«Το ξεπέρασα» είναι το delete στο κινητό όχι στα σόσιαλ

Ένας χωρισμός δεν είναι ποτέ ρόδινος. Αν ρωτήσεις ένα εκατομμύριο διαφορετικούς ανθρώπους για το πώς έζησαν ή για το τι πιστεύουν για τον χωρισμό τους, θα λάβεις ένα εκατομμύριο διαφορετικές απαντήσεις. Όλες όμως θα συγκλίνουν προς μια κατεύθυνση: «εγώ ξεπέρασα γρήγορα τον υποτιθέμενο έρωτα της ζωής μου. Δεν ήταν, δα, και κάτι τόσο σημαντικό τελικά.». Πόσες φορές το έχεις πει και πόσες πράγματι το εννοούσες;

Οι σχέσεις ζωής δεν ξεπερνιόνται τόσο εύκολα. Δεν υπάρχει μαγικό κουμπί για να σβήσεις από το μυαλό σου όλα εκείνα που σ’ έκαναν να πετάς στα ουράνια με το άτομο που- για λίγο ή πολύ- υπήρξε το άλλο σου μισό γιατί μόνο στο πλευρό του μπορούσες να νιώσεις το απόλυτο που χρόνια έψαχνες αλλού. Με κάποιους ανθρώπους «κουμπώνεις» και δε σου είναι εύκολο να φύγεις μακριά τους και να αποδεσμευθείς από όλα αυτά που για σένα ήταν πηγή ευτυχίας. Νιώθεις όμως τώρα την ανάγκη να τρέξεις για να φύγεις από τις πηγές χαράς που μετατράπηκαν σε πηγές θλίψης και πικρίας. Έτσι έχεις μάθει‧ όταν κάτι δε σε γεμίζει ευτυχία, να φεύγεις.

Η απόφαση του χωρισμού δεν είναι επώδυνη να ειπωθεί αλλά η συνέχεια μπορεί να χαρακτηριστεί άκρως οδυνηρή. Πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου για να ξεπεράσεις ουσιαστικά έναν χωρισμό, να βλέπεις τον άνθρωπο που ήσουν μαζί του και να μη νιώθεις ότι θέλεις να το βάλεις στα πόδια για να μην έρθεις αντιμέτωπος με αυτό που νιώθεις μέσα σου.

Συνήθως ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνουμε για να σιγουρευτούμε ότι ξεπεράσαμε τον χωρισμό μας είναι να σβήσουμε όλες μας τις κοινές φωτογραφίες από τα προφίλ μας στα  social media. Σβήνεις φωτογραφία και νιώθεις ότι μαζί με αυτή τη διαγραφή, διαγράφεις και τη σχέση. Αν δεν υπάρχουν πειστήρια, δεν υπήρξε ποτέ η ιστορία μας- τουλάχιστον για τον έξω κόσμο. Τώρα όταν σε κοιτούν έξω και θα φτάνεις τη χαλαρότητά σου στο απόγειο, κανείς δε θα σκέφτεται ότι μόλις βγήκες από μια σχέση και ίσως θέλεις τον χρόνο σου να συνέλθεις. Τώρα όλοι θα βλέπουν αυτό ακριβώς που δείχνεις ‧ έναν ήρεμο, χαλαρό και ελεύθερο άνθρωπο που δεν έχει ανάγκη κανέναν στο πλάι του για να νιώθει ευτυχισμένος.

Η διαγραφή των κοινών φωτογραφιών από τα προφίλ φανερώνουν ακριβώς αυτή την ανάγκη που έχουμε για να δείξουμε ότι μια κατάσταση δε μας επηρεάζει ψυχολογικά, δε μας πονά. Εμείς είμαστε μια χαρά και προχωράμε γι’ αυτό και σβήσαμε τις φωτογραφίες με το άλλοτε αγαπημένο μας ταίρι‧ «δεν υπάρχει στη ζωή μου, γιατί να υπάρχει στο προφίλ μου»;

Ξεπερνάς πράγματι όμως τον χωρισμό σου αν το μόνο που σβήνεις είναι αναρτημένες φωτογραφίες σε κάποια διαδικτυακά προφίλ; Τι γίνεται με τις φωτογραφίες που υπάρχουν στο κινητό σου και συχνά πυκνά κοιτάζεις νιώθοντας πώς χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου; Το πρόβλημα στο να ξεπεράσεις έναν χωρισμό δεν είναι σε αυτό που δείχνεις αλλά σε αυτό που νιώθεις και βιώνεις όταν δε σε βλέπει κανείς. Δεν έχει σημασία με πόση ευκολία θα διαγράψεις δημόσιες φωτογραφίες αλλά σε πόσο καιρό θα πατήσεις το κουμπί της διαγραφής στο προσωπικό σου κινητό για να σβήσεις παρέα και το παρελθόν σου.

Είναι κάτι σαν δικλείδα ασφαλείας το να τις κρατάς αποθηκευμένες, ενώ έχουν εξαφανιστεί από τη δημόσια θέα. Είναι σαν ένα ένοχο μυστικό, που όμως στον έξω κόσμο μοιάζει να είναι μια απότομη και δυναμική κίνηση για να ξεπεράσεις τον χωρισμό σου. Όμως, όσο μένουν στην επιφάνεια εργασίας, ή σε κάποια sd του κινητού που δεν ανοίγεις ποτέ, σε εκείνο το φάκελο που έχει κωδικοποιημένη ονομασία, ξέρεις ότι είναι και στο μυαλό και τη θύμησή σου, αφού αγγιστρώνεσαι νοητά από το παρελθόν σου, μην αφήνοντάς το να χαθεί εντελώς.

Οι αναμνήσεις μας είναι αυτές που μας πονούν περισσότερο κι αυτές επιβιώνουν μέσα σε εκείνες τις φωτογραφίες. Όταν βρεις το θάρρος να σβήσεις τις φωτογραφίες με το πρώην έρωτα τότε έχεις αρχίσει να ξεπερνάς τον χωρισμό σας, γιατί τότε δε θα θέλεις πια να κοιτάζεις την ευτυχία που τότε σας ένωνε, δε θα νιώθεις τον κόμπο στο στομάχι. Μέχρι τότε, μην ανησυχείς, το μυστικό σου είναι ασφαλές.