Διαφορετικά ωράρια μα συγχρονισμένη επιθυμία

Λόγω ρυθμών, περιορισμένων επαγγελματικών επιλογών κι απορρόφηση πολλών –περιστασιακά έστω– σε νυχτερινές δουλειές, στον χώρο της διασκέδασης –κι όχι μόνο–, τα περισσότερα ζευγάρια αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του αντίθετου ωραρίου. Οι εποχές έχουν αλλάξει, μαζί άλλαξε και το σίγουρο 9-5, στο οποίο πήγαινες κύριος στη δουλίτσα σου το πρωί, σχολούσες το μεσημεράκι κι είχες όλη την υπόλοιπη ημέρα μπροστά σου. Τώρα πια, άλλος έρχεται, άλλος φεύγει και μπορεί να μην τύχει καν να συναντηθείς στην πόρτα με τον άνθρωπο που συμβιώνεις, πόσο μάλλον αν ζείτε και χωριστά. Είναι πάντα πρόβλημα, όμως, αυτός ο σπάνιος συγχρονισμός; Ή μήπως όχι;

Δεν υπάρχει «μαζί» που να μη χρειάζεται υποχωρήσεις. Αν θες να κρατήσεις τη σχέση σου, και θεωρείς την απόσταση λόγω ωραρίου πρόβλημα, τότε το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις είναι ορισμένους συμβιβασμούς. Δηλαδή, ίσως χρειαστεί να ξυπνήσεις μια ώρα νωρίτερα από ό,τι θα ξυπνούσες υπό άλλες συνθήκες, προκειμένου να προλάβεις να δεις λιγάκι τον άνθρωπό σου ή αντίστοιχα να πέσεις στο κρεβάτι σου καμιά ώρα αργότερα και να στερηθείς μία ώρα ξεκούρασης για τον ίδιο λόγο.

Κάτι ακόμα που θα μπορούσε να βοηθήσει στο να μη χάνεις επαφή με το αμόρε, όσο κι αν τα καθημερινά προγράμματα δε διευκολύνουν τις συναντήσεις σας, είναι οι επισκέψεις στον χώρο εργασίας του ενός, όταν κι αν φυσικά αυτό είναι εφικτό και δε δημιουργεί θέματα. Για παράδειγμα, αν το ταίρι μας εργάζεται σε κάποιο κατάστημα εστίασης, θα μπορούσαμε στον δικό μας ελεύθερο χρόνο να πάρουμε την παρέα μας και να πάμε να πιούμε εκεί τον καφέ μας, ξεκλέβοντας μερικές στιγμές, βλέμματα, ίσως και κανένα πεταχτό φιλί, ενώ συγχρόνως κάνουμε και support.

Είναι ωραίο εκεί που δουλεύεις και ψάχνεις να βρεις ένα παραθυράκι ελευθερίας, να έρχεται το πιο αγαπημένο σου άτομο και να σε κάνει λίγο να ξεχνιέσαι. Ακόμα και στο γραφείο να ‘σαι, εκεί που πήζεις ανάμεσα σε χαρτούρα και εκκρεμότητες, να βλέπεις ένα μήνυμα στο κινητό και τον άνθρωπό σου να σε περιμένει απ’ έξω για ένα φιλί.

Παράλληλα, κι ενώ υπάρχουν λύσεις, για κάποιους τα αντίθετα ωράρια δεν αποτέλεσαν ποτέ πρόβλημα. Κάποιοι άνθρωποι περιμένουν πώς και πώς να μείνουν μόνοι, να ξεκουραστούν ψυχολογικά απ’ ό,τι τους έχει εξαντλήσει μέσα στην καθημερινότητα και να κάνουν λίγη παρέα με τον εαυτό τους. Να διαβάσουν, να κάνουν κάποιες δουλειές στο σπίτι, να δουν μια ταινία, χωρίς ο ένας να αποσυντονίζει τον άλλον και χωρίς φυσικά χωρίς να ξεσπάνε την ένταση της δουλειάς ανάμεσά τους. Όταν καταφέρουν να συντονιστούν θα αφιερωθούν ο ένας στον άλλο. Εξάλλου, το «μαζί» θέλει και λίγο «χώρια» για να αναπνέει.

Αν, όμως, αυτή η απόσταση αντί να ενώνει, απομακρύνει, τότε τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται, η σχέση παύει να εξελίσσεται κι οι δύο από κοινού χρειάζεται να κάνουν κάποια βήματα για να μειώσουν το κενό ανάμεσά τους. Με μια εκδρομή, για παράδειγμα, κοινές άδειες ή έστω ένα ρεπό την ίδια μέρα που θα το εκμεταλλευτούν για να ανανεωθούν. Αυτός που θέλει να κρατήσει τη σχέση του, με υπομονή, επιμονή κι αμοιβαίες υποχωρήσεις θα το καταφέρει.

Δεν είναι ευχάριστο το να ξυπνάς σε ένα άδειο κρεβάτι, επειδή ο άνθρωπός σου έχει ξεκινήσει ήδη να πάει για δουλειά, ούτε το να γυρνάει σπίτι όταν σχολάει και να βρίσκει κρύο φαγητό για έναν, γιατί μαγείρεψες πριν φύγεις και θα αργήσεις να γυρίσεις.  Όμως φρόντισες να μην αφήσει το αμόρε σου νηστικό κι αντίστοιχα βρήκες ένα ραβασάκι όταν ξύπνησες, στο κομοδίνο, για καλημέρα.

Με μικρά πραγματάκια που κάνουμε, κι ας είμαστε θεωρητικά απόντες, είμαστε πρακτικά εκεί, δείχνουμε πως νοιαζόμαστε και προσπαθούμε να κρατήσουμε τη σχέση μας ζωντανή. Αρκεί να προσπαθούν κι οι δύο. Δεν έχει σημασία να προσπαθεί ο ένας πολύ, σημασία έχει να προσπαθεί ο ένας για τον άλλον. Να ‘ναι εκεί ακόμη κι όταν δεν είναι.