Αυτός που ονόμασες «έρωτας ζωής»

Πολλές φορές στη ζωή ενός ανθρώπου, τυχαίνει κι έρχονται στον δρόμο του σχέσεις οι οποίες θα τον πληγώσουν. Πόσες από αυτές τις σχέσεις όμως συμβολίζουν έναν έρωτα; Πόσες αποδεικνύονται αγάπες; Υπάρχει περίπτωση κάποια από αυτές να είναι όντως ο έρωτας της ζωής του άλλου ατόμου ή όλα καταλήγουν απλώς σε μια πληγή που αφήνει ο πόνος στον εγωισμό; Γενικά είναι περισσότερο εύκολο να βαφτίσει κάποιος το πρόσωπο-έρωτα από το να παραδεχτεί πως τελικά απλά πληγώνει τον εγωισμό του.

Αν κάποιος είναι αρκετά τυχερός βέβαια, μπορεί μια από τις σχέσεις που θα ζήσει, να είναι όντως ο έρωτας που έψαχνε στη ζωή του -δε λέμε όχι. Και αν είναι ακόμα πιο τυχερός μπορεί να μείνει μαζί του μέχρι τα βαθιά γεράματα. Όμως υπάρχει και το ενδεχόμενο αυτός που θα ερωτευτεί να μην είναι κι ο άνθρωπός του. Πώς νιώθει κανείς λοιπόν, όταν η σχέση που ονόμασε «έρωτα ζωής» αποδείχτηκε πολλά λιγότερα και επέφερε απλά έναν πληγωμένο εγωισμό;

Γιατί καμιά φορά νομίζεις πως είναι ο έρωτας της ζωής σου αλλά τελικά είναι απλά η μοναδική σχέση που δεν έχει τελειώσει μέσα σου.

 
Για να πούμε πως κάποιος ήταν ο έρωτας της ζωής μας, θα πρέπει να προσέξουμε αρκετά. Γιατί αυτός ο τίτλος σημαίνει πολλά όχι μόνο για το άλλο το άτομο αλλά και για εμάς τους ίδιους. Αν υποθέσουμε πως είχαμε μια σχέση η οποία μας πλήγωσε και τελικά ήταν κάτι πιο δυνατό ή κάτι που εμείς βλέπαμε ανώτερο στα δικά μας μάτια, το μόνο σίγουρο είναι πως μ’ έναν χωρισμό θα χάναμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Γιατί θα πιστεύαμε πως χάσαμε τον έρωτα της ζωής μας.

Αντίθετα αν σκεφτούμε πως δεν ήταν τελικά αυτό που νομίζαμε εμείς αλλά κάτι κατώτερο από αυτό, αυτόματα σημαίνει πως απλά τέλειωσε μια σχέση που δεν πήγε καλά.

Δηλαδή, βαφτίζοντας μια σχέση «έρωτα ζωής» επιπόλαια, δίνουμε αξία σε κάποιον που δεν την αξίζει, αλλά παίρνουμε και την αξία από κάποιον που τη δικαιούται.

 
Και συνήθως αφού έχουμε ονομάσει κάποιον με αυτό τον τίτλο, σταματάμε να τον ψάχνουμε αλλού -γιατί μες στο μυαλό μας τον έχουμε βρει, έτσι νομίζουμε τουλάχιστον.

Πόσο πιο εύκολο θα ήταν αν είχαμε μες στο μυαλό μας ξεκάθαρα τι είναι ο καθένας και τι θέση του αξίζει να έχει στη ζωή μας; Πόσο πιο εύκολο θα το κάναμε για τον ίδιο μας τον εαυτό; Σκεφτείτε μόνο, πως αν ξυπνήσει κάποιος μια μέρα και σκεφτεί λογικά, χωρίς τα συναισθήματα να τον επηρεάζουν, θα καταλάβει σίγουρα πως αυτός που τόσα χρόνια είχε το όνομα «έρωτας ζωής», δεν το αξίζει. Γιατί τελικά ήταν απλά ένα κόλλημα που πέρασε. Ήταν κάτι δυνατό που εξασθένησε. Το ερώτημα είναι πόσοι άνθρωποι τελικά έχασαν την ευκαιρία να γίνουν πραγματικά ο έρωτας της ζωής αυτού του ανθρώπου όσο είχε τον τίτλο ένας άνθρωπος που δεν του άξιζε ούτε στο ελάχιστο;

Αφού τελειώσει μια σχέση, πρέπει να είμαστε σίγουροι πως ο άνθρωπος που αφήνουμε πίσω μας ήταν ο έρωτας της ζωής μας, αν θέλουμε να τον αποκαλούμε έτσι. Γιατί δίνοντας λάθος τον μοναδικό αυτό τίτλο στη ζωή ενός ατόμου, ξεχνάμε να ψάξουμε για τον άνθρωπο που πραγματικά το αξίζει. Και έτσι, περνάει ο καιρός και μια μέρα συνειδητοποιούμε πως τελικά δεν ήταν αυτό που νομίζαμε και έτσι χάνουμε την ευκαιρία να αγαπήσουμε βαθιά ξανά -και να αγαπηθούμε. Γιατί κι οι άλλοι έχασαν την ευκαιρία να γίνουν ο έρωτας της ζωής μας αλλά και εμείς χάσαμε την ευκαιρία να τον βρούμε. Και πόσο κρίμα είναι αυτό;

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!