Κι όλο λες ότι αυτή τη φορά δε θα κάνεις τα ίδια λάθη, κι όλο υποστηρίζεις ότι αυτή τη φορά θ ακολουθήσεις κι εσύ τα σωστά βήματα για να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα, αυτή τη φορά δε θα την πατήσεις και κανένας δε θα μπορέσει να σου δώσει εκείνο το αίσθημα ότι πνίγεσαι μέσα σ’ ένα βαρέλι δίχως πάτο.
Δεν ήταν ποτέ οι σχέσεις το φόρτε σου. Μπορούσες να μιλήσεις- για λίγο- μπορούσες να φλερτάρεις, να ρίξεις ένα πεσιματάκι ή ίσως να έκανες και λίγα σχέδια κι όνειρα στο μυαλό σου για ένα κοινό μέλλον αλλά μέσα σου ήξερες ότι κατά πάσα πιθανότητα δε θα λειτουργήσουν. Δεν είχαν βάση, δεν είχαν σώμα, ήταν φαντασιακά παιχνίδια χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα και φυσικά βασισμένα σε μια σχέση που αδυνατούσες να αναλάβεις την ευθύνη της.
Δεν είναι δύσκολος ο έρωτας, μάτια μου. Εμείς τον κάνουμε δύσκολο, εμείς οι άνθρωποι που δεν ξέρουμε ν’ ανοίξουμε το στόμα μας και να διεκδικήσουμε όσα ποθεί η καρδούλα μας. Δεν μπορείς πάντα να περιμένεις από κάποιον άλλον να κάνει πραγματικότητα όσα εσύ έχεις θέσει ως στόχο, δεν έχεις το δικαίωμα επί μονίμου βάσεως να κατηγορείς το άτομο απέναντί σου για όσα ήθελες να κάνει αλλά δεν έκανε. Ίσως αυτό είναι και το βασικό μας ατόπημα στον έρωτα, ότι έχουμε την προσδοκία και μετά την απαίτηση να μας κάνουν ευτυχισμένους όπως φανταζόμαστε, ενώ ταυτόχρονα εμείς δεν κάνουμε καμία κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση.
Κάποτε, όμως, κι αν βιώσεις αρκετές απογοητεύσεις στον τομέα του έρωτα, ξεκινάς μια διαδικασία εκπαίδευσης εαυτού. Ξεκινάς να σε διδάσκεις- μέχρι να το εμπεδώσεις καλά κι ας έρθει η ζωή να στο αντιστρέψει- ότι δε γεννήθηκες εσύ για έρωτες. Εσύ γεννήθηκες για κάτι άλλο μακρινό από όλα αυτά με τ’ αμοιβαία συναισθήματα. Σου το λες τόσες πολλές φορές που πλέον, όταν ξεκινά να σου διεγείρει το ενδιαφέρον ένας άλλος άνθρωπος, το μυαλό σου θέτει το όριο και σταματά τη σκέψη ότι θα πάει καλά αυτή τη φορά προτού αυτή καλά-καλά γεννηθεί.
Μπορεί στην αρχή λίγο να ενθουσιάζεσαι επειδή βλέπεις ότι και το άλλο άτομο δείχνει τον ενθουσιασμό του και σε διεκδικεί, δείχνει πράγματι να ενδιαφέρεται κι αυτό σε κάνει να θέλεις να παρασυρθείς και να το ζήσεις μαζί του. Πάντοτε όμως, χτυπά σαν καμπανάκι στο μυαλό σου ότι δε θα πετύχει γιατί δεν το έχεις με τον έρωτα. Εξάλλου, γιατί να κάνεις λάθος; Στην αρχή όλοι δε δείχνουν ενδιαφέρον, μέχρι που κάπου στην πορεία βαριούνται και το χάνουν;
Οπότε καλά κάνεις και κρατάς ψηλά τις άμυνές σου. Ένας ακόμη άνθρωπος είναι, που λέει μεγάλα λόγια στην αρχή για να σ’ εντυπωσιάσει και μόλις δείξεις ότι ενδιαφέρεσαι κι εσύ, τότε σαν ένα μεγάλο πυροτέχνημα το ενδιαφέρον του θα σκορπιστεί στον αέρα και θα μείνεις εσύ με τον κρότο. Μα, έτσι δεν κάνουν οι άνθρωποι στις γνωριμίες; Παίζουν για τη χαρά του φλερτ κι ο πιο συναισθηματικός, αναπτύσσει συναισθήματα κι ελπίδες που στο τέλος αποδεικνύονται φρούδες.
Οι άνθρωποι, όταν κάνουν μια νέα γνωριμία, έχουν όντως την τάση να μιλούν πολύ λόγω της ανασφάλειας που μπορεί να νιώθουν απέναντι στο άτομο που θέλουν να εντυπωσιάσουν, αυτό όμως, δεν τους κάνει ψεύτικους, ούτε δηλώνει από πριν ότι ήρθαν στη ζωή σου για ένα «γεια» και θα φύγουν πριν καν τελειώσεις τη φράση «χάρηκα που σε γνώρισα». Επίσης, όλοι οι άνθρωποι είναι γεννημένοι για έρωτα. Ένα μαρτύριο θα ήταν η ζωή μας χωρίς καταστάσεις κι ανθρώπους που μας προκαλούν έντονα συναισθήματα, πάθος και θέληση για ζωή. Φαντάσου μονοτονία, αν το μόνο που κάναμε ήταν να δουλεύουμε, να κοιμόμαστε και να τρώμε- αν και μέχρι κι ο ύπνος έρωτας είναι, να ξέρεις.
Οι αναποδιές κι οι απογοητεύσεις στον έρωτα πάντοτε θα υπάρχουν, είναι μέρος του παιχνιδιού και της μαγείας που αυτό μπορεί να προσφέρει. Αν ξέραμε από την αρχή όλα τα σωστά βήματα, όλες τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν ώστε να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα με το άτομο που μας ενδιαφέρει, δε θα είχε κανένα νόημα να φλερτάρουμε και να μιλήσουμε μαζί του, θα είχε χαθεί η αγωνία της αρχής. Αυτή η αρχή είναι που καθορίζει την πορεία. Η αγωνία που νιώθεις στα πρώτα μηνύματα, το άγχος πριν το πρώτο ραντεβού και σαφέστατα η ανυπομονησία να γίνουν όλα πιο γρήγορα, σαν μικρό παιδί το πρωινό των Χριστουγέννων που ξυπνά με την προσμονή ν’ ανακαλύψει το δώρο του και κοιμάται με την ευχή να είναι αυτό που ποθεί η καρδούλα του.
Πρωινό Χριστουγέννων, λοιπόν, ο έρωτας στις ζωές μας και πες μου έναν άνθρωπο που δεν είναι γεννημένος για πρωινά Χριστουγέννων. Αγαπούμε να μισούμε και να λέμε ότι αποφεύγουμε τον έρωτα γιατί έτσι πιστεύουμε ότι δε θα τρομάξουμε τον άνθρωπο που μας αρέσει με τις συναισθηματικές μας απαιτήσεις, ενώ ταυτόχρονα θα προστατεύσουμε τον εαυτό μας από μια ακόμη απογοήτευση αν η γνωριμία δεν ευδοκιμήσει ή δεν προχωρήσουμε καν στο στάδιο της γνωριμίας. It’s ok, αν κάνεις λάθη, αν δεν πετύχει, αν δεν το κάνεις με τον «σωστό» τρόπο. It’s ok και μέσα σου το ξέρεις καλά!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
