας άνθρωπος, αυτός που μπορούμε να εμπιστευτούμε άνευ όρων και να ηρεμήσουμε στην αγκαλιά του αν όλα πάνε στραβά. Ο σύμμαχος μιας ζωής που σπανίως θα βρεις σε εφήμερους ανθρώπους.

Δεν είναι πάντοτε εύκολο και σίγουρα θα χρειαστεί θυσίες κι υποχωρήσεις κι από τις δύο πλευρές αλλά να ξέρεις ότι στο τέλος θα αξίζει. Ίσως τότε αποκτήσουν νόημα όλες οι λέξεις που δεν μπορείς να καταλάβεις και ξαφνικά το «Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω, να μην το ‘χω ξανά ακούσει ούτε κι εγώ» της Πρωτοψάλτη αποκτήσει για σένα πρόσωπο κι υπόσταση.

Oh you are a lucky man αν μπορείς να γίνεις αυτός ο άνθρωπος για το έτερον σου ήμισυ κι αν το έτερον σου ήμισυ είναι για σένα αυτό.

Σε κάθε άνθρωπο που κοιτά κάποιον άλλον και σκέφτεται πόσο τυχερός είναι με τον έρωτα που έχει, εύχομαι να βρει την αμοιβαιότητα!