Έναν τρόπο έψαχνες πάντα στη ζωή σου. Έναν τρόπο να κάνεις να όνειρά σου πραγματικότητα, έναν τρόπο να αποκτήσεις όσα επιθυμούσες, έναν τρόπο να μην είσαι σαν τους άλλους, ένα (μαγικό) τρόπο που θα έλυνε όλα σου τα «θέλω». Μεγαλώνοντας με αυτή τη λογική της αναζήτησης του πολυπόθητου τρόπου που θα άλλαζε τα πάντα, έφθασες στην αναζήτηση του «σωστού» τρόπου να προσεγγίσεις το άτομο που ξύπνησε μέσα σου το ερωτικό ενδιαφέρον.
Μόνο που αυτόν τον τρόπο τον αναζήτησες λίγο παραπάνω κι ίσως τον προσπάθησες αρκετά παραπάνω από ό,τι του άρμοζε ή από ό,τι όφειλες. Το ερωτεύτηκες πολύ αυτό το προσωπάκι, καιγόσουν να τον καίει η σκέψη σου, σε ένοιαζε να αρχίσει να νοιάζεται κι αυτός. Ήξερες, όμως, ότι όσα προσπάθησες στο παρελθόν, είχαν αποτύχει παταγωδώς κι αυτή τη φορά δε θα επέτρεπες να συμβούν τα ίδια λάθη. Δε θα επέτρεπες στον εαυτό σου να φανεί η προσοχή του δεδομένη ούτε να μείνει το μήνυμά του στο «διαβάστηκε». Αυτή τη φορά ήθελες να ‘χει συνέχεια αυτό το αρχικό απλό ενδιαφέρον. Αυτή τη φορά θα έβρισκες τον «σωστό» τρόπο να προσεγγίσεις εκείνον που θες και να τον κάνεις δικό σου, να λαχταρά να σε δει, να ανυπομονεί να ακούσει τη φωνή σου και να περάσει χρόνο μαζί σου.
Γι’ αυτούς τους λόγους έκανες κι εσύ –ως γνήσιος, παράλογος, ερωτευμένος άνθρωπος– την έρευνά σου στο Google, ψάχνοντας να βρεις τι κάνουν σωστά οι άλλοι, και κατακτούν το άτομο που ποθεί η καρδιά τους, που δεν κάνεις εσύ. Μετά από αυτό, πήγες και στο επόμενο βήμα κι άρχισες να ζητάς συμβουλές από ανθρώπους που φαινομενικά τα ‘χαν καταφέρει, που είχαν ακριβώς αυτό που ήθελαν και βίωναν την απόλυτη ευτυχία. Σου είπαν να μη δείχνεις πολύ ενδιαφέρον, να μη φανεί ότι θέλεις πολύ απ’ την αρχή, να μην ανοίγεσαι, να κρατήσεις αποστάσεις, να θελήσει να σε κυνηγήσει ο άλλος, ώστε όλο αυτό να κρατήσει. Κούφια λόγια, δηλαδή. Δύσκολος ο έρωτας και δυσκολότερος με την παρεμβολή τρίτων -να το θυμάσαι!
Ακολούθησες πιστά όσα διάβασες, ακόμα και τις συμβουλές που σου ‘δωσαν τις εφάρμοσες κατά γράμμα, αλλά και πάλι ήταν πολύ πιθανό η κατάληξη να ήταν ίδια με όλες τις προηγούμενες. Αναρωτήθηκες, αλήθεια, ποτέ γιατί; Γιατί δεν πέτυχε ο «σωστός» τρόπος προσέγγισής σου;
Ίσως επειδή πρέπει να παραδεχθείς και στον εαυτό σου ότι σωστός τρόπος, έτσι όπως τον φαντάζεσαι, δεν υπάρχει. Δεν είναι ο έρωτας πρόγραμμα στον υπολογιστή να του βάλεις τα στοιχεία και τα δεδομένα κι αυτός να κάνει πράξη όσα του πεις. Θα βόλευαν οι συμβουλές πολύ, αν επρόκειτο για κάποιον αλγόριθμο, αλλά μήπως στο παιχνίδι του έρωτα φαίνεσαι κάπως υπερβολικός; Μήπως θα ήταν προτιμότερο να δρούσες αυθόρμητα;
Θυμάσαι την εποχή που υποστήριζες με σθένος ότι ο έρωτας πρέπει να ‘ναι παρορμητικός; Γύρνα πίσω σε εκείνη την εκδοχή του εαυτού σου, ξέχνα όσα σε έφεραν στον δρόμο της αναζήτησης του ιδανικού τρόπου που θα σε οδηγήσει στο «σίγουρο», και ξεκίνα να προσεγγίζεις τον άνθρωπο που σε ενδιαφέρει με μόνο γνώμονα την επιθυμία σου για εκείνον. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα –κι οι συμβουλές κι οι τρόποι, κι οι στρατηγικές, και τα έξυπνα tips– κι ως δευτερεύοντα πρέπει να τα σκέφτεσαι.
Ίσως ο τρόπος σου να ‘ναι ο πιο «σωστός» που θα βρεις, επειδή ακριβώς θα ‘ναι δικός σου!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη