Καιρό τώρα ψάχνεις να δεις τι θα στείλεις στο πρώην ταίρι σου για ν’ ανακτήσετε μια κάποια επαφή. Δε θέλεις κάτι κλασικό του τύπου «καλημέρα· τι κάνεις;», too mainstream για σένα και πολύ ξενέρωτο για ν’ αρχίσει το παιχνίδι από την αρχή. Άσε που καρφώνεσαι και δεν έχεις πώς να το δικαιολογήσεις. Θέλεις κάτι δυναμικό, κάτι ωραίο, κάτι πρωτότυπο και κυρίως έξυπνο.
Χρόνια τώρα υπάρχει η παγιωμένη πια τακτική για να βρεις ευκαιρία να στείλεις σε πρώτην έρωτα χωρίς να καρφωθείς ως προς το ότι καίγεσαι να επικοινωνήσετε και δεν είναι άλλη από τα γενέθλια. Έστελνες ένα ωραίο, περιποιημένο «χρόνια πολλά» μ’ ένα κάρο πρόσθετες ευχές για να δείξεις την οικειότητα που θέλεις να χτυπήσεις σαν καμπανάκι για να θυμηθεί όσα νιώθατε. Ποιος καρφώνεται με το «χρόνια πολλά», άλλωστε; Κανείς!
Δείγμα ανθρωπιάς και σεβασμού είναι να στείλεις τις ευχές σου σε άνθρωπο που γιορτάζει. Σε καμία περίπτωση δεν το κάνεις επειδή επιδιώκεις κάτι παραπάνω μαζί του, το κάνεις καθαρά από ένδειξη σεβασμού- όχι σ’ αυτόν- στον Μαρκ τον Ζουκεμπεργκ που τόσο ευγενικά σου στέλνει καθημερινά ειδοποίηση σχετικά με τους γενεθλιάζοντες. Εντάξει, τον πρώην έρωτα να μην τον νοιαστείς, αλλά ν’ αδιαφορήσεις και για τον Μαρκ; Ντροπή!
Ωστόσο, ακριβώς επειδή είναι πάγεια, αυτή η τακτική είναι πλέον κλισέ, βαρετή κι απαρχαιωμένη, πέραν του ότι πια το περιμένεις και ξέρεις και τον λόγο που συμβαίνει, άρα δεν έχεις άλλοθι που στέλνεις. Επίσης, πού ακριβώς να πάει η συζήτηση μετά τις ευχές και τις ευχαριστίες; Θα πρέπει να θέλει πολύ να τη συνεχίσει κάποιος για να βρει κάτι να πει, αλλιώς θα σταματήσει στο «ευχαριστώ πολύ» ή στο «να ‘σαι καλά». Αλλού είναι το ζουμί.
Μια άλλη αφορμή, πολύ καλύτερη, πολύ πιο «μοντερνα» και σίγουρα με περισσότερο χιούμορ που θα ξεκινήσει τη συζήτηση χωρις να νιώσετε άβολα και θα μπορεί να της δώσει συνέχεια, είναι τα «σαν σήμερα» που, επίσης, σου χαρίζει καθημερινά κι απλόχερα ο Μαρκ για να μην ξεχάσεις ποτέ τι έκανες σαν σήμερα λίγα χρόνια πριν και πως το έχει κρατήσει στους αλγόριθμούς του, οπότε όποια μαλακία σκέφτηκες δέκα χρόνια πριν και νόμιζες πως θάφτηκε, ανά πάσα στιγμή επανέρχεται.
Ένα κοινό τσεκ ιν, μια δίκη σας φωτογραφία, κάτι που είχες γράψει στον τοίχο του έρωτά σου ή εκείνος στον δικό σου, είναι μόνο λίγα απ’ αυτά που θα μπορούσες να βγάλεις σκριν σοτ και να στείλεις ως τέλεια αφορμή για να ξανά αρχίσετε να μιλάτε. Άλλωστε, δε φταις εσύ, πετάχτηκαν μπροστά σου! Θα γελάσετε μ’ αυτό που είχε συμβεί, θα ανασυρεις τις αναμνήσεις που συνοδεύουν το στιγμιότυπο από τη σχέση σας και θα χτυπήσεις το ποθητό καμπανάκι- όχι αυτό το πάνω, καλύτερο- ότι εσείς ήσασταν να είστε μαζί και γιατί δεν είστε;
Μόλις το δει, θα το σχολιάσει- αποκλείεται να το αφήσει με σκέτο λαικ- θα πεις μετά κι εσύ κάτι για να σχολιάσετε περισσότερες λεπτομέρειες από τη στιγμή εκείνη και θα θυμηθείτε μετά και χίλια δυο άλλα που μπορεί να είχατε ζήσει. Θα κάνετε πλάκα για τα σχόλια κάτω από τη δημοσίευση, «μα καλά, τι λέγαμε τότε; Καθόλου μυαλό δεν είχαμε» και ξαφνικά θα εμφανιστούν χαμόγελα στα πρόσωπά σας. Χαμόγελα που κάτι καλό προμηνύουν. Οι αναμνήσεις δένουν τα άτομα, δημιουργούν ένα κοινό μυστικό, ένα μοίρασμα που αν είχες αισθήματα για τον άλλον είναι ικανές να το φουντώσουν με μεγάλη ευκολία. Οπότε, έχεις την αφορμή να γυρίσεις τον χρόνο πίσω κυριολεκτικά.
Η αρχή μιας τέτοιας συζήτησης δε θα είναι κλισέ, δε θα είναι ξενέρωτη και σίγουρα δε θα σηματοδοτεί μια βαρετή συζήτηση. Είναι η τέλεια ευκαιρία να δείξεις ότι είδες το «σαν σήμερα» το θυμάσαι όμορφα με αγάπη, δεν έχεις θυμό μέσα σου για το τέλος σας- είτε έφταιγες είτε όχι- αλλά θέλεις να επικοινωνήσετε ξανά και το θεώρησες καλή ευκαιρία. Μόλις το λάβει, θα καταλάβει. Ξέρει ότι μπορούσες να μην το στείλεις αλλά το έστειλες, δε διάλεξες κάτι τυπικό, δεν περίμενες πότε θα έχει γενέθλια ή γιορτή αλλά άρπαξες την ευκαιρία για να νοσταλγήσετε μαζί τα όμορφα κι αστεία που ζήσατε. Δοκιμασμένο λέμε!
Το να περιμένεις να στείλεις σε γενέθλια και γιορτές σε πρώην, είναι κάτι που θα σε κρατήσει σε αναμονή για μεγάλο χρονικό διάστημα και δε σου εγγυάται κανείς ότι όταν έρθει εκείνο το πλήρωμα του χρόνου. Άσε που με τις ευχές δε σου εγγυάται κανείς ότι θα υπάρξει αυτή η επανεκκίνηση που θέλεις να κάνεις ως προς το βάθος της συζήτησης και την αίσθηση του μοιράσματος. Δε θυμάμαι καμία περίπτωση που το χιούμορ δεν κέρδισε τις εντυπώσεις επίσης, οπότε θα κερδίσει και τώρα. Βρες το στιγμιότυπο, οπλίσου με χαλαρότητα και καλή διάθεση κι όλα θα γίνουν από μόνα τους. Άλλωστε, είπαμε, δε φταις, πετάχτηκε μπροστά σου!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
