Ζωή χωρίς έρωτα είναι ζωή χωρίς πόνο· μπλόφα

Ο έρωτας είναι το όνομά του, οι άλλοι δρόμοι.

Έδιωξες πολύ κόσμο από δίπλα σου, ανθρώπους που νοιάστηκαν για σένα, ήθελαν να σου προσφέρουν μια αγκαλιά, ένα χέρι στα δύσκολα να σε κρατάει και ένα τρυφερό μήνυμα τα πρωινά, αλλά εσύ όχι. Δεν ήθελες δίπλα σου αυτούς που θα σου φέρονταν όμορφα, ήθελες εκείνον. Τον έναν. Αυτόν που τώρα ήρθε σαν εικόνα στο μυαλό σου με το χαμόγελό του. Το χαμόγελο αυτό που σε έχει στοιχειώσει.

Το ψάχνεις παντού, μα δεν το βρίσκεις πουθενά γιατί κανείς δεν το έχει. Μόνο εκείνος κι εσύ δεν ξαναγυρνάς εκεί. Το έχεις πάρει απόφαση, το έχεις συμφωνήσει με τον εαυτό σου. Θέλεις να γυρίσεις. Υπερβολικά πολύ, αλλά όχι. Δεν το αξίζει, δεν το αξίζεις εσύ όλο αυτό. Το «όχι» είναι πλέον μία λέξη που την έχεις συνδυάσει μαζί του, την συνδύασες γιατί όλα σου τα «ναι» δε βρήκαν ποτέ αντίκρισμα.

Ζητάς συνέχεια να βρεις αυτό που δίνεις, ζητάς τον έρωτα που σου λείπει αλλά όταν θελήσουν να στον δώσουν τους διώχνεις. Τους διώχνεις μακριά λες και δεν έχεις νιώσει όπως αυτοί. Τους διώχνεις επειδή δεν είναι αυτό που ψάχνεις, αλλά εσύ θέλεις να σε δεχθεί εκείνος ακόμη κι αν δε σε ψάχνει.

Εσένα ήθελες να σε προσέξει, να μη σε πληγώσει, να σε ερωτευτεί, να σου δώσει μία ευκαιρία, αλλά εσύ δεν έδωσες ποτέ σε κανέναν. Δεν τον θέλεις τον έρωτα στη ζωή σου, αν ο έρωτας δεν έχει το όνομά του. Έτσι τους απορρίπτεις, όπως σε απορρίπτει εκείνος.

Ό,τι δίνεις, αυτό παίρνεις στη ζωή και το ξέρεις. Κούφια λόγια θα μου πεις τώρα, αφού εσύ δεν ακούς, δεν ακούς γιατί δε σε ενδιαφέρει να ακούσεις. Το μυαλό σου έχει κλειδώσει και δε φαίνεται να θέλεις να το αλλάξεις. Κάνεις τα ίδια μ’ εκείνον που προσπαθεί να σε βγάλει απ’ τη ζωή του. Δε σκέφτεσαι πόσο πονάς εσύ τους ανθρώπους που προσπαθούν να σε πλησιάσουν.

Όλα αρχίζουν και τελειώνουν με εκείνο το χαμόγελο που τόσο ερωτεύτηκες, με εκείνο που ήθελες να υπάρχει επειδή θα υπήρχες κι εσύ στη ζωή του. Μα δε σε θέλει σ’ αυτή κι εσύ βαρέθηκες να προσπαθείς.

Νιώθεις ότι έδωσες πολλά, άδειασες μέσα σου, όπως άδειασες κι όσους προσπάθησαν να σε πλησιάσουν. Οχύρωσες τον εαυτό σου, μην τυχόν πλησιάσει κανείς και πέσει το τείχος. Αισθάνεσαι μεγαλύτερη δύναμη μέσα στο κάστρο σου.

Ελευθερία -δε θα το πούμε μοναξιά, είναι λέξη που πονάει. Ανεξαρτησία. Χωρίς πληγές. Χωρίς πόνο. Αυτή τη ζωή διάλεξες, να μην πονάς να μην πληγωθεί η καρδιά σου ξανά από έρωτα. Μια ζωή χωρίς έρωτα είναι μια ζωή χωρίς πόνο. Το λες, το πιστεύεις, θέλεις να είναι αλήθεια, αλλά μέσα σου ξέρεις ότι δεν ισχύει. Τον σκέφτεσαι ξανά, σκέφτεσαι και τα χαμόγελα που σου χάρισε. Τον ερωτεύτηκες τον άτιμο, τον αγάπησες αλλά εκείνος όχι. Δεν είναι πάντα αμοιβαία τα αισθήματα κι αυτό πρέπει να γίνεται σεβαστό.

Σβήνεις το φως, προσπάθησες όσο μπορούσες, δεν μπορείς να τον πείσεις, δε θέλεις να είστε μαζί με το ζόρι, ήθελες έναν έρωτα. Αληθινό. Όμορφο σαν το χαμόγελό του. Ψιθύρισέ του καληνύχτα κι άστον να φύγει.

Θα βρεθεί ο έρωτας που θα σε κάνει να πετάς. Άσε αυτόν να πετάξει μακριά.